Bölüm Altı
Onu tekrar gördüğümde yalnızlığımın çevrelediği kalbim, uzun bir aradan sonra tekrar atıyormuşçasına hızlandı. Kuruyan dudaklarımı dilimle ıslatırken. Ara sokakta, kaşları çatık yürüyen kadına baktım. Eline aldığı ayakkabılarıyla, yalın ayak yürüyüşünü izledim sokakta. Bana bir adım kala durduğunda şaşkınlıkla bakakaldım bir an.
"Beni çirkinken de, sevebilir misin?" dedi büyük bir ciddiyetle.
Sustum. Vereceğim cevap dilimin ucunda duruyorken, şaşkınlıkla ona bakmaya devam ettim. Dudaklarım, büyük bir heyecanla mühürlendiğinde, göz hapsine aldım onu. Saçları kısacık olmuştu şimdi... Yüzünde makyaj yoktu, gözleri kısılmıştı ağlamaktan. Üzerine öylesine bir şeyler giymişti. Sessizce bakıyordu bana.
"Ruhun, cehennemi ne kadar hak ediyor olursa olsun, kendine çirkin diyecek kadar büyük bir günah işleyemezsin." dedim ellerini tutarken.
Şaşkın bakışları, parıldamaya başladığında bana tanıdık gülüşünü gösterdi. Söylediklerimin ödülüymüşçesine izledim gülüşünü. Mutluluğunu sevdim onun. Tüm gerçek duygularını içinde yoğun bir şekilde barındırışını sevdim.
"Gerçekten beni sevmeni istiyorum." dedi ve ekledi, "Adımı bilmeden, görünüşümü önemsemeden, affedilecek hatalarımla sev beni..."
Ve bilemeyeceğimi düşündüğüm günahlarıyla sevdim onu. Karşılık beklemeden...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kirli Ruh
Short Story"Sonra bir şarkı mırıldanmaya başladı. Duyduğum en güzel melodiydi sesi. Dünya durdu o an... Rüzgâr yüzünü yalayıp saçlarını savururken, kusursuz güzelliğini izledim. Dudaklarından dökülen kelimeler okyanusu beni sararken sevdim onu... Haberi yokken...
