Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

6. Zac: Verliefd?

Hij lag in zijn bed en staarde naar het schermpje, maar er kwam niets. In eerste instantie dacht hij dat het nog maar te kort geleden was. Tien minuten later bekroop hem een hol gevoel. Ze zou niets meer terugsturen en dat bezorgde hem een leeg gevoel. Om een of andere vage reden miste hij haar meer dan normaal. Kwam het omdat hij over zijn ouders had verteld? Dat had hij nog nooit gedaan. Zelfs Xander en Youri wisten het niet. Ze wisten dat hij hen niet zag en accepteerden dat hij er niet over sprak. Geen van beide had er ooit naar gevraagd. Waarschijnlijk gingen ze er van uit dat als hij er iets over kwijt wilde, hij er zelf wel mee zou komen. Hij had het nooit gedaan, had zich nooit geroepen gevoeld om die mensen enige aandacht te geven. Waarom ze vanavond nu opeens ter sprake waren gekomen, wist hij niet. Waarom het nu precies bij Liv was, wist hij ook niet. Hij had verwacht dat ze weg zou lopen. Dat ze het niet zou begrijpen en zou gaan. Ze had het niet gedaan. Ze was gebleven en wonder boven wonder had ze hem ook nog geknuffeld.

Het was fijn geweest. Veel beter dan Zac had verwacht en het had dingen aangewakkerd bij hem, die hij eigenlijk niet aangewakkerd wilde hebben.

Nadat hij Liv een maand kende, was het duidelijk dat ze hem niet op die manier zag.

Ze stonden in de kroeg in Den Bosch.
'Super leuk dat je een weekend komt logeren Livje,' zei Zac tegen haar en trok haar tegen zich aan.
Ze woelde haar hand door zijn haar. 'Dat had ik toch beloofd,' antwoordde ze. 'Ik moet even plassen.' Op dat moment was ze weggelopen en toen ze terug kwam hing er een donkerharige jongen aan haar zijde. Het voelde als een klap in zijn gezicht.

Na die nacht had hij besloten dat hij zijn gevoelens ver weg moest stoppen, als hij haar vriend wilde blijven. En dat was iets wat hij zeker wilde.

Uiteindelijk was hij in slaap gevallen. Hij wist niet hoe of wanneer, maar het was gebeurd.
Hij schrok wakker met het idee dat ze naast hem lag. Zoals die avond ervoor, toen ze op de bank in slaap was gevallen en hij haar had verplaatst. Zijn hand greep in het dekbed aan de andere kant van het bed. Gefrustreerd legde hij zijn hand op zijn achterhoofd, ging op zijn rug liggen en staarde naar het plafond.

Hij had niet meer geslapen die nacht. Nu liep hij als een zombie rond op school. Xander sloeg hem op zijn schouder en Zac schrok. Hij had zijn vriend niet aan zien komen.
'Nou, je hebt vandaag een slecht geweten, zie ik,' grapte hij.
Hij gaf geen antwoord op de vraag, want zijn hoofd stond er niet naar.
'O het is serieus, zie ik. What happened?'
Zac haalde zijn schouders op. 'Gewoon slecht geslapen, X. Hou nou maar op, ik ben niet in de mood.'
Xander stak zijn handen in de lucht als overgave, terwijl hij de deur van de oefenruimte opentrok. Youri stond al op zijn gitaar te jammen. 'Hey gozers,' riep hij toen ze binnenkwamen, 'ik vroeg me al af waar jullie bleven.'

Zac rolde met zijn ogen en slingerde zijn gitaartas van zijn rug. 'Man, niet iedereen is een uur te vroeg. Als je om tien uur afspreekt, zijn we er om tien uur.'
'Ah, ons Zacje heeft een humeurtje, vandaag,' zei Youri op een toontje alsof hij tegen een vijf-jarige praatte. Hij zag Xander vanuit zijn ooghoek een "kappen" gebaar naar Youri maken.

'Te laat, X. En hou je bek, Youri.' Hij ritste een beetje lomp zijn gitaartas open en trok bijna de rits kapot. Die gevoelens moesten snel weer opgesloten worden, diep in zijn hart, anders zou dit binnenkort gigantisch fout gaan.

'Zac, kom op. We moeten dit morgen laten zien! Je kop moet erbij,' mopperde Youri tegen hem.

Hij keek naar zijn bas en stak zijn middelvinger op naar zijn vriend.
Dat zorgde er alleen maar voor dat de jongen pas echt boos werd. 'Even voor jouw informatie, ik wil graag afstuderen,' gromde hij.
Zac deed de band van zijn basgitaar af, legde hem op de grond en ging voor zijn vriend staan. 'Wat wil je daarmee zeggen, hè? Dat ik dat niet wil? Zeg het dan!'