bitch of niet??

16.

"Als je het echt wil weten, dan zal ik je gelijk alles vertellen. Vanaf het begin. Dan weet je ook waarom ik een bitch ben op school. Maar het is een lang verhaal. Dus ik vertel het alleen als je tijd hebt" "Oké is goed. Ik heb de tijd." antwoord Sjoerd. Ik kijk hem aan en begin te vertellen. "Zolang ik me kan herinneren woon ik in dit huis. Vanaf dat ik 7 was kwam Anne bij ons wonen. Anne was er altijd voor me. En bleef altijd bij me. Mijn ouders hadden nooit tijd voor me en waren altijd weg. Als ze er waren deed ik in hun ogen alles fout. Toen ik ongeveer 9 was ging mijn vader me slaan. Ik wilde het goed doen en deed extra lief. Niks hielp. Op de basisschool ben ik gepest. Ik was altijd het lelijke, veel te slimme meisje dat niks goed deed. Ik kreeg een hekel aan school. Ik huilde iedere dag. Maar niet als er iemand bij was. Ik huilde alleen als ik op mijn kamer was. Toen ik klaar was met de basisschool en naar de middelbare school ging. Heb ik mezelf verandert. Helemaal. In de vakantie had ik allemaal nieuwe kleren, make up en sieraden gekocht. Ik had besloten niet meer aardig te zijn. Ik werd gemeen. Tegen mijn ouders ben ik nog altijd het zelfde bange meisje dat alles doet wat zij zeggen. Sinds het begin van het jaar ben ik verliefd. Ik ben verliefd op Sem. Ik kan bijna elke jongen krijgen. Alleen Hij wil me niet. Toen we afgesproken hadden vroeg hij me of Priscilla verliefd op hem was en of ik wilde vragen of ze verkering met hem wilde. Ik werd gek. Ik was kwaad op hem. Ik kreeg weer het gevoel van toen ik gepest werd. Ik doe alles fout. Ik ben een lelijk meisje. Ik kon er niet meer tegen en wilde dood. Dan had niemand meer last van me. Ik rende naar het meer en de beelden van de basisschool gingen door mijn hoofd. Ook de beelden van mijn vader die me sloeg flitste door mijn hoofd. Ik stond bij het meer. En ik sprong. Ik wilde niet dat je me redde. Ik was best boos op je. Ik wilde nog steeds dood. Dus ging ik uit het ziekenhuis en rende naar de snelweg. Daar kon je me niet redde. Als er een auto over me heen reed. Was ik wel dood. Maar ik had er niet aangedacht dat ik nog zwak was. En dat ik in elkaar kon zakken. Toen ik in het ziekenhuis lag heb ik nagedacht over veel dingen. Ik ben nog steeds het bange meisje. Maar ik wil het niemand laten merken. Niemand hoeft te weten hoe slecht ik me voel. Niemand hoeft te weten dat ik geslagen word. Niemand hoeft te weten dat ik iedere dag huil. niemand..." Ik stop met praten. Ik kan niet meer verder vertellen. Sjoerd zegt niks en kijkt me alleen maar aan. "Je moet weg. Ik kan niet verder vertellen. Vertel het alsjeblieft niet aan iemand." Ik kijk hem smekend aan. Sjoerd knikt en staat op. Langzaam loopt hij weg. Hij loopt naar de gang. Als hij op de gang is gaat zijn telefoon. Ik besluit hem niet af te gaan luisteren. Na 10minuten hangt hij op. Hij komt mijn kamer weer binnen en kijkt me met tranen in zijn ogen aan.