Ik kijk recht in de ogen van Sem. "LAAT ME LOS. IK WIL NIKS MEER MET JE TE MAKEN HEBBEN. JE HEBT AL GENOEG GEDAAN. GA WEG!!!" schreeuw ik naar hem. Wat denkt hij wel niet. Dat hij zomaar aan mij kan vragen wat er is. Mooi niet. Hij moet zich niet met mij bemoeien. "Ik ga niet weg." zegt Sem simpel. "Ik mag zijn waar ik wil zijn wanneer ik daar wil zijn" Boos kijk ik hem aan. Ondertussen heeft hij me wel losgelaten. Met mijn hand sla ik hem op zijn gezicht. Het lijkt of het hem geen pijn doet Want hij doet niks. Nog een keer sla ik hem op zijn wang. "En nu weg wezen." sis ik naar hem. Langzaam gaat zijn hand naar zijn wang. Maar hij gaat niet weg. Hij haalt zijn hand weer van zijn wang en leunt naar voren. Zijn gezicht komt dichter bij dat van mij. "Ik hou van je" fluistert hij zachtjes tegen mijn lippen. Hij doet zijn ogen dicht en drukt zijn lippen op de mijne. Door de schrik duw ik hem niet van me af. Dan voel ik hoe iemand ons uit elkaar haalt. Ik schrik. Het was Sjoerd die ons uitelkaar haalde. "Het.... Is..... Uit." zegt Sjoerd langzaam zodat hij zeker weet dat ik het goed hoor. En hij wil weglopen. "Nee, nee dat kan niet. Dat mag niet." Ik ren naar Sjoerd toe en pak zijn arm. "Alsjeblieft zeg dat het niet waar is." Smeek ik hem. Hij kijkt me vol ongeloof aan. "Ik had veel van je verwacht. Maar dit niet. Ik ben echt zo stom geweest dat ik dacht dat je anders zou zijn. Je bent en blijft een bitch. Ik kwam naar je toe omdat.." Hij stopt midden in zijn zin en begint te huilen. Ik heb geen idee wat ik moet doen. Uiteindelijk Knuffel ik hem maar. Hij duwt me bijna gelijl van zich af. "Nee niet doen. Laat me met rust. Ik wilde zeggen dat ik bij mijn tante ging wonen. Mijn ouders ze...ze" hij stopt met praten en rent hard weg. Ik zak op de grond. Wat heb ik gedaan? Ik heb het verpest. Ik ben hem kwijt.
JE LEEST
bitch of niet??
Teen FictionIk ben lieze-lotte maar iedereen noemt me lotte.Ik ben 14jaar. Mijn ouders zijn rijk en we wonen in een villa. Iedereen denkt dat mijn ouders de liefste ouders zijn die er bestaan. Ze zijn wel vaak weg. Maar eigenlijk boeit me dat niet zo veel. Ik...