Kızıl Prenses

15.Bölüm~~

Saraya vardığımızda karanlık olmaya başlamıştı. Yol boyunca Karmina'yı kimin ve neden kaçırabilmiş olabileceğini düşündüm. Aklıma ilk önce teyzem geldi ama yanlışlık yapmayacağını düşündüm sonra. Ne de olsa beni çok iyi tanıyordu. Yağmurdan sırılsıklam bir halde içeri girdim. Ablam okuduğu mektuptan başını kaldırıp bana baktı.

''Isabella? Bu halin ne böyle? Karmina nerede? Eşyaları taşıyor değil mi? Kim bilir ne kadar çok..''

''Karmina kaçırıldı abla.''

Ablamın gülümsemesi yüzünde dondu. Hemen ayağa kalkıp yanıma geldi. Bakışlarımı yere indirdim. Yine bir sevdiğimi koruyamamıştım. Ablam adeta fısıldayarak konuşmaya başladı.

''Kim yapar bunu?''

Yavaşça başımı kaldırıp yüzüne baktım.

''Yerde bir kağıt parçası buldum. Prenses Isabella elimizde yazıyordu. Belli ki tam tanımayan biri kaçırmış.''

Ablam başını salladı.

''Muhafızlara bütün ülkeyi aratacağım. Merak etme kardeşim onu mutlaka bulacağız.'' Dedi umut verircesine.

''Onu ben bulmalıyım abla. Benim yüzümden kaçırıldı.''

Üstlüğümü giyip kapıya yöneldim. Ablam arkamdan gelip yetişti.

''Saçmalama! İstedikleri sensin zaten. Seni hemen yakalarlar. Bile bile ölüme mi gideceksin?''

Ablama sinirli bir şekilde baktım.

''Ne yani oturup bekleyecek miyim! Ya bulduklarında ölmüş olursa? O zaman nasıl yaşarım? Annemin ve babamın üzüntüsü yetiyor zaten,bir sevdiğimi daha kaybedemem abla..''

Ablam bakışlarını kaçırdı. Ağladığını görebiliyordum. Yanına yaklaşıp sıkıca sarıldım.

''Merak etme beni. Kimlerle baş ettim ben. İçin rahat etmezse birkaç muhafızı da yolla yanımda.''

Ablam gözyaşını sildi.

''Ben de geliyorum. Seni yalnız bırakacak değilim. Sen arabanın hazırlanmasını söyle ben giyinip geliyorum.''

Arkasından bakıp gülümsedim. Başımı sıkıca örterek dışarı çıktım. Ablamın özel muhafızı arabayı temizliyordu. Beni görünce selam verdi.

''Ablamla bir yere gitmemiz gerekiyor. Bize iki tane daha muhafız bulmanı istiyorum. Arabayı da hazırla lütfen.''

Muhafız başını sallayıp uzaklaştı. Gökyüzüne bakıp içimi çektim. Böyle yıldızlı bir gecede İspanya sarayının penceresinden bakarken Karmina'nın bahçede olduğunu görmüştüm. Kucağında Amore de vardı. Karanlık geceme ışık olmuştu adeta. Bana bütün anılarımı hatırlatmıştı. Çalıların arkasında bir hareket görünce kendime geldim. Birkaç adım attım yavaşça. Ses kesilmişti. Arabanın yanına dönünce bu sefer de ayak sesleri duydum. Hızlı adımlarla ilerleyen bir gölge vardı. Kestirme yoldan dolanıp önüne çıkmaya karar verdim. Sola saptığımda birden karşıma çıktı. Karanlıktan yüzü görünmüyordu ama ayakkabılarından erkek olduğunu anlamıştım.

''Kimsin sen ve neden sarayı gözetliyorsun?''

Sesini çıkarmadı. Hızlıca yaklaşıp kapüşonunu çıkarttım.

''Tahmin etmeliydim. Leo ne işin var burada senin?''

Leo nefesini bıraktı.

''Seni izliyordum. Benimle konuşmadığın için.. Seni çok özledim İzabella. O kadar üzülüyorum ki anlatamam. Biliyorum hatalıyım ama gerçekten çok pişmanım.''