Multimedya'da Derin'in sözü ve ağlarkenki gözleri.
Bölüm Playlist ;
Beyonce-Halo
Bugün Hazar'la partide olan konuşmamızın üstünden 1 hafta geçmişti.Ve biz o gün partide söz verdiğimiz gibi dışarıdaki hiç kimseyi umursamadan güldük.
Mutlumuyduk?
Hayır.
Peki o zaman neden gülüyorduk?
Güçlü Görünmek için.
Mutluluk neydi ki ?
Bir çocuğun bir çikolatayla hissettiği şey mi yoksa bir ton paranın olması mı ?
Hangisiydi mutluluk.Para mıydı, Çikolata mı?
Veya Güç Neydi ?
Herkesi ezmek mi yoksa Herşeyinin olması mı ?
Bence hiç biriydi.
Benim için Mutluluk ; Bir fincan sıcak kahve içmek.
Ve benim için Güç ; Bütün kitaplarımı taşıyabilmekti.
Buydu işte benim için Güç ve Mutluluk.Ama şuan ne mutluydum ne de güçlü.
"Hayrola sözden felan mı döndük"
Hazar'ın sesiyle daldığım düşüncelerden sıyrıldım.
"Hayır.Neden?"
"Çünkü dalıp gittin ve somurtuyorsun."
"Hiç farkında değilim" dedim ve gülümseyip kahvemi içmeye başladım.
"Yine mi Kahve." diyip göz devirerek masaya oturan Berk'e baktım.
"Kahveme laf etme.Yoksa sonucuna katlanırsın" dedim gözlerimi kısarak.
"Tamam sustum" dedi ve ağzına hayali bir fermuar çekti.
"Okuldan sonra birşeyler yapsak ya?" diyen Sinem'e döndüm.
"Ne gibi şeyler?" dedim.
"Im..Bowlinge gidebiliriz mesela"
"Ben oynamayı bilmiyorum" diye bir yalan sürdüm ortaya çünkü sahile gidip günlerdir güldüğümün acısını ağlıyarak çıkartmak istiyordum.
"Biz öğretiriz ya" diye atıldı hemen Utku.
"Yok ya siz gidin.Hem benim Biraz başım ağrıyor?"
"İyi misin canım?" diyip ayaklanan Ülkü'yü elimle durdurdum.
"İyiyim.Sadece başım ağrıyor o kadar.Siz gidin başka zamanda beraber gideriz" dedim yine mutluluktan yoksun bir gülümsemeyle.
"Emin misin?" diye soran Berk'e döndüm bu sefer.
"Evet eminim.Hatta ben şu son boş derside burda geçirmek istemiyorum, Şimdiden gidiyorum."
"İyi önce seni bırakayım sonra geri gelirim ben o zaman" diyen Berk'e göz devirdim.
"Çocukmuşum gibi benimle ilgilenmeyi kesin" dedim sert bir sesle.Sonra sandalyeyi geriye itip yüzlerine dahi bakmadan kantinden çıktım.Sınıfa gelince kenarda o kızla oturan Berke'ye bakmamaya çalışarak çantamı aldıktan sonra önce sınıftan sonra okuldan çıkıp bir taksi çevirdim ve her zamanki gibi sahile gitmesini söyledim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
☆ YİNE YALNIZ ☆
Literatura KobiecaHerkes terk etmişti onu. Annesi, Babası, Sırdaşı. Ve şimdide sevdiği adam. O yalnızlığa mahkumdu. Yalnız olmaktan çok korkuyordu ve işte şu an yine yalnızdı. Onu bırakıp giden sevdiği adamın ardından tam 1 yıl beklemişti. Ama gelmemişti. Artık gelme...
