bitch of niet??

25.

Ik ren het ene weggetje in na het andere en als ik uiteindelijk bij het bos aankom, volgt hij me niet meer. Ik stop met rennen en ga gewoon lopen. Ik kom bij een bruggetje uit. Hier in de buurt heb ik een paar jaar geleden een huisje gebouwd of eigenlijk niet ik maar papa. Ik loop verder en zie het huisje staan. Alles staat nog zoals het was. Ik plof op de bank neer. Hier kom ik altijd als ik moet nadenken of als het me allemaal een beetje te veel word. Niemand weet van dit huisje behalve papa, mama en ik. Het staat diep in het bos en ik heb nog nooit iemand in de buurt van het huisje zien staan. Ik sta op maar val gelijk weer terug op de bank. Waarom ben ik hier eigenlijk naar toe gegaan? Sjoerd wilde me helpen, denk ik. Waarom was ik niet gewoon eerlijk tegen hem? Ik ben echt slecht bezig. Als ik zo door ga raak ik hem kwijt en dat wil ik niet. Ik ben moe. Er is gewoon te veel gebeurd vandaag. Ik ga slapen. Als ik wakker word lig ik nog steeds in het huisje. Ik sta op en loop naar huis. Als ik thuis ben is er niemand. Hoelang ben ik weg geweest? Ik kijk op de klok. Het is al 3uur. Sjoerd en Anne zijn me zeker aan het zoeken. Ik ren naar mijn kamer en begin weer te huilen. Waarom ik? Waarom moet ik het kind zijn waarbij alles fout gaat? Ik hoor de deur open gaan. Ik ren naar beneden. "Papa? Mama?" vraag ik voorzichtig. "Ben je niet blij dat je ons ziet?" Vraagt papa. "Jawel" zeg ik met een aardige stem. Het liefst zou ik willen dat ze weer weg gingen. "Waar is Anne?" vraagt papa. "D-die is boodschappen doen." zeg ik snel. "Oo oke is goed. Wat is dat op je arm?" vraagt hij. "NIks." zeg ik snel en ik ren naar boven. Papa rent achter me aan. Ik doe de deur van mijn kamer op slot. "MAAK NU DIE DEUR OPEN, LIEZE-LOTTE!" schreeuwt papa. "NEE!" schreeuw ik terug. wow dat is de eerste keer dat ik tegen mijn vader schreeuw. "ALS IK JE TE PAKKEN KRIJG MEISJE, DAN SLA IK JE BONT EN BLAUW!" schreeuwt papa weer. "Nee, dat kan niet. Als je mijn echte vader bent, dan doe je dat niet." zeg ik meer tegen mezelf van tegen papa. maar hij heeft het toch gehoord. "WAT?!? DUS JIJ DURFT TE TWIJFELEN OF IK JE VADER BEN!!" "JA, WANT ALS JE MIJN ECHTE VADER WAS ZOU JE ME NOOIT SLAAN!" schreeuw ik huilend. "Maar je verdient het om geslagen te worden." zegt hij nu rustig. daarna hoor ik hem nog wat mompelen. Ik zak door mijn enkel en val op de grond. Ik hoor het slot dan mijn deur. Ik kijk naar mijn vader die in de deuropening staat met de reserve sleutel in zijn hand. "Meisje, je bent echt zo dom he" zegt hij. Ik kijk hem bang aan en kruip naar achteren tot ik tegen mijn muur aanbots. "Ben je bang? haha. Ik doe je niks hoor." Hij komt naar me toe gelopen en tilt me op. Hij neemt me mee naar beneden en zet me op de bank neer. Sjoerd zit ook op de bank. Hij kijkt me boos aan. "Lotte vertel me eens wie deze jongen is." "NEE!" schreeuw ik tegen mijn vader. Ik sta op en ren naar boven. Teminste dat probeer ik. Ik bots tegen Anne aan die allemaal brieven in haar hand heeft. DE brieven vallen op de grond. Op een brief staat mijn naam. Ik pak hem op en ren naar boven. Daar gooi ik wat van mijn kleren in een tas en de brief. Ik ren weer naar beneden. "IK GA" schreeuw ik. Ik ren weer naar het huisje in het bos. Als ik daar ben gooi ik mijn kleren uit de tas. en pak ik de brief. Ik ga op de bank zitten en maak de brief open.