Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

11. Liv: De binnenkant van een toilethokje is boeiend, maar soms is praten beter

11. Liv: De binnenkant van een toilethokje is boeiend, maar soms is praten beter

Ze voelde de vlinders nog door haar lichaam zoemen toen er op de deur geklopt werd. Liv vloekte zachtjes en keek om zich heen, op zoek naar een uitweg, al was die er natuurlijk niet.

'Liv?' Matts stem klonk door de deur heen. 'Gaat alles echt wel goed?'

'Ja.'

De deurklink ging een stukje naar beneden en Liv had het gevoel of iemand de slow motion knop ingedrukt had. Op datzelfde moment hoorde ze één van de toiletdeurtjes dichtslaan en was Zac verdwenen. Ze knipperde verdwaasd met haar ogen, net op het moment dat Matt binnenkwam en de ruimte voorzichtig in zich opnam.

Zijn stem was een beetje onzeker toen hij vroeg: 'Is er hier verder niemand? Die deur zit op slot.'

Liv had het gevoel dat haar hart stil stond toen hij naar het deurtje wees waar Zac achter zat en haar ogen gleden meteen naar het stukje ruimte tussen de deur en de vloer. Haar hart sloeg een slag over, maar ze zag de neuzen van Zacs schoenen niet en ze haalde diep adem.

'Die is op slot.' Matt rommelde tevergeefs aan de deur. 'Weet je zeker dat er niemand zit? Misschien is er wel iemand onwel geworden.'

Liv schudde haar hoofd en trok zachtjes aan Matts arm. 'Ik voel me prima, dus laten we maar terug naar de zaal gaan. Straks missen we de rest van Zacs optreden nog.'

Hij leek echter niet echt mee te willen en hij kneep zijn ogen tot spleetjes. 'Ik weet het niet, hoor.'

Livs hart sloeg nog een paar slagen over. Ze moest hem hier weg zien te krijgen voor Zac er genoeg van kreeg. Of nog erger: dat hij hierdoor een stuk van het optreden miste.

'Die wc is vast kapot, Matt. Maak je er niet zo druk om. Laten we terug gaan naar de zaal. Voor er meisjes binnenkomen en die zich afvragen waarom je in de dameswc rondhangt. Straks denken ze nog dat je in het verkeerde lichaam zit.'

Op de één of andere manier was dat genoeg om Matt in beweging te krijgen. In het gangetje van de wc naar de kroeg duwde Matt haar tegen de muur. Het liefste wilde ze hem wegduwen, omdat de kus met Zac nog te vers in haar geheugen zat, maar ze kon het niet doen. Hij kuste haar hard en dwingend, alsof hij het wist van die kus. Ze liet zijn tong toe die haar lippen uit elkaar duwde,  maar maakte zich meteen van hem los.

'Ik heb net gekotst,' flapte ze er toen uit in de hoop dat hij haar los zou laten.

Hij liet haar inderdaad los, maar ze zag geen walging op zijn gezicht. Ze zag bezorgdheid en teder veegde hij wat haren uit haar gezicht.

'Waarom zei je dat niet meteen? Als je je beroerd voelt, dan gaan we naar huis.' Hij trok haar tegen zich aan waardoor Liv over zijn schouder keek. Ze zag hoe Zac zich achter hen langs wurmde en ze voelde even hoe de vlinders in haar buik tot leven kwamen toen ze recht in zijn ogen keek. Ze voelde zijn lippen weer op die van haar en ze huiverde.

Ze moest dit voelen bij Matt, niet bij Zac. Waarom had ze hem dan ook gekust die eerste keer? Waarom had ze hem nu terug gekust?

Liv was nog nooit vreemdgegaan als ze een vriendje had. Ze zag bij Levi hoeveel pijn dat deed bij de ander, al zei Levi dat hij nog nooit vreemdgegaan was. Ze had hem er altijd om veroordeeld , maar nu deed ze het zelf. Ze deed-

'Liv?'

Ze knipperde met haar ogen en keek recht in Matts ogen die nog bezorger stonden.

'Sorry,' stamelde ze alleen maar.

Toen voelde ze haar telefoon trillen in haar zak en er was geen twijfel over wie dat was. Dat was de reden waarom ze het apparaatje niet uit haar zak durfde te halen. Ze wilde niet dat Matt er iets over zou zien, al zou ze het hem moeten vertellen. Dat was ze aan hem verplicht en aan zichzelf. Misschien ook wel een beetje aan Levi.