CEO's SON (Sweet Lies, Bitter Truth)

CS#27

Damn eyes of mine! grrr.

Kung pwede lang magsuot ng shades sa loob ng room gagawin ko, pero hindi pwede!

Tss. Kainis. Manunugto kasi ang mga mata ko. Namamaga dala ng magdamag na pag-iyak ko kagabi. Pakingtape na Kiosh yan! I waited for him the whole night to text me and explain his side or to even say sorry pero wala man lang syang ginawa sa mga bagay na akala ko e gagawin nya. Bwisit I wasted my night crying because of what he said. Totoo kaya yun?

Ganun na lang ba kadali para sa kanya ang saktan ako, na feeling nya basura lang ako na kapag hindi na kailangan e basta basta nya na lang itatapon! Fvck.

While me... everytime na magkasama kami I always think of a way na kapag nalaman nya ang situation ko, atleast malessen yung pain, pero bakit sya? bakit ganun sya? Bakit ang dali para sa kanyang saktan ako? ang baliwalain ako? Ang balewalain ang pagmamahal ko sa kanya!? Bakit sya ganun.

Fvck. A bitter smirk plastered on my face upon remembering something.

Kiosh is different. He's joy comes from people who are suffering because of his stupid acts. Wala nga pala syang puso! Leader nga pala sya ng isang kinatatakutan na gang.. fraternity should I say. Fvck. Ano bang pagkakaiba ng gang sa fraternity.. e pareho lang naman silang mga sadista! I wish that there souls will rot in the deepest part of hell!!!

"hoy bakla..  kanina ka pa tulala dyan.. andyan na si Matrona." narinig ko bulong ni Felipe sa akin. Oo nga pala.. nandito kami ngayon sa isang klase namin kung saan classmate ko si Kiosh at kung saan isang terorista ang prof. namin, tsk matandang dalaga kasi kaya ganun parang araw-araw may monthly period dahil sa kasungitan.

Umayos na ako ng upo at kinuha ko ang libro ko sa subject na to, pero sadyang may sariling buhay yata ang mata ko dahil kusa itong gumalaw para hanapin ang isang pamilyar na pigura, pero bigo para makita ang bias niton linting kong mata, dahilan para bumalik ang tingin ko sa unahan na may lungkot.

Kahit naman kasi nasaktan ako sa mga narinig ko kagabi, may hope parin ako sa puso ko na baka... baka nagbibiro lang sya, kaya ito parin ako.. umaasa. Pero sana wag akong ma-ColumbiaZone.

Pero sadyang mabait yata ang tadhana para sa akin.. dahil ang kaninang nakasara na pintuan ay biglang bumukas at niluwa nun ang pigura ng isang lalaking kanina pa hinahanap ng akin mata.

Agad nagtama ang mga mata namin, dahilan para magwala ang mga insekto sa tiyan... animo'y nagliliparan na makita ang pinakamamahal nilang nilalang. Bat ganun, ang gwapo nya ngayon, kahit simple black vneck shirt at blue demin pants ang suot nya, napakaperfect nyang tignan.

Pero kaagad ding tumigil ang paglipad nila nang makita ko kung sino ang taong nasa likudan ni Kiosh.

Si Tifanny. Ang babaeng mahal nya at mamahalin nya.

Para tumigil ang ikot ng mundo ng makita kong hawakan ni Kiosh ang kamay nito at inalalayan maglakad papasok ng room.

Wait! Hindi to pwede! Kamay ko lang dapat ang hinanawakan nya diba!?

Naramdaman ko na para naninikip ang dibdib ko habang sinusundan sila papunta sa uupuan nila. Fvck. Ano tong nagyayari?

Kiosh ano ba tong ginagawa mo?

Ang sakit, pero kahit para na akong mamamatay sa sakit na nararamdaman ko e hindi ko maiwas ang mga mata ko na sundan sila, kung saan sila uupo.