Πέρασαν τρεις μέρες από τότε που γυρίσαμε σπίτι...Ο Αλέξανδρος δεν έχει πάει ούτε μια φορά στο εργοστάσιο...Καθόταν μαζί μου και η αλήθεια είναι ότι πέρναγα τέλεια...Τα βράδια ερχόταν και ο Άγγελος με την Ευτυχία ,ανάβαμε το τζάκι και πότε βλέπαμε καμία ταινία,άλλες φορές συζητούσαμε και πέρναγε ευχάριστα η ώρα....
Χτες ο Άγγελος γύρισε στα Ιωάννινα και όταν είπα στον Αλέξανδρο πως θα γυρίσω σπίτι δεν του άρεσε και μου είπε να μείνω λίγο ακόμα...Του έκανα το χατήρι βέβαια,όχι ότι με χάλαγε κιόλας...
Τώρα καθόμουν μπροστά από την τζαμαρία και έπινα το καφεδάκι μου...Ήταν απόγευμα αλλά έξω είχε σκοτεινιάσει πολύ... Ο Αλέξανδρος μιλούσε στο τηλέφωνο μέσα στο γραφείο του...Ο Καιρός ήταν αρκετά χάλια μπορώ να πω...Από χτες δεν είχε σταματήσει να βρέχει...Χάζευα την βροχή και είχα απορροφηθεί τόσο που δεν κατάλαβα τον Αλέξανδρο που ήρθε από πίσω μου και με πήρε αγκαλιά...Έριξα το κεφάλι πίσω και αναστέναξα...
''Τι σκεφτόσουν;''
''Τίποτα απλά χάζευα ..Μου αρέσει η βροχή...''
''Μμμμ...'' είπε και άρχισε να μου δίνει φιλιά στο λαιμό...''Και εμένα μου αρέσεις εσύ...''
''Αλέξανδρε.....Πραγματικά τώρα δεν πρέπει να πας στην δουλειά κάποια στιγμή;;;Έχεις να φανείς τόσες μέρες...''
''Έλα μωρό μου τώρα άσε την δουλειά....'' απάντησε και συνέχιζε να με φιλάει....Κάποια στιγμή και εκεί που είχα αφεθεί τελείως χτύπησε το κινητό του....Γκρίνιαξα....
''Γαμώτο...'' τον άκουσα να λέει και πήγε να το σηκώσει....''Έλα μάνα...Τι έγινε;;;'' δεν ξέρω τι έλεγε αλλά έδειχνε απορημένο το ύφος του...''Ηρέμησε και πες μου τι έγινε γιατί δεν καταλαβαίνω...''
Ότι και να ήταν αυτό που του έλεγε άλλαξε το πρόσωπο του χιλιάδες χρώματα και στο τέλος κοκκίνισε από την οργή και έσφιξε το ελεύθερο χέρι του σε γροθιές...Την πλήρωσε το τραπεζάκι δίπλα του..Βασικά ένα βάζο στο τραπεζάκι που έγινε χίλια κομμάτια....Τι στο καλό έγινε πάλι;;;Δεν μπορούμε να ηρεμήσουμε με τίποτα;;;
Πήγα κοντά του αλλά σήκωσε το χέρι του να σταματήσω πριν τον πλησιάσω καθώς άκουγε ακόμα, ότι και να ήταν αυτό, από την άλλη γραμμή....Με είχε πιάσει νευρικότητα και ο Αλέξανδρος μόνο άκουγε,δεν μιλούσε καθόλου....Όταν το έκλεισε έμεινε εκεί για λίγο ακίνητος,δεν κοιτούσε τίποτα μόνο το κενό....
''Τι έγινε αγάπη μου;;'' ρώτησα και γύρισε να με κοιτάξει,το βλέμμα του ήταν απλά κενό..Τα γαλαζοπράσινα μάτια του είχαν αλλάξει χρώμα και μέσα τους έβλεπες σκοτάδι...Ταράχτηκα δεν τον έχω ξαναδεί έτσι...''Μίλα μου'' είπα πλησιάζοντας τον ακόμα λίγο...
