Het huis anubis en het geheim van Ameris.

Hoofdstuk 3

De volgende dag was het mooi weer. Ook ontzettend warm. Het zou dan ook deze dag dertig graden worden. Amber werd wakker van haar wekker. Goedemorgen! Goedemorgen zei Nienke terug. Lekker geslapen Nienke ? Ja heel lekker. Deze bedden slapen nog lekkerder dan ik had gedacht. Nou mooi toch?. Amber stapte uit bed en ging voor haar kast staan. Ooo nu het moeilijkste gedeelte van de dag wat moet ik aan ! Nienke schoot in de lach. Nou dat is toch niet zo moeilijk ? Gewoon een broek en een topje. Amber schoot toen ook in de lach. Ja nou daar heb ik wat aan !. Nienke moest lachen en ging in haar badjas naar de badkamer. Wat ze niet wist was dat er altijd gedoe is voor de badkamer. Patricia schreeuwde en klopte op de deur. Wat is er aan de hand ? Vroeg Nienke. Alsof jou dat wat aan gaat. Patricia klonk nogal geïrriteerd en Nienke besloot haar mond dicht te houden. Hehe eindelijk! Jeroen kwam arrogant de badkamer uit. U mag jonge dame. Ach hou je mond man! En snel ging Patricia de badkamer in. Jeroen keek Nienke niet aan. Nienke wachtte ondertussen geduldig af tot haar beurt in de badkamer. Opeens kwam Fabian naar haar toe gelopen. Lekker aan het wachten ? Nienke keek op en ze knikte. Hmm ja daar moet je toch wel aan wenen. Zo is het elke ochtend. Altijd gedoe wie er als eerste mag douche. Bij de wc is het precies het zelfde. Nienke lachte. Toen kwam Patricia uit de badkamer. Jou beurt nieuwe. Nienke keek Patricia raar aan. Wat zou ze bedoelen met "nieuwe". Ze weet toch haar naam? Naar u zei Fabian. Nienke moest lachen en ze ging naar de badkamer.

Wacht op mij! Riep Amber. Nienke stopte met haar fiets. Wat is er ? Mijn schoen hijgde Amber. Het bandje van mijn hak is los gegaan. Nienke keek op haar horloge. Nou maak snel vast we hebben nog maar vijf minuten. Amber maakte zo snel mogelijk het bandje van haar hak weer vast. Oké we kunnen gaan.
Eenmaal op school aangekomen waren Amber en Nienke nog net op tijd. Waar bleven jullie? Vroeg Fabian. Vraag dat maar aan Amber. Fabian keek Amber aan. Ja het bandje van mijn hak was losgeraakt. Dat moest weer vast gezet worden. Fabian schoot in de lach en stootte Nienke aan. Ja dat is echt weer typische Amber. Nienke pakte snel haar boeken en ging samen met Amber en Fabian naar de les.
Goedemorgen allemaal. Ik ben mevrouw van Engelen. Dit zeg ik omdat we een nieuwe leerling hebben. Kom maar naar voren ! Nienke bloosde. Ze wilde helemaal niet naar voren komen. Nienke schoof haar stoel naar achteren en liep naar voren. Nou stel je maar eens voor. Eh hallo allemaal. Ik ben Nienke Martens en ik woon sinds gisteren in het internaat het huis Anubis en vanaf vandaag op deze school. Er waren kinderen in de klas die haar helemaal van top tot teen na keken. Nienke werd er onzeker van en ze wachtte af tot dat de lerares haar zou verzoeken weer naar haar plaats te gaan. Oké dankjewel Nienke ga maar weer zitten. Opgelucht ging Nienke naast Fabian zitten.
Toen de les was afgelopen liepen ze het lokaal uit. Het was gelukkig pauze. Nienke pakte een boterham uit haar bakje en ging naast Amber zitten. Zo, hoe vond je de eerste twee lessen van mevrouw van Engelen? Ja het ging wel. Ben niet zo heel goed in Natuurkunde. O ik ook niet dus maak je maar geen zorgen. Nienke moest lachen. Appie kwam de aula ook binnen stormen en ging recht op Amber af. Hij zong zelfs. Amber Amber ! O lieve Amber ! Amber duwde Appie weg. Ga we Ap. En ze ging snel naar Mick. Mick keek geïrriteerd naar Appie. Niemand mocht aan zijn meisje zitten. Amber gaf Mick een kus. Hey schat. Hoe gaat het ? Ja wel goed tot dat hij aan kwam. Ach joh niks van aantrekken Mick. Ik zal toch nooit op Appie vallen. Mick leek opgelucht te zijn en glimlachte naar Amber. Ondertussen zat Nienke nu wel mooi alleen. Maar niet voor lang. Fabian kwam naast haar zitten. En. Heb je het een beetje naar je zin ? Vroeg Fabian. Ja een beetje. Meer dan gisteren tenminste. Dat is mooi. Het kan best gezellig zijn hoor. Nienke glimlachte. Mag ik je iets vragen Fabian? Ja tuurlijk! Ga je gang. Wat betekenen eigenlijk al die rare ogen in het huis. Dat is het oog van Horus. Het is Egyptische. Het heeft iets te maken met de Egyptische god Anubis. Dat is de god van de doden. Brr Nienke moet er spontaan van rillen. Dus ons huis is vernoemt naar een god dat over de doden gaat ? Fabian lachte. Ja het ligt eraan hoe je het bekijkt. Hoe oud is het huis dan al? Best oud volgens mij. Ik denk begin 1900. Wow dat is best wel oud. Ja en de schilderijen die in de gang hangen dat waren de eigenaren. Meneer en mevrouw Winsbrugge Hennegouwen.
Zei Fabian enthousiast. Ze hadden volgens mij ook een dochter. Sarah. Alleen de ouders waren archeologen. Ze kwamen om bij de terug reis in de auto. Best heftig antwoordde Nienke. Ja klopt. Veder weet ik er ook niets meer van de geschiedenis van het huis. Hmm. Nienke dacht na. Het huis had dus duidelijk een geschiedenis. En nog een bijzondere ook. Fabian haalde Nienke uit haar gedachte. Kom je ? We moeten naar de volgende les. Nienke keek op en pakte Fabians hand en gingen naar les.