Sanane1_6'ya ithaf ediyirum bu bölümü.Yanımda olduğun ve o güzel sohbetin için teşekkürler...
Öncelikle şunu da söyleyeyim çok kısa bir bölüm bu bölüm. Çünkü finale geliyoruz.
2.kitap olarak devam edecek.
İyi okumalar:)
"Gitmem lazım sevgilim.İrem yine ateşlenmiş"dedi Kuzey.Şu bir aydır İrem her gece ateşleniyordu.
Kafamı olumlu anlamda salladım.
Kuzey yataktan kalkarak odadan dışarı çıktı.
Bu günkü alış-verişimiz sorunsuz geçmişti.
Doktorlar İrem'in nesi olduğunu bulamamıştı.
Ne güzel şimdi sevgilimle uyumak vardı.
Ben de mecburiyetten uykuya daldım.Yalnız.
........
Sabah kalktığımda Kuzey yanımdaydı.Yanağına bir öpücük kondurdum.Çok seviyordum ne yapayım?
Ellerini iki yana açarak gerildi.
Gözlerini açtı,elleriyle saçlarını düzeltti.Bana bakarak
"Günaydın bir tanem"
Dedi.
"Sana da.İrem nasıl?"dedim merakla.
"Doktorlar hala ne olduğunu bulamadı"dedi sıkıntıyla.
Kuzey için kardeşi vazgeçilmezdi.
Ben kardeşlik duygusunu bilmezdim.
Kafamı salladım.Yataktan kalkarak
"Kuzey hadi kalk.Bugün kayıt yaptıracağız okula"dedim ve hızla lavaboya girdim.
........
"Ne var baba?"dedim sinirle.Babam neden beni yanına çağırmıştı.
"Otur"dedi emir veren sesiyle.İnatla oturmadım.Bunca yıl bana köpek muamelesi yapan adam beni yanına çağırmıştı.
"Eşyalarını topla gidiyorsun"dedi benim onu dinlememe aldırmadan.
Ama bu dediğine aldırmamak mümkün değildi.
Şaşkınlıkla ona baktım.Hayatımda baba sevgisi nedir bilmememe nedenime.Daha yarım saat önce sevgilim ile gülüyorken bu adamı görünce moralim bozulmuştu.
Okula kayıt yaptırmıştık bugün.Kuzey İrem'in yanına gitmişti.Babam da beni çağırdığı için onun cehennemine gelmiştik.
"Nereye?"dedim sakin kalmaya çalışarak
"Amerika'ya"dedi sırıtarak.Hiç yakışmıyordu gülmek.Yapmacıktı.Her şeyiyle.
"Gitmiyorum"dedim inatla.Arkamı dönüp odadan çıkacaktım ki babam
"İrem'e de yazık.Nedense sık sık hasta oluyor,bir gün ölmesin bari"dedi.
Evet sık sık hasta oluyordu.Ama babam bunu nasıl biliyordu?
Hızla babama dönerek
"Nasıl?"dedim soru sorarcasına
"Gitmezsen ölür"dedi soğuk sesiyle.Zaten bana karşı hep soğuktu.
Babam yapmıştı.Ve şimdi beni tehtid ediyordu.
"Gidersem yapmayacağın ne malum?"dedim bu sefer ben sırıtarak.
"Ne kadar sana karşı haz duymasam da sözümde dururum"dedi çatık kaşıyla.
Doğruydu.Çocukken istediğim şeyi alacağım der,alırdı.
Gitmem bir son değildi aslında.Kuzey'e söylerdim mecburiyetten gidiyorum diye.
"Bu arada Kuzey ile de kısa bir konuşma yapacaksın"dedi sanki aklımı okumuş gibi.
"Ne?"dedim sessizce.
"Seni sevmedim diyeceksin"dedi.
İşte bunu yapamazdım.Bu kadar yalancı değildim.
Kafamı onaylamazcasına iki yana salladım.
"O zaman yarın İrem'in cenazesinde pilav yemeye gidersin"dedi.
Kuzey'e bunu yapmaya hakkım yoktu.
O bunları hak etmiyordu.Ben Kuzey'i hak etmiyordum.
Gözümden bir damla yaş aktı.Hızla sildim o damlayı.Bu adamın karşısında çaresizce ağlayamazdım.
"Senden nefret ediyorum"dedim ve odadan çıktım.
.........
Belki de en kötüsü benim bulunduğum durumdu.Gözlerinin içine bakarak 'seni sevmedim'demek.
Kalp ap ayrı bir şey söylerken dil babası tarafından zorla söyletilmiş bu yalanı konuşuyor içimde.
Ağlayan yüzünü öpmek istesem de şu an,ne yanına gidecek gücüm ne de yaşlarını silebilecek kadar cesaretim vardı.
Ve bir kez daha Kuzey Soykan ağlıyordu.Bu sefer ki yaşları hiç dinmeyecek kadar şiddetiye...
Hala saygımdan babam dediğim adam yüzünden yalan söylemiştim sevdiğime.
Ağlıyordu.Ne inkar ediyor ne de beni zorluyordu.
Aslında bir şey söylemesine lüzum yoktu.Gözleri her şeyi anlatıyordu.Gitme diyordu.Ama onu sevmeyen bir kıza dur demeyecek kadar gururluydu.Bilse ki kız onu seviyor.Ama bilmiyordu.Çaresiz bir yavru kedi gibiydi.Benim onu sahiplenip,korumam gerekiyordu.Ama ben onu sokağa atıyordum.Hem de hiçbir şey söylemeden..
"Seninle kurduğum hayalleri başkasıyla yaşayacak kadar güçlü değilim"
Dedi çaresizce.Kalbime bir şey saplandı o an.Boğazım düğümlendi.Beni seviyordu.Her şeyden çok.
Yapma Kuzey.Ben istiyormuyum senden gitmeyi.Bu söz bana bir çok şey ifade ediyor aslında.Kalbime gidiyor doğrudan.
Bunu o kadar zor söylemişti ki.Ağlarken konuşmak zordu.Acılıyken daha zor.
Bu söz ona koşup,gerçeği anlatma isteği oluşturuyordu içimde.
Arkamda babamım adamları olmasa yapardım da.Saklanmışlardı hemen arkadaki duvara.
Hala ağlıyordu.Karşısında ağlamamalıydım.Anlardı bir terslik olduğunu.
"Üzgünüm"dedim ve arkamı döndüm.
Severek ayrılmak dedikleri bu olsa gerekti.
Sevdiğine sarılamayacak kadar perişandım.
Arkamda sesli bir şekilde ağlayan bir Kuzey Soykan bırakmıştım...
.............
Sizden tekrar özür dilerim.İnanın ki bu kadar kısa bir bölümü ben dahi yazmak istemezdim.Ama bilen kişiler var.Şu an hiç wattpad'e ayıracak zamanım yok.Özür dilerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Tanem
ChickLitDikkatsiz, sakar ama bir o kadar da güzel bir kız yakışıklı,havalı bir erkeğe rezil olursa ne olur? Eğlenceli ve bir o kadar da aşk dolu hikaye...
