Gözlerimi açtığımda hastanedeydim.Yanımda Jamie vardı ve bana üzgün bir şekilde bakıyordu.Elimi tutan elini öptüm.Başını hayır anlamında ağlayarak salladı.
İçeri bir hemşire girdi.
"Bebeğiniz iyi durumda.."
Sonra söylediklerinin hiçbirini duyamadım zaten.Ben yeniden mi hamileydim hemde o iğrenç adamdan.
Ağlamaya başladım
"Bu bebeği istemiyorum."
Jey bana döndü.
"Love onunda bir canı va.."
"İstemiyorum dedim Jey.Bu bebek benim değil o adamın çocuğu çünkü !"
O da ağlıyordu.Elimi bıraktı ve gözlerini kapattı.
"Biz ayrılmalıyız Love.."
Daha fazla ağlamaya başladım.O da ağlıyordu fakat gözyaşlarını umursamadan gidiyordu.
"Gitme Jey lütfen gitme !"
Ağlamaya başladım.Hemşire yanıma geldi.
"Üzülecek bir şey yok bebeğiniz gayet sağlıklı 1 aylık bir bebeğe göre boyu ve ağırlığı ideal.."
1 aylık...İyi de bir ay önce Chris yoktu ki...
Bu bebek Jey'in olabilir miydi gerçekten?Bu ikimizinmiydi?Sevinçten ağlamaya başladım ve hemşireye sarıldım.
"Çok teşekkür ederim bana dünyaları verdiniz.."
Eve döndüğümde Alice Chris'in beni çalışma odasına beklediğini söyledi.Geldiğimde akşamdı.Chris'in arkası dönüktü.Sinirli olduğunu ayağına yere vurmasından anladım
"Bugün nerdeydin ?"
Yutkundum.
"Biraz hava aldım.Dediğin gi.."
"Onu demiyorum.Nerdeydin nereye gittin ? Kimin yanındaydın Love ?!!"
Bana döndü.Kaşları çatılmıştı.Korkuyordum.
"Yanında biri varmış.Bir erkek !"
"Arkadaşımdı.."
Gözbebekleri büyüdü ve daha da sinirlendi
"Hangi arkadaşın o şerefsiz ?!!"
"Çocukluk arkadaşım.."
"Yalan söyleme !!!"
Yüzüme bir tokat indirdi.Yere oturdum.Yanağımı tutup ağlamaya başladım.
"Bir daha sevgilin denen o piçin yanına gitmeyeceksin Love ! Bir daha bana yalan söylemeyeceksin,bu evden asla çıkmayacaksın !!!"
Bir tokat daha indirdi.Acıyla inledim.Beni ayağa kaldırdı ve sarıldı.Çok korkuyordum ondan.
"Bir daha bana yalan söyleme sevgilim.."
Gözlerimi kapattım.Bir damla yaş yanağımdan süzüldü.O sırada Chris'in şoförü geldi.
"Efendim bugün hastaneye gitmiştiniz bayıldığınızı duydum.İyisiniz dimi birşeyiniz yok ?."
Chris bana kuşkuyla baktı
"Tamam Peter sevgilim çok iyi sen çıkabilirsin.."
Bana döndü
"Neden hastaneye gittin.Bayılmışsın ?"
Derin bir nefes aldım.
"Bir şeyim yok.."
"Eminmisin ?Bence bir doktor çağırıp kontrol etmek en iyisi !."
Eli telefona uzandı
"Hayır buna hiç gerek yok !"
"Neden Love ?Niye bu kadar korkuyorsun?"
Birden midem bulanmaya başladı.Lavaboya koşturdum peşinden de Chris geldi.Kusmaya başladım.
"Ben hemen doktor çağırıyorum.."
Yorgunlukla odaya girdim ve yatağa uzandım.
Biraz sonra Chris yanıma geldi ve elimi tuttu.Az sonra doktor bey geldi.Biraz muayene ettikten sonra Chris'e döndü.
"Nesi var doktor bey ?"
"Tebrik ederim efendim baba oluyorsunuz !"
Chris bana döndü ve gözlerinin içi parladı.Sevincinden ağlamaya başladı "Teşekkür ederiz doktor bey çıkabilirsiniz.."
Doktor gidince bana sıkıca sarıldı.Elimi tuttu
"Bir daha aynı şeylerin yaşanmasına izin vermeyeceğim.Söz veriyorum bebeğimiz yaşayacak sevgilim.."
Ağlamaya başladım.O bebek Jamie ve benimdi Chris'in değil..
Şimdi bebeğim Chris'e mi baba diyecekti ?Babası olmayan bir adama..Jamie ne düşünecekti ?
Karar verdim.Jamie'ye bebeğin ondan olduğunu söyleyecektim.
