Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

21. Liv: Waarom is liefde niet simpel?

21. Liv: Waarom is liefde niet simpel?

Ze leunde even op haar onderarmen op het stuur en staarde naar buiten zonder echt iets te zien. Misschien had ze de dingen die ze gezegd had, voor zich moeten houden, maar op dat moment had het zo gevoeld. Ze wist dat ze Zac gekwetst had en dat gold ook voor Matt. Waarom was liefde niet simpel zoals in de film? In de film vielen ze voor elkaar en wist je hoe het einigde maar nu wist ze het niet. Ze had geen idee wat ze ermee aan moest. Had ze gezegd dat ze terug naar Matt wilde? Dat was niet helemaal wat ze wilde, maar iets met Zac beginnen kon ook echt niet.

Hij was haar beste vriend!

In films vielen beste vrienden voor elkaar, in boeken, maar niet in het echte leven. Toen startte ze de auto en reed naar Xanders huis.

Ondanks dat de jongen een vriend van Zac was, kende ze hem niet heel goed. Zijn auto lenen was een impulsbeslissing geweest, ook omdat zij geen motor kon rijden en Zac in een staat geweest was die levensgevaarlijk was voor hem en voor iedereen om hem heen. Dat had ongetwijfeld ook gevolgen voor zijn rijstijl. Haar vinger belandde op de bel van het huis en ze deed een stapje naar achteren. Anders zou ze zo de gang in vallen en dat was niet helemaal de bedoeling. Xander deed open en hij leek verrast te zijn dat ze voor de deur stond.

'Liv.'

Ze hield de autosleutels omhoog. 'Ik kom de sleutels van je schatje terugbrengen.'

'Ik geloof niet dat het echt mijn schatje is,' zei de jongen en hij pakte de sleutels van haar over. 'Niet zoals bij de meeste andere mannen.'

Hij grinnikte even en het klonk een beetje alsof hij een stevige roker was.

'Dat valt me van je tegen, X,' zei ze met een lachje, ook al wilde ze helemaal niet lachen. Haar mond wist duidelijk nog hoe het moest. Ondanks dat ze hem niet zo goed kende, noemde ze hem eigenlijk altijd X, zijn bijnaam. Misschien kwam dat omdat iedereen het deed. 'Wat is ze dan van je?'

Xander haalde zijn schouders op. 'Ik ben gewoon niet iemand die zijn auto als iemand ziet. Het is een vervoersmiddel, dat is het. Ik was niet van plan om er een geslacht aan te verbinden en ik geef het al helemaal geen naam. Heb je er goed voor gezorgd?'

'Ik heb geen ongelukken gemaakt, als dat is wat je bedoelt. Fijne dag nog.' Ze wilde omdraaien, maar Xander greep de mouw van haar jas beet en ze draaide zich weer terug.

'Liv.' De toon in zijn stem was serieus, een beetje vragend. 'Hoe is het met Zac?'

'Met Zac?' Ze had veel verwacht, maar niet deze vraag. 'Met hem gaat het oké, naar omstandigheden. Hoezo?'

Zwijgend haalde hij zijn schouders op en keek haar recht aan. Een blos kroop naar haar wangen en nu leek het alsof ze zich schuldig voelde, maar ze had geen idee waarom ze zich zo zou moeten voelen.

'Zac heeft een belangrijk iemand verloren,' zei hij toen zachtjes en hij bleef haar aankijken. 'Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik zou me daar goed klote door voelen. Verre van oké.'

'Ik ook,' zei ze zachtjes, terwijl ze dacht aan hoe het zou zijn om Levi bijvoorbeeld te verliezen.

Haar broertje was negen van de tien keer dodelijk irritant, maar dat wilde niet zeggen dat ze hem kon missen. Hij was toch haar broertje. Met Blake had ze een goede band, maar de band met Levi ging een stuk dieper en dat had waarschijnlijk alles te maken met het feit dat ze een tweeling waren.

Zelfs zij miste de man met de Einsteinwenkbrauwen, zoals Levi ze altijd noemde. Het was niet haar opa geweest, maar dat maakte niet zo heel veel uit.

'Ik maak me zorgen om Zac, ook al heeft hij niets gezegd. We moeten op hem letten, denk ik. Ik weet het niet. Hij is mijn vriend en ik wil dat het goed gaat met mijn vrienden. Anders wil ik ze kunnen helpen.'