bitch of niet??

30.

De volgende dag besluit ik om een brief aan mijn moeder te schrijven. Naar school ga ik toch verlopig niet. Ik pak pen en papier en begin te schrijven.

Lieve mama,

Ik dacht al dat ik andere ouders had en dat klopte dus. Ik woon nu in een villa maar ik heb het niet fijn. Gerard slaat me. Ik ga proberen bewijs te verzamelen zodat ik bij u kan wonen. Als u dat nog wilt. Ik vind het wel raar om ineens mama tegen u te zeggen. Als u met me wilt afspreken om afspraken te maken. Kunt u donderdag om 5uur naar het begin van het bos komen. Liefs Lotte

Het is geen lange brief maar ja. Wat moet ik ook schrijven naar haar, ik ken haar niet eens. Ik pak de brief en loop het huisje uit. Ik ga eerst de brief op de post doen daarna kijk ik wel wat ik ga doen. Ik loop door het bos naar het postkantoor. Bij het postkantoor aangekomen doe ik de brief op de post en wil weer terug lopen naar mijn huisje in het bos. Maar bij de rand van het bos pakt iemand mijn hand vast. Ik draai me om en kijk in de ogen van de politie. "Hallo meisje, ben jij misschien Lieze-Lotte Jansen?" Begint de politie agent. "Euh ja, dat ben ik." "Dan moet je even meekomen naar het bureau." zegt de angent terwijl hij me al in de auto zet. Wat heb ik gedaan? Ik heb toch niks gestolen? Waarom moet ik mee? Gaat er door mijn gedachte. Als we bij het politie bureau zijn, neemt de agent me mee naar een kamertje. En begint hij te praten. "Zo Lieze-Lotte...." "Zeg alstublieft Lotte" Onderbreek ik hem. "Oké Lotte, Je vraagt je nu zeker af waarom je hier bent. Nou ik zal het je vertellen. Jouw ouders, Gerard en Mies, zijn naar je op zoek. Ze missen je heel erg. Dus ik bel zo jouw ouders op en dan mag je met ze naar huis." "HET ZIJN MIJN OUDERS NIET! ZE MISSEN ME NIET EN IK GA NIET MET ZE NAAR HUIS!" schreeuw ik. "Ze houden niet van me. Ze willen me niet. Ik breng alleen maar ongeluk. Anders zou hij me niet slaan" zeg ik zachtjes meer tegen mezelf dan tegen de agent. Maar de agent hoort me toch. "Wie slaat je?" vraagt hij. "Niemand" zeg ik snel. "Jawel" zegt hij. "je zei net: 'anders zou hij me niet slaan.' Slaat Gerard je" "Nee" Zeg ik maar er loopt een traan over mijn wang die me verraad. "ach meisje toch. je zei dat het niet je echte ouders waren hoe weet je dat" Ik geef hem de brief de ik in mijn zak heb sinds ik hem heb doe ik hem niet meer weg. Hij kijkt me even aan en leest dan de brief die ik van mijn moeder heb gekregen.