Het huis anubis en het geheim van Ameris.

Hoofdstuk 20

De volgende dag ging Amber al vroeg uit bed.  Ze keek even naar Nienke maar die was diep in slaap. Snel glipte ze uit bed en deed haar sloffen en badjas aan. Ze keek op de gang of er iemand te zien was maar er was niemand. Ze liep de trap af en ging naar de gang waar de jongens slaapkamers waren. Amber klopte op de deur van de kamer van Appie en Jeroen. Hallo??? Appieee??? App? Opeens ging de deur met een ruk open. In de deur opening stond Jeroen. Wat moet je ? Zei hij met een slaperige stem. Ik kom even bij Appie kijken. Misschien wilt hij ontbijt. We eten altijd met het ontbijt aan tafel. En bovendien is het 7 uur s'ochtends. Ga weer slapen Amber. Jeroen wilde de deur weer dicht doen maar Amber hield hem tegen. Wat is er nou Amberrrrrr. Zei Jeroen slaperig. Amber ging voor Jeroen staan met haar handen in haar zij. Jeroen... Lieve lieve lieveeee Jeroen.... Ben jij soms vergeten dat wij om half negen alweer school hebben? En dat we nu moeten ontbijten? Jeroens ogen werden groot. HET IS TOCH ZONDAG? Amber zuchtte. Nee Jeroen. Zondag was gisteren. En Amber wurmde zich langs Jeroen heen. Hey je mag niet zo maar onze kamer in! Oh nee? Ben der toch al. Ambiebambie! Appieflappie! Ugh mag ik een teiltje? Jeroen stel je niet aan! En amber trok Appie mee uit bed en ze gingen ontbijten. Jeroen kleedde zich ook snel aan en liep ook langzaam naar de ontbijt tafel. iedereen zat er al op een lege plek na. Noa.. Opeens kwam alles weer tot Jeroen door. Noa.. Ziekenhuis... de sleutel? de ring? Jeroen schudde zijn hoofd en ging aan tafel zitten. Goede morgen. zei iedereen tegen Jeroen. Jeroen stak zijn hand op als bedankje. Trudie kwam ook aangelopen met een mand vol verse broodjes. Jongens jullie mee neem pakketjes liggen in de keuken zoals altijd. Al wat kunnen ontcijferen? fluisterde Nienke naar Fabian. Nee, het is moeilijker dan ik had gedacht. Het mag dan wel een kleine tekst zijn maar het is heel veel werk. Zeg... wat zitten de tortel duifjes weer te fluisteren? Patricia keek gemeen naar Nienke en Fabian. Hey Pat hou daar nou toch eens mee op met dat kinderachtige gedrag. zei Mara geïrriteerd. Nou ik vraag alleen wat! Mag dat ook al niet meer? en Patricia ging van tafel en pakte haar lunch pakketje en ging weg. Ze mag me nog niet echt he? Vroeg Nienke aan Mara. Nee, Nou Patricia kan gewoon moeilijk tegen veranderingen. Ze moet aan je wennen. Nienke knikte en nam een slok thee. Is iedereen klaar? Vroeg Trudie. Jullie moeten nu weg rijden anders komen jullie te laat. De bewoners knikte, pakte hun lunch en gingen weg.

Ik wil graag dat jullie je boek open doen bij bladzijde 22. Mevrouw van Engelen keek de klas rond. Is Noa er niet? Nee die is ziek. Ze ligt in het ziekenhuis. Zei Fabian. Mevrouw van Engelen knikte verbaast en ging achter haar bureau zitten. Hey kijk! Nienke wees met haar vinger naar een afbeelding in het boek. Dit lijkt wel de ring uit het kistje. Heb je hem bij? Fabian voelde in zijn broekzak en hij haalde de ring te voor schijn. Ja hier is hij. De ring was inderdaad precies het zelfde. Fabian?? Wat heb jij daar? Oh dit? niks hoor ! Mevrouw van Engelen keek Fabian streng aan maar besloot het niet af te pakken. Nienke keek naar Jeroen. Misschien had hij het ook al door dat het die ring is. Maar Jeroen zat op zijn mobiel te spelen. Nienke draaide zich weer om en probeerde te concentreren in de les.

Na de les besloot de club te meeten in de mediatheek. Jongens ik weet niet of het jullie opviel maar kijk. Fabian opende het geschiedenis boek op bladzijde 22. Ja ? wat is daar mee dan? Vroeg Amber. Kijk dit is een ring. en komt deze ring jullie niet heel erg bekent voor? Fabian haalde de ring uit zijn broekzak en hield hem voor het plaatje. Maar dat is DIE ring! Gilde Amber uit. STTTT Amber! dadelijk krijgen mensen ons door. Mevrouw van Engelen keek al behoorlijk verdacht naar Nienke en mij. Amber deed uit een reflex haar hand voor haar mond. En ehh? Staat er nog wat interessants in ? Informatie? Misschien de ontcijfering? Nee dat niet. Nienke en ik hebben het al helemaal door gelezen. Het enige wat we hebben kunnen vinden qua informatie is dat de tekens nog nooit zijn ontcijfert. Het zijn ander soort hiërogliefen dan dat ze kende. Oke dus we hebben aan dit boek niks aan? Zei Jeroen geïrriteerd. Nee, helaas niet. En Fabian stopte het boek weer terug in zijn tas.