bitch of niet??

21.

"Oké ik heb echt geen idee hoe ik het moet vragen. Maar Eeuh... Ik vind je zeg maar al heel lang leuk. En nou ja ik wilde dus vragen of jij euh mijn euh vriendin wilt zijn?" zegt Sjoerd en hij bloost. Ja ik vind hem wel leuk, maar wil ik zijn vriendin zijn? Wil ik misschien toch liever Sem? Ach, het kan geen kwaad. Als het niks word, dump ik hem gewoon weer. Ik buig naar voor en kus hem op zijn mond. "Dat is een ja denk ik." Ik knik. Hij gaat liggen en ik leg mijn hoofd op zijn buik. Na twintig minuten besluiten we toch maar om weer naar huis te gaan. We fietsen samen terug. Niemand die iets zegt. Ik wou dat ik gedachte kon lezen. Dan wist ik wat Sjoerd nu dacht. Misschien denkt hij wel aan zijn ouders. Ik hoop zo voor hem dat zijn ouders beter worden. Mijn ouders komen morgen terug van hun zakenreis. Ik hoop dat Sjoerd mag blijven. Anders kan hij nergens heen. En hij is nu natuurlijk mijn vriendje, dus ik wil zo vaak mogelijk bij hem zijn. Ik zucht als we bij ons huis aankomen. Sjoerd loopt gelijk door naar de logeerkamer dus ik ga ook maar naar mijn kamer. Waarom gaat hij nou niet met mij mee? Waarom doet hij zo afwezig, als we thuis zijn? Ik bedoel mijn huis. Zijn huis is het natuurlijk niet. Wat als zijn ouders het niet redden? Waar moet hij dan naar toe? Zou hij dan bij mij blijven wonen? Vast niet. Dat vinden papa en mama nooit goed. Ik ga op mijn bed liggen. En denk verder na. Tot er op mijn deur word geklopt. "Lotte, mag ik binnen komen?" Aan de stem hoor ik dat het Sjoerd is. Meteen begin ik te glimlachen. "Natuurlijk mag je binnen komen." antwoord ik. Sjoerd komt binnen en gaat ook op mijn bed zitten. "Hoe gaat het Lotte? Wil je nog steeds dood?" vraagt hij. Oeps, ik had gehoopt dat hij dat vergeten was. Niet dus. "Het gaat prima hoor, en nee ik wil niet meer dood. Ik heb nu het aller liefste vriendje." zeg ik terwijl ik probeer te lachen. Het doet pijn om tegen hem te liegen. Hij is zo lief voor me. Maar ik kan het hem gewoon niet vertellen. Hij mag zich geen zorgen maken over mij. Hij heeft nu al zoveel aan zijn hoofd. Er rolt een traan over mijn wang. "Volgens mij gaat het helemaal niet zo goed met je." zegt Sjoerd. Ik kijk hem aan. "Wil je me alsjeblieft even met rust laten? Het gaat wel goed ik dacht alleen aan iets." Hij geeft me nog een knuffel en loopt dan mijn kamer uit. Ik kan dit niet. Ik kan niet tegen hem liegen. Als hij er ooit achter komt dat ik tegen hem gelogen heb, maakt hij het uit. Dat weet ik zeker. Ik moet voortaan beter nadenken voor dat ik iets doe. Nu kan ik het niet meer terug draaien. Ik ben gewoon dom. Waarom doe ik ook zo iets? Nog meer tranen gaan over mijn wangen. Ik doe het gewoon allemaal fout.