Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

33. Liv: Leuke jongens versier je met ijsjes

33. Liv: Leuke jongens versier je met ijsjes

Waarom het in haar hoofd opgekomen was, wist ze niet goed meer. Het enige dat ze kon doen, was lachen. Heel hard lachen. 'Je ziet er zo ... '

'Hoe zie ik er uit?' vroeg Zac, terwijl hij een servetje uit de houder op tafel wilde pakken, maar ze hield hem tegen door zijn hand te pakken.

'Grappig uit. Je ziet er zo grappig uit.' Ze giechelde en duwde zijn hand weg.

'Ik moet mijn neus poetsen.'

Ze leunde naar voren en haalde haar tong over het puntje van zijn neus. Hij mompelde haar naam, maar ze negeerde het en likte zijn neus verder schoon. Zac probeerde haar weg te duwen, maar ze gaf hem geen kans en liet hem haar pas wegduwen toen zijn gezicht weer te zien was onder alle witte softijs en spikkels. Ze keek hem met een pruillipje aan. 'Nu ben je lang niet meer zo lekker.'

'Nee,' zei hij brommend en dit keer hield ze hem niet tegen toen hij naar de servetjes reikte, 'nu zit ik onder het kwijl. Dan is niemand lekker. Het is duidelijk dat een plek als deze niet goed is voor je, je wordt hier veel te kinderlijk van.' Hij schudde zijn hoofd.

'Wees blij dat we Levi niet bij ons hebben, dan.'

'Jij bent net zo erg, hoor. Soms weet ik zeker dat je familie van hem bent, zoals nu. En ik moet mijn neus poetsen, ik ga een wc zoeken.' Met die woorden stond hij op.

Zac verdween in het toiletgebouw, terwijl Liv toekeek en ondertussen haar lip opat. Ze kon hem naar binnen laten lopen, zijn neus laten poetsen en dan weer terug laten komen, maar wat was daar nou voor leuks aan? Grinnikend liep ze naar het gebouwtje en duwde de deur van het mannentoilet open, terwijl ze hoopte dat Zac er alleen was.

Hij stond bij de wastafel, driftig zijn neus te poetsen. Het zag er zo schattig uit dat ze een geluidje maakte en hij draaide zich om, een beetje verbaasd. 'Wat doe ... ' begon hij, maar ze legde haar vinger tegen zijn lippen waardoor hij niet verder kon praten en greep hem bij een mouw, terwijl ze hem mee begon te trekken naar één van de twee hokjes.

'Liv,' zei hij zacht, terwijl ze hem naar binnen duwde en het deurtje op slot deed.

Ze voelde zijn lichaamswarmte en hapte zacht naar adem voor ze hem tegen de muur duwde en met haar tong opende ze zijn mond. Met haar heupen pinde ze hem tegen de dunne scheidingswand en er ontsnapte een kreun toen hij zijn heupen tegen die van haar duwde. Hij liet zijn vingers net boven de rand van haar broek dansen en ze hapte naar adem.

Niet langer had zij de leiding, dat was duidelijk. Haar vingers gleden door zijn haar dat zacht was, bedwelmend haast. Het puntje van zijn tong trok langzaam een spoor over de huid van haar nek en ze huiverde.

Haar lichaam reageerde toen hij haar polsen beetgreep en haar tegen het andere muurtje duwde en tintelingen schoten door haar hele lichaam. Ze voelde de spieren in zijn rug toen ze haar hand onder zijn shirt liet glijden. Zijn huid was glad als zijde. Zijn vingers verdwenen in haar haren.

'Livje, ik ... ' mompelde hij tegen haar mond en hij sloeg zijn arm om haar heen.

Ze maakte haar mond los van die van hem en liet haar tong over haar lip glijden, terwijl ze hem aankeek en een been om hem heen sloeg. Hun tongen deden samen een dansje en Liv voelde hoe haar lippen tintelden van de vele zoenen, hoe haar kin rauw werd door de stoppels op Zacs wangen. Af en toe beet hij op haar lippen en dan kwam er een geluidje, terwijl de zoenen ruwer werden, wilder. Het leek of hij haar op wilde eten, of hij haar wilde verslinden.

'Jammer dat ik vandaag geen rokje aan heb,' fluisterde ze hees in zijn oor, terwijl ze haar vingers over zijn buik liet glijden, naar de rand van zijn riem, naar de gesp. Haar tong leidde een eigen leven, ging een eigen route over zijn kaak, kaken die perfect waren. Zout, proefde ze, een heel klein beetje zout.