☆ YİNE YALNIZ ☆

#22{Duygularımın Katili}

Multimedya'da Derin.

Bölüm Playlist ;

Toygar Işıklı-Korkuyorum.

Birkaç adım geriledim ve etrafa bakındım.Berke'ye dair bir iz aradım ama yoktu..

Derin bir nefes alıp ônüme döndüğümde önlüğü göremememle duraksadım.İyi de...Nasıl ?

Daha az önce buradaydı.Beynim..Nasıl oyunlar oynuyorsun sen bana böyle ?

"Hanımefendi bir sorun mu var?"

Sorduğu soruyla birlikte minyon tipli kıza döndüm.

"Ah Hayır sadece..Immm..Birşey gördüm sandım da" dedim alel acele.

"Anladım" dedi kız yüzündeki donuk gülümsemeyle ve ardından devam etti "Milkshake'iniz masanızda..Eğer başka birşey istemiyorsanız.."

"Ah hayır teşekkürler" dedim ve büyük adımlarla masama ilerledim ve ulaşınca cabucak oturdum.

Bir süre milkshake'imi içip cafe'de oyalandıktan sonra hesabı ödeyip Cafe'den ayrıldım.

Yalnız kalmak istediğim zamanlar için sahil'in yanına İsimsiz Cafe'yide ekleyip karanlık sokakta yürümeye başladım.Sahi hava hangi ara bu kadar kararmıştı ?

Derin bir nefes aldım ama bir anda gelen öksürükle duraksadım.Hasta olacağımın belirgesiydi bu öksürük.Bilmediğim sokaklarda bir sağa bir sola saparken hala ana caddeye çıkamamamın verdiği sinirle ofladım.

"Sakın.Sakın Sesin çıkmasın" diye sert bir ses duyduğumda duraksadım.

"Ama.." diye fısıldadı küçük bir kızın sesi..

"Aması yok senin yüzünden öldü o lanet olası !"

"Hayır senin yüzünden öldü.Sevgisiz bıraktın onu!Hep iş hep iş!Bu yüzden öldü!Senin yü-"

Sonra bir tokat sesi..

Kafamda neden çınlıyordu bu sesler ?

Sokak sessizdi oysaki..Kimseler yoktu!Yalnızdım yine..Peki ya kafamın içinde çınlayan bu sesler..?

Bu sert sesli adam da kimdi ?

Peki ya o savunmasız küçük kız ?

Peki ya neden benim kafamı işgal etmişlerdi ?

Ayaklarım çok yürümekten gücünü kaybetmişti.Kenardaki kaldırıma oturdum ve derin derin nefesler almaya başladım.

"Anne!" diye feryat etti kafamın içindeki küçük kız.

"Anne gitme!Anne lütfen!Yanımda olucaktın hep sevecektin beni söz vermiştin!Söz vermiştin anne gitme!Beni terk etme!"

İki elimi kulaklarıma götürdüm ve kafamdaki sesleri duymamayı umarak kulaklarımın üstüne örttüm ve sıkıca bastırdım.Ama hala kafamın içindeki küçük kızın hıçkırarak ağlaması duyuluyordu..

Deliriyor muydum ?

Bir anda cebimde titreyen telefonla yerimden sıçradım.Hemen ardında telefonumu çıkarıp arayanın adına baktım.

Berk.

Tabi ya saat gecenin kaçı olmuş ve ben hala evde değilim..Merak etmişlerdir..Ne söyleyebileceğim konusunda hiçbir fikrim yokken derin bir nefes aldım ve telefonu actım.