Το επόμενο πρωί ξύπνησα από τον ήχο του κινητού μου...Ο Αλέξανδρος δεν ήταν δίπλα μου αλλά άκουσα το νερό να τρέχει στο μπάνιο..
Σήκωσα το κινητό χωρίς να δω ποιος είναι...
"Ναι.."
"Έλλη;"
"Μάρκο...Τι κάνεις;Χαίρομαι που σε ακούω.."
"Και εγώ...Είσαι καλά;Έμαθα τι έγινε λυπάμαι..."
"Τι εννοείς;" ρώτησα παραξενεμένη...
"Έμαθα πως η Ναταλία περιμένει το παιδί του Αλέξανδρου..."
"Και τι με ενδιαφέρει εμένα αυτό;" δεν μπορεί να ξέρει..Και αν ξέρει πως;
"Έλα Έλλη μην κοροιδευόμαστε μεταξύ μας τώρα...Ξέρω πως ήσουν μαζί με τον Αλέξ..." για μια στιγμή τα έχασα αλλά επανήλθα γρήγορα..
"Ήταν κάτι ασήμαντο..Δεν έχει καμία θέση στην ζωή μου..Δεν με ενδιαφέρει καν..Αλλά ας μην μιλάμε άλλο γι'αυτό...Πες τα δικά σου νέα..Έχουμε καιρό να τα πούμε..."
"Λοιπόν τι λες να βγούμε το απόγευμα για ένα καφέ να τα πούμε;Στο στέκι μας..Όπως παλιά..."
"Μα και βέβαια ...Θέλεις μετά την δουλειά;"
"Ωραία οπότε κατά της 5:30;;"
"Ναι είναι μια χαρά..Θα τα πούμε αγάπη..Φιλάκια.." είπα και το έκλεισα...
Κρατούσα το κινητό στα χέρια μου και το μυαλό μου γύριζε χίλιες στροφές....
Ο Μάρκος είχε κάνει ένα λάθος που σίγουρα δεν το κατάλαβε....Κανείς δεν ήξερε για την σχέση της με τον Αλέξανδρο...Παρά μόνο 5 άτομα μαζί με αυτούς...Ο Άγγελος,η Ευτυχία,Αυτή,ο Αλέξανδρος και η Ναταλία...Κανείς από τους τέσσερις δεν μπορεί να το είχε πει..Οπότε μένει μόνο ένα άτομο που ο Μάρκος υποτίθεται δεν ήξερε.Εκτός από δυο φορές που την είχε δει..Οπότε τι σκατά γίνετε;;
"Καλημέρα μάτια μου...Με ποιον μιλούσες;" με επανέφερε η φωνή του Αλέξανδρου...
"Καλημέρα μωρό μου...Με τον Μάρκο.."είπα και τον είδα να τσιτώνεται....
"Τι ήθελε;;"
"Θα σου φανεί περίεργο αλλά πήρε να δει αν είμαι καλά από τον χωρισμό μας.."
"Τι;;;"είπε και ήρθε να κάτσει δίπλα μου στο κρεβάτι...
Κοιταχτήκαμε και είχαμε και η δυο την ίδια έκφραση..
"Πως ;;" τον άκουσα να αναρωτιέται ...Και μετά είδα στο βλέμμα του πως κατάλαβε και άλλαξε το πρόσωπο του...Μια όψη που δεν μου άρεσε καθόλου να βλέπω..
