Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

20. Zac: Geklutst

20. Zac: Geklutst

'Bedankt, Stuiterbal. No offence taken,' Hij knipoogde naar Levi en draaide zich naar Liv. 'Je zus zou je altijd boven mij kiezen hoor, dus maak je geen zorgen.' Zac slingerde zijn rugzak over zijn schouder en liep verder naar de deur. Hij voelde Livs ogen in zijn rug brandden, maar op dit moment kon het hem allemaal weinig schelen. Alles wat hij wilde was naar huis. Hij hoorde Levi nog net grinniken, terwijl hij werd omhelst door Bailee. Hij schrok ervan, want hij was zelf niet erg knuffelig. Nu was hij al twee keer geknuffeld door twee vrouwen op één avond. Beide kende hij niet erg goed en hij wist niet goed wat hij ermee moest. Hij wreef zacht over Bailee's rug, omdat hij dat ooit op televisie had gezien. Dat deden mensen als ze werden omhelst.
'Sterkte, Zac,' zei het roodharige meisje tegen hem, toen ze hem eindelijk losliet. 'Ik weet zeker dat Liv wel op je let.' Ze knipoogde. Hij knikte naar haar, maar wist eigenlijk al zeker dat het niet klopte. Liv zou helemaal niet op hem letten en eerlijk gezegd wilde hij dat op deze manier ook helemaal niet. ) Zwijgend liepen ze naar de auto, die om de hoek geparkeerd was.
'Wil jij rijden?' Liv keek hem fronsend aan.
Hij schudde zijn hoofd. 'Ik ben beter met de motor, plus mijn gedachten zijn er niet helemaal bij.' Zijn stem klonk vlak. Snel liet hij zich in de bijrijdersstoel glijden.

De rit was niet erg soepeltjes verlopen. De hele weg had hij uit het raam gestaard, terwijl Liv geprobeerd had een gesprek te beginnen. Hij dacht zelfs dat hij haar ergens halverwege had horen snikken, maar hij had het niet op kunnen brengen om te kijken. Al helemaal niet alsof hij er iets om gaf. Op dit moment had hij niemand die ook maar iets om hem gaf of hem echt kende, dus waarom zou hij dan doen alsof hij het wel deed. Het enige doel dat hij had, was zijn opleiding halen. Precies zoals zijn opa had gewild. En daarna? Dat zag hij dan wel weer. Misschien ging hij wel over de wereld zwerven, continenten zien.

'Bedankt,' perste hij er nog net uit, toen Liv hem voor de deur af zettte. Binnen haalde hij zijn post op, sleepte zichzelf de trap op en liep naar binnen. Zora hij de post op het gangkastje gooide, viel er een gele envelop tussenuit. Een moment keek hij ernaar. Zijn naam stond er in een onbekend vrouwelijk handschrift op. Voorzichtig pakte hij het ding op en haalde zijn vinger onder de flap door. Binnenin zat een brief. Zijn maag maakte een salto.

Lieve Zac,

Ik vind het jammer hoe het is gelopen. Het is niet dat ik het zo voor me zag, toen ik zwanger was van jou. Het enige dat ik wilde was een gezinnetje. En je moet weten dat je vader niet altijd zo is geweest, zoals jij hem herinnert. Ooit was hij een liefhebbende man en dacht ik dat hij een goede vader zou zijn.

Ik begrijp dat je geen contact meer met mij wilt. Het is ook goed zo. Het belangrijkste is dat jij gelukkig bent.

Als je ooit besluit dat het anders wordt voor jou, mag je altijd contact met me opnemen.

Ik zal altijd van je blijven houden.

Liefs Judith

Hij staarde naar het papier. Zijn gedachten zwierven alle kanten op. Wat moest hij met deze informatie? Het kwam vast doordat hij boos was weggelopen. Vastberaden liep hij op het dressoir af. Hij opende de lade en gooide het papier ergens onder alle andere troep. Dit was niet iets, waar hij nu mee wilde of kon dealen.

Hij slingerde zijn bas over zijn schouder en plugde hem in de box. Het was nog vroeg en vrij rustig op school. Op de tafel had hij een noteboekje en een pen gelegd. Het nummer had hem een halve nacht uit zijn slaap gehouden en hij moest het nu kwijt. Vannacht ging niet, want dan had hij zeker weten een erg boze buurvrouw aan de deur gehad. Zijn vingers streken langs de snaren en hij begon de melodie, die in zijn hoofd klonk, zo goed mogelijk te vertalen naar zijn bas.