Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

19. Liv: Hoe een Facebookstatus je humeur verpest

19. Liv: Hoe een Facebookstatus je humeur verpest

'Liv, gaat het wel?' herhaalde de stem.

Ze veegde haar tranen weg en perste een waterig glimlachje op haar gezicht. 'Pap.' Haar stem trilde en ze hoorde het verdriet erin. 'Wat kom je doen?'

Sommige kinderen hadden een voorkeur voor hun vader of hun moeder, maar zij had het nooit gehad. Haar vader was de rustige, haar moeder de hyperactieve. Het was ook niet moeilijk te raden van wie Levi het hyperactieve geërfd had en hoe Blake aan zijn serieuze, rustige karakter kwam.

'Als er iets is ... ' begon haar vader, maar ze kapte hem af.

'Er is niets, pap. Het gaat goed.' Het was niet helemaal waar, maar ze had geen zin om het hele verhaal te vertellen. Het ging hem niet aan en waarschijnlijk zou hij het niet snappen ook.

'Je moeder heeft me naar boven gestuurd, omdat je zo haastig van tafel opstond. Ze dacht dat je misschien ziek geworden was.'

Liv bromde iets onverstaanbaars en zei toen hardop: 'En ze was bang dat ik haar meteen weg zou sturen natuurlijk.'

'Je kent je moeder.'

'Je kunt mam geruststellen, ik voel me weer prima. Ik had alleen een beetje last van hoofdpijn. Vrouwenprobleempjes,' zei ze met een klein glimlachje. Waarschijnlijk zou ze haar vader hiermee wel afschrikken. 'O, en pap. Misschien komt Zac langs.'

'En dan moet ik hem zeker wegjagen door te zeggen dat je hier niet bent?'

Ze schudde haar hoofd. 'Red hem maar uit de klauwen van mam dan.'

Opgelucht liet ze zich terugzakken op haar bed, al baalde ze wel dat haar vader de deur niet dichtgedaan had. Daar had hij altijd al een handje van gehad: hij liet deuren openstaan. In het verleden was hij ook een keer weggegaan, terwijl de voordeur openstond. Haar moeder was ontploft en had hem de huid volgescholden. Dat was de enige keer dat ze haar ouders echt ruzie had zien maken.

In een impuls pakte ze haar telefoon en opende de Facebook-app. Bij het wereldbolletje stond een rode vijf en ze slikte. Matt had iets op Facebook gezet.

Matt de Witt - feeling happy

Vanavond: PARTY! Drinken met de matties en chickies scoren ;-)

3 people like this

Jeroen de Zeeuw: Goed zo!

Alex Visser: Chickies? Jij hebt zin. Misschien moet je dan nog even je Durex-verzameling aanvullen. LOL.

Poppi van Dijk: Heb je eindelijk die zure muts gedumpt, die Liv? Dat werd tijd, zeg.

Liv beet op haar lip en staarde naar de reactie van Poppi. Wie heette er nou Poppi? En wie was ze eigenlijk? Matts nieuwe vriendin? Ze bleef net zolang kijken tot haar zicht troebel werd en haar wangen nat werden door de tranen. Een traan gleed van haar wangen naar beneden.

'Liv!' haar moeders harde stem schalde door het huis. 'Kom je? Er is bezoek voor je!'

Snel veegde ze de tranen weg, want als ze iets niet wilde, was dat haar ouders zagen dat ze gehuild had. En Zac ook niet, want ze wist dat hij het bezoek wel moest zijn. Het kon niemand anders zijn.

Monique had Zac gevangen in een omhelzing en drukte hem nu tegen zich aan. Liv stapte de keuken in en perste een glimlachje op haar gezicht in de hoop dat iedereen in de keuken erin zou trappen. Eén blik op Zac en ze wist dat hij het in elk geval niet zou slikken.

Toen zag haar moeder Liv ook en ze kirde: 'Waarom heb je nooit gezegd dat Zac zo leuk is? Jullie zouden perfect bij elkaar passen.'

Liv voelde hoe het bloed naar haar wangen steeg en ze rolde met haar ogen. 'Mam, alsjeblieft. Plet Zac niet en doe niet zo stom. We zijn alleen maar vrienden.' Het deed zeer om dat uit te spreken, maar anders zou haar moeder Zac nooit meer loslaten. Het was voor zijn – en haar – eigen bestwil. Ze ontweek expres zijn blik, omdat ze niet wilde zien dat ze hem gekwetst had. Maar wat had ze dan moeten zeggen?