İçeriden gelen seslerle telaş içinde odadan çıktık.Jamie korktuğumu görüp sakin olmamı söyledi.Meraklı gözlerle çalışma odasının kapısındaki kalabalığa yöneldik.
Acı gerçek tam karşımızdaydı.Babam,John Arlen yerde cansız bir şekilde yatıyordu.Kızının nişanının planlarını yaptığı gece hayatını kaybetmişti iş adamı John Arlen.
O kavgayı,o sözleri hatırladım aniden.Yaptığım aptallıktı.Belki de üzüntüden kalp krizi geçirmişti.
Jeremy'i gördüm.Yalandan ağlamaya çalışıyordu
"Biricik babacığım !"
Bir dakika.Etrafta polisler ve dedektif te vardı.Babamın ensesinden bir silahla öldürülmüş olabileceğini söylediler çünkü ensesinde derin bir kurşun yarası vardı.
Bir saat sonra otopsiye alındı.Dedektif Heidipille özellikle bana sorular sordu.
"Bayan Arlen.."
"Buyrun Bay Heidipille."
"Bir sakıncası yoksa sizinle yalnız konuşabilirmiyim ?"
"Tabi.."
Jamie'ye izin ister gibi baktım.Kafasını salladı.Dedektif Heidipille ile misafir odasına girdik.
"Edindiğimiz bilgilere göre bu akşam kızkardeşini Jeremy Arlen'ın yanınızdaki beyefendi ile nişan törenleri düzenlenecekmiş.Ki,babanız bay Arlen'ın ölümü buna engel olmasaydı öyle değil mi ?"
Kafamı iki yana salladım.Gözlerime soğukkanlılıkla baktı.
"Bana doğruları söyleyin bayan."
Gözlerim doldu
"Babamla ölmeden önce kavga etmiştik.."
Kaşlarını çatıp biraz düşündükten sonra konuşmaya başladı
"Vasiyet yüzünden mi ?"
"Hangi vasiyet ?"
"Demek vasiyetnameden haberiniz yok bayan Arlen.."
Çekmeceden bir kağıt çıkardı.Bana doğru uzattı yavaşça okumaya başladım.
"Acaba babanızın ölüm nedeni son cümle olabilirmi ?!"
Cümle şöyleydi ; "Bütün mal varlığımın %90'lık kısmı bir tanecik kızım Jeremy Arlen'a,kalan %5'lik kısmı sahip olduğum tek oğlum Dave Arlen'a,geriye kalan %5'lik kısmın %4'ü hayır kurumlarına ve %1'lik son kısımsa eski karımdan olan sevgili kızım Love Arlen'a verilecektir.
Saygılarla
John ARLEN"
Okuduklarım karşısında şaşkınlık içerisinde kalmıştım.Babam benden gerçekten bu kadar mı nefret ediyordu da bana sadece %1'lik ufacık bir kısmı layık görmüştü ?Jeremy ve kardeşim Dave umrumda değildi fakat hayır kurumlarına bile %4'ü düşünmeden pay edebilirken benim layığım bu muydu yani ?!
Miras umrumda değildi.Sadece babamın bu yağtığına gururum kırılmıştı..
"Öhöm öhöm !"
Kafamı kaldırdım
"Sanırım daldınız bayan Arlen.."
"Şey..Ben,evet.."
"Mirastan haberiniz olmadığını bilmiyordum.Babanızın size diğerleri kadar değer vermediği açık.."
"Bunun sizi pek te ilgilendirdiğini düşünmüyorum Bay Heidipille !"
Sert bakışlarını üstümde doğruldu.Sinirlendiğini hissediyordum.Derin bir nefes alıp yüzünü benimkine yaklaştırdı ve konuşmaya başladı.
"Bakın bayan Arlen ben bir dedektifim ve işimi yapıyorum"
"Babamı ben öldürmedim.Ona öyle bir nefret besliyorum ki ölmesini bile hak etmediğini düşünüyorum.Yani suçlu ben değilim."
Yüzlerimi daha da birbirine yaklaştırdım.Umursamaz tavırlar içinde soğuk bakışlarımla ona baktım.
"Siz dedektifcilik oynamaya devam edin.Benim daha önemli işlerim varda !"
Kapıyı açacakken karşıma Jey çıktı.Heidipille arkamdan bağırmaya başladı
"Bayan Arlen !"
Jey'in dudaklarına küçük bir öpücük bıraktım
"Gidelim !"
