13

1.1K 26 1
                                    

Toen Sem weg was gegaan, was ik huilend in slaap gevallen. Nu lig ik weer wakker in het ziekenhuisbed. Niemand is opbezoek dus ik heb rust. Ik vind het niet erg hoor als er iemand langs komt. Het is gewoon dat ze steeds blijven vragen hoe het gaat. Sjoerd is niet meer langs gekomen. Dokter Jans heeft me wel vertelt dat Sjoerd me weer naar het ziekenhuis had gebracht. Zou Sjoerd anders tegen me doen als ik weer naar school ga? En Sem? En Priscilla? Hou zouden zij doen? Gaat Sjoerd het tegen iemand vertellen? Ik hoop het niet. Een zucht verlaat mijn mond. Ik moet er gewoon niet meer aan denken. Morgen mag ik weer naar huis en overmorgen weer naar school. Vandaag komt Anne langs. Jans had haar gebeld. Mijn ouders weten niet dat ik in het ziekenhuis lig. Het boeit ze vast niks. Ze zijn alleen maar bezig met hun werk. Nu ik zo over mijn ouders na denk, ik lijk helemaal niet op ze. Niet qua karakter, niet qua uiterlijk. Ik lijk gewoon niet op ze. Zouden we wel mijn echte ouders zijn. Lotte hou op! Zo moet je niet denken! Het zijn je ouders! Maar waarom slaat papa me dan? Je slaat je eigen dochter toch niet? Ik moet ophouden met hier over te denken. Anne komt zo. En ja hoor. De deur gaat al open en Anne komt binnen. "hé Lotte. Hoe gaat het?" "Het gaat goed hoor met jou?" Anne komt naast me op bed zitten en zegt dat het ook goed gaat met haar en dat ze me mist, ze begint ook nog een heel verhaal over dat ze nu het huis voor zich alleen heeft maar ik luister niet. Zou ik aan haar vragen of papa en mama mijn echte ouders zijn? Misschien weet ze het. Misschien ook niet. Ach wat boeit het ook vragen kan geen kwaad. "Anne..." Onderbreek ik haar. "Ja Lotte" "Zijn papa en mama mijn echte ouders?" Even kijkt ze me geschrokken aan. "Wat een vraag. Hoezo denk je dat ze niet je echte ouders zijn?" Vraagt ze. "Dat is geen antwoord op mijn vraag" zeg ik kattig terug. Ik wil weten of het mijn echte ouders zijn. En ik kom er achter. Anne kijkt me een beetje twijfelachtig aan en zegt: "natuurlijk zijn het je echte ouders. Maar ik moet weer gaan. Morgen kom ik je ophalen. Beterschap." "doei Anne" Mompel ik. Anne loopt de deur uit. Waarom moet ze ineens weg? Ze hoeft toch nergens heen? Is ze bang voor mijn vraag? Heeft ze iets te verbergen?

bitch of niet??Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu