bitch of niet??

36.

Sjoerd en ik komen aan bij mama. Ik bel aan en niet snel daarna word de deur open gemaakt door Jack. "waar is mama?" vraag ik hem. "Mama is in de woonkamer. Ze is heel erg geschrokken toen je wegging. Ze vroeg me wat jij allemaal tegen mij hebt verteld dus ik heb het haar verteld. Ze weet alles nu Lotte, dus als je moeder ergens naar vraagt geef dan eerlijk antwoord. Ik weet dat dat soms moeilijk is, maar dat is wel het beste." Met die woorden laat Jack ons binnen. Ik loop naar de woonkamer en vraag aan Jack of hij in de keuken met Sjoerd wil wachten. Ik zie mijn moeder in elkaar gedoken op de bank zitten. Ik schrik ervan. Het komt door mij dat ze daar zo zit. Ik heb haar ongerust gemaakt. Gerard en Mies zaten nooit zo op de bank als ik weer eens weg was gelopen. "Mama, het spijt me dat ik was weggelopen. Ik kon er gewoon even niet meer tegen. Het werd me te veel. Ik snap het gewoon niet. Ik heb alles wat ik wil en nog word het me te veel." Ik ga bij mijn moeder op de bank zitten en ze kijkt me aan. Haar hele gezicht zit onder de mascara. "Het geeft niet schatje. Ik snap het wel. Het is heel anders nu. Maar het Word beter. Je hoeft nooit meer naar Gerard en Mies." zegt ze. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. "Ik hou van je, mama. Nooit wil ik je meer kwijt." "Ik hou ook van jou." Sjoerd komt binnen gelopen en geeft me een knuffel. "Ik moet gaan schat. Ik kom morgen wel weer langs om te kijken hoe het met je gaat." zegt hij. Ik wilde nog een antwoord geven maar hij is al weg. "En wie is dat?" vraagt mama. "Dat is Sjoerd. En hij is mijn vriendje. Ik hou zoveel van hem. Zonder hem was ik er nu niet meer geweest. Hij heeft mijn leven gered en ik ben er blij mee. Anders had ik je nooit gekend en was mijn leven niet zoals het nu gaat. Zonder hem was ik nu niet de Lotte die ik nu ben. Ik ben hem zo dankbaar voor alles. Maar ik heb hem zoveel pijn gedaan." "Ik weet dat je hem pijn hebt gedaan, Maar daar kon jij toch niks aan doen." zet mama. "Mama ik heb hem geslagen. dat hoort toch niet." "Nee dat hoort inderdaad niet. Maar je hebt hem ook opgevangen toen zijn ouders in het ziekenhuis lagen." "Ja en ik heb met zijn beste vriend gezoend toen zijn ouders dood gingen." Daar weet mama even niks op te zeggen. "Zie je wel ik heb hem veel te veel pijn gedaan. Ik verdien hem helemaal niet." zeg ik. "Jawel, Jij verdient hem wel. En dat vindt hij ook. Anders was hij toch niet weer je vriendje." Ik antwoord niet op wat mama heeft gezegd en kijk haar verdrietig aan. "Ik wil slapen." zeg ik na Tien minuten. Mama zegt niks maar wijst me wel de weg naar mijn kamer. En ze loopt gelijk weer weg. Wat moet ik nu? Ik heb het beste vriendje in de wereld, De liefste moeder. En ik heb Jack. Ik laat me op het bed vallen dat er staat. Ik kijk morgen wel verder. Met een zucht doe ik mijn ogen dicht en val in slaap.