CEO's SON (Sweet Lies, Bitter Truth)

CS#18

"H-hello." Sagot ko pagkalapat ng cellphone ko sa tenga ko. Di na ako nag abala pang tignan yung caller i.d. Sobrang antok pa ako eh.

Fvck. Ang sarap sarap ng tulog ko, pero nagising ako sa walang tigil ng pagkanta ng ringtone ng cellphone ko. Pinili ko kasi yung kanta ng 'the weekend' na 'I CAN'T FEEL MY FACE' kaya ayun! BV.

"Hi Keona. Miss me?" Agad akong napadilat ng mata ng marining ang boses na yun.

Darn. Ito yung boses na gustong gusto kong marinig.

"Where's your tongue. Come'on speak and say the words I want to hear from you." Dala siguro ng gulat eh, hindi na ako nakapagsalita, pakiramdam ko, nabuhusan ako ng malamig na malamig na tubig.

"Keona ayos ka lang ba? Antok ka pa siguro no?" Nag aalalang tanong nito.

"Yeah. Ayos lang a-ako, b-bagong gising lang. Kaya medyo lutang pa." Saad ko, pagkatapos nun ay napakagat ako sa pang ibabang labi ko, pilit pinipigilan ang mga salitang gustong lumabas mula sa bibig ko.

"Thank God. Nag alala ako dahil hindi ka nagsasalita." Sabi nito at narinig ko ang pagbuntong hininga nya. Kusang napaikot ang mata ko ng marinig ang inusal nya.

God. Is he really worry about me? Or may iba syang agenda, that's why he called me? Shemay!

"By the way, I just like to invite you if we can go out today. Wala naman kayong training today diba? So let's hang out. My treat. I miss drinking tea with you. Just like what we do always." Sabi nito na halatang naglalambing.

"Magkaibigan ba talaga tayo?" Wala sa loob kong tanong sa kanya.

Naiinis na kasi ako. Naiinis ako sa kanya!

"What kind of question is that Keona? Ofcourse kaibigan kita, tho I really want us to be more than friends." Sabi nito at narinig ko pa ang bahagyang pagtawa nito.

"Did I become honest to you?" Tanong ko.

Ilang segundo rin namayani ang katahimikan sa aming dalawa, bago ko narinig ang pagsagot nito.

"Yes. Keona, you become honest to be, to the point na nasaktan mo na ako, when you say straight to my face that friendship is the greastest thing you can give to me." Sagot nito, narinig ko pagbuntong hininga nito na parang may pinagtatakpang kasalanan o pinakawalang hinanakit. Ewan ko!

"Wait Keona. Why are you asking me this nonsense question? What's bothering you?" I know na sa tono palang ng boses nito, frustrated na sya.

"I hates liars. So if there's something your trying to hide from me. Then tell it to me now. Bago ko pa makalimutan ang pagkakaibigan natin." Sabi ko habang tumutulo ang mga luha sa mata ko.

Di ko na mapigilan. I feel so betray. I become honest to him. But then, it's easy for him to hide things! At tallagang sa akin pa sya may tinatagong kalokohan ha!

"Di kita mainti----" di ko na sya pinatapos sa pagsasalita.

"I know everything.... But still I will wait for you to tell it infront of my face ---" tumigil muna ako sa pagsasalita dahil hindi ko na mapigilan ang mga hikbi ko. "I trusted you TIMOTHY. At sana hindi mo iyon sirain. I love you as my friend, my boy best friend. I still have hope that you will be honest to me this time." Dagdag ko ng makabawi mula sa pag iyak.

Pagkasabi ko nun ay hindi na ulit nagsalita si Timothy, pero alam kong nasa kabilang linya pa rin sya dahil naririnig ko pa ang paghinga nya.

"I guess your not ready. So just let me know if your ready to tell the truth." Sabi ko. Pinakiramdaman ko pa kung magsasalita sya, pero parang wala na syang planong sumagot.