☆ YİNE YALNIZ ☆

#29 {Varla Yok Arası,Tam Ortası.}

Bölüm Playlist ;

Nükleer Baslikli Kız - Beni Hatırla

Beyonce - Broken Hearted girl

The Veronicas - You Ruin me

(Berke'nin ağzından anlatılan kısımlar için Emre Aydın - Bu Yağmurlar şiddetle tavsiye edilir.)

Gece.

İçinde milyonlarca yıldız barındıran, gece.İnsanın düşleriyle yalnız kaldığı, gece.Gökyüzünü karaya bürüyen, o gece.

Bugün, bu gece benim için gökyüzü çaresizlikten ibaretti.Acizlikten.Hislerimi, hissettiklerimi yıldızlara armağan ediyordum bu gece.Çaresizliğimi ise, denizin o soğuk sularına serpiştiriyordum.

Hiç, hiç olur muydu insan ?

Hayatım, şu anda kocaman bir hiçten ibaretti.

Gerçi, ortada bir hayatım var mıydı ki ?

Meçhuldu.

Olmayan hayatımın, kırıntıları üzerinde geziniyordum.Yaşamak için mücaadele ediyordum.Ama artık hayatımda bir 'umut kırıntısı' bile yoktu.Umut, artık sadece bir hayalden ibaretti.Gerçekliği imkânsız bir hayal.

İnsanlar, oynardı.Bazen gelişigüzel bazen ise eline tutuşturulan metinler ile oynarlardı.Hayatta kalmak adına oynarlardı.Üstelik bu sadece fiziksel bir oynamadan ibaret değildi.Duygular, en çok oynanan noktaydı insanda.Kalp, en iyi oyuncuları misafir ederdi, yalnızlığında.

İstemiyordum. Bu hislerin, Ne canımı yakmasını ne de kalbime batmasını. Hislerim bile, ihanet ediyordu bana. İstemek ve istememek. Bu iki nokta. Ne kadar basit ve aynı zamanda ne kadar zordu değil mi? Ve insan gün geliyor, enleri misafir ediyordu bedeninde. En zoru, en solu, en sonu.. Çat kapı gelen misafiriydi o kalbimin. En buruk yanımı onda yaşamıştım ben. En vurgun yanımı. İhaneti ağırdı. Bedeli çok daha ağırdı. Benim bu ihanetin yükünü, taşıyacak bir omzum yoktu ki. Nasıl olsundu? Omzumdaki yaşanmışlıkları, nasıl uğurlayabilirdim bedenimden? Uğurlarsam, benden ne kalırdı geriye?

Hayatım koskoca bir oyunun düzeneği üzerine kuruluydu. Ben ise o düzeneğin duvarlarına çarpa çarpa, yalpalayarak yürüsemde ne olduğunu anlayamayacak kadar, koca bir aptaldım. Buydum ben, Aptal. Beş kelime, iki hece fazlaca ben bir kelime..