Het huis anubis en het geheim van Ameris.

Hoofdstuk 1

Oma ik wil niet naar het internaat zei Nienke bang en onzeker. Rustig maar, het komt vast goed. En wie weet maak je nog eens vrienden of zelfs een vriendje! Haha oma doe niet zo mal! Nienke keek uit het raam en zuchte diep toen ze het internaat zag. Daar was het dan. Haar nieuwe huis... Wat zal daar van haar verwacht worden ? Met angst keek ze snel naar haar oma die met een hand op haar been haar aankeek. Het komt goed lieverd. Hier, ze pakte iets uit haar zak en gaf het aan Nienke. Dit is een geluks poppetje, hou het bij je en het zal je geluk geven waar je ook bent. Nienke glimlachte naar haar oma en bedankte haar. Ondertussen reed de auto de oprit van het internaat op. Zo uitstappen dame ! We zijn er ! Nienke had tranen in haar ogen en keek haar oma nog even aan. Haar oma fluisterde nog in haar oor. Het komt goed schat het komt goed. Ze gaf Nienke een kus en plaagde haar om eruit te gaan. Nienke die met traan ogen uit stapte keek nog even om. Kort daarna reed de auto met haar lieve oma weg. Dag oma fluisterde ze. Tot snel.. Ze draaide zich om en liep naar de voordeur. Boven de deur was iets geschreven. Het huis anubis. Las ze hardop. Daarna nam ze het inistatief om de deur te openen. Eenmaal de gang gepasseerd te hebben keek ze om zich heen. Wow zei ze zachtjes. Opeens kwam er een oude man aangelopen. Zo en jij bent de nieuweling? Nienke stak haar hand naar voren en zei. Ja ik ben Nienke Martens ik kom hier wonen. De oude man genaamd Victor keek naar haar hand. Hij schudde niet terug maar zuchte diep. Nou wij hebben hier strikte regels waaraan je je moet houden! Met als aller eerste en belangerijkste regel: de kelder is verboden toegang! Hoor je me ? Nienke knikte onzeker. Als tweede regel: de zolder is ook strikte verboden! Oke?! Weer knikte Nienke onzeker. En als derde regel: wij houden ons hier... Aan het corveé jaja brompot. Het was iemand anders die de zin van Victor afmaakte. Het was een wat steverige vrouw met kort rood haar en een leuk schort om. Hallo! Jij bent de nieuweling zeker ? Nienke was het toch ? Ja zei Nienke met een glimlach. Ja Nienke Martens. O wat leuk! Ik ben Trudie de schoonmaakster plus kokking ! Victor onderbrak het leuke gesprek. Wat heeft dit te betekenen? Zomaar mijn zin onderbreken? Trudie maak dat je weg komt en ga weer aan het werk! Trudie liep weg en mompelde nog brompot. Zo nou dat was dus Trudie. Zei Victor wat schijnheilig. Kom, ik laat je je kamer zien. Ze liepen samen de trap op en Nienke keek om zich heen. Het was een oud huis. Dat zag ze wel. Met rare tekens in de trap. Een soort oog. Wat zou dat betekenen? Dacht ze bij zichzelf. Nou dit is mijn kantoor. Iedereen mag een keer per week een telefoontje plegen. Als je stiekeme telefoontjes pleegt zonder mijn toestemming dan volgen er zwaare straffen. Nienke vond Victor wel een beetje streng. Wat nou als er iets was. En Victor was er niet om toestemming te geven voor de telefoon? Snel schudde ze de gedachte weg. En dit is jou kamer. Je slaapt hier samen met Amber. Nienke liep naar het lege bed, legde haar spullen erop en keek om zich heen. Om zeven uur is het avond eten zei Victor nog. Daarna liet hij Nienke alleen. De stilte die Nienke hoorde was vreselijk. Vooral omdat ze haar oma miste. Ze haalde snel een fotolijstje eruit waar haar oma op stond en knufdelde het. Ze fluisterde: ik mis je zo oma. Waarom moet ik hierheen. Ik had bij je kunnen wonen. Ik had je kunnen verzorgen. Er viel een traan over haar wang. Opeens ging de deur met een snelheid open. Er stond een blond meisje met duure kleding. En wie ben jij ? Ehm ik ben Nienke. O. Ben je nieuw hier ? Nienke knikte onzeker. Toen sprong het blonde meisje snel bij haar op bed. O wat leuk ! Ik ben Amber. Ik woon hier al anderhalf jaar. Ik had daarvoor nog geen kamer genoot. O. Nienke probeerde te glimlachen maar het lukte niet. Hé wat is er ? Amber sloeg een arm om Nienke heen. Nienke hieldt het niet meer en ze zei huilend dat ze haar oma heel erg miste. Amber trooste Nienke en zei dat alles goed komt. Nienke was gerustgestelt en lachte naar Amber. Amber gaf haar een knuffel. Kom, we gaan je spullen eens een plekje geven!