Doğduğum şehir Graceley'e 26 yıldan sonra ilk kez geliyordum.Babamın bana ayarladığı ofisten başka gidecek yerim ve cebimde de 5 kuruş param yoktu.
Ancak yine de her ne olursa olsun o ofise gitmeyecektim.Zaten babamın bana verdiği parayı da yoldaki bir dilenciye bırakmıştım.Kadın öyle şaşırdı ki ağzı açık kaldı.
"Bu kadar çok parayı ne diye tanımadığın bir dilenciye bağışlıyorsun ? Aklını mı yitirdin sen !"
Diğer hiç kimseyi dinlemediğim gibi onu da dinlemeyecektim.Ne yazıktı ki beni bir türlü kendi kızı olarak göremeyen öz bir babam vardı.Şimdi ise beni büyüten ve benim de öz babamdan daha çok sevdiğim üvey babamdan bana kalan o eve gidecektim.Evin neye benzediğini bile bilmiyordum.
Sokağın başına geldiğimde yaşlı bir teyze gördüm.Adresi sorduğumda bana eşlik ederek evin önüne kadar getirmişti.
"Teyzeciğim,neden bu kadar zahmet ettiniz ?"
"Zahmet ne demek çocuğum olur mu öyle şey..."
"Çok teşekkür ederim."
Teyze giderken ona el sallayıp cebimden anahtarları çıkardım.
"Bakalım hangisi bu kapıyı açıyormuş..."
İlk anahtar olmamıştı.İkinciyi denediğimde kapıyı biraz zorladığımda açıldı.Artık binanın içindeydim.
Apartmanın her yanı küf kokuyordu.
Üvey babamın evi acaba hangisi diye baktım.Ev en üst kattaydı.Yavaşça merdivenleri çıkmaya başladım.Çoğu
daireden içerde iyi şeyler olmadığını kestiriyordum.Kavga,çocuk ağlaması,
bağrışmalar...
Sonunda bizim daireye gelmiştim.Ve
gözlerime inanamıyordum.Her yanda olan örümcek ağları,tozlar nefes alma
mı engellerken sakin kalmaya özen gösterdim ve kapıyı açtım.
Ev çok pisti ama bir önemi yoktu.Tem
izlenebilirdi değil mi ?Salon olduğunu
düşündüğüm bölüme doğru ilerlerken
evde hiç eşya olmadığını fark ettim.Şa
kamıydı bu ?
Hala sakinliğimi korumaya çalışırken aklıma aşağı kata inip komşulardan yardım istemek gelmişti.Önce biraz çekinsemde en mantıklı şeyin bu oldu
ğuna karar verip kapıyı çaldım.Kapıyı bir amca açmıştı.
"Buyrun bayan ?"
"İyi günler efendim.Rahatsız ediyorum kusura bakmayın.."
Amcanın yanında onun yaşlarında bir
teyze beliriverdi
"Buyrun kime bakmıştınız ?"
"Şey.. Afedersiniz.Üst kattaki ev rahme
tli üvey babamdan bana kaldı da.Bura
lara ilk kez geliyorum.Eve girdiğimde gerçekten çok pis olduğunu gördüm.
İçerilere baktığımda da temizlik malze
meleri bulamadım.Şey,eğer sizin için
sorun olmayacaksa.."
"Elbette sorun değil tatlım !"
Kadın içeri gitti.Geldiğinde elleri tem
izlik malzemeleri ile doluydu.
"Hangi daire?"
Tanıştığım ilk komşularım Bay ve Bayan Blood çok iyi insanlardı.Bayan
Blood o gün elimi bile sürmeme izin vermeden bütün evi temizlemişti.Hat
ta beni akşam yemeğine bile davet etmişlerdi.
İş bulup kendi düzenimi kurana kadar onların evinde kalmıştım.Ve bu
gün iş aramaya çıkıyordum.
"İstersen bende seninle geleyim.."
"Saolun bayan Blood.Yeterince yardım
ettiniz zaten"
Bayan Blood'u tonton yanaklarından öpüp evden çıktım.
Biraz ilerledikten sonra sanırım merkeze gelmiştim.Burada bir mobilyacı var.Sanırım iş bekleyebilir.
Önce mobilya fiyatlarına bakayım,ne
kadar gelire ihtiyacım olduğuna öyle
karar veririm.
Dükkanın içine girdiğimde etrafta bir
sürü mobilya vardı.Çoktan bir kaç kol
tuk ve masayı gözüme kestirmiştim bi
le.Ancak dükkanda kimse gözükmüyo
rdu.Fiyatları öğrenmek için birine ihti
yacım olduğunu düşündüm.
"Kimse yok mu ?"
Arkamı döndüğümde rüyada olduğu
mu düşünüyordum...
