34. Zac: Schoonouders en scouts
Hij hapte onbewust naar adem. Het was een rotvraag, maar tegelijkertijd de meest normale vraag van de wereld.
'Ja, ik ben net afgestudeerd aan de rockacademie,' antwoordde hij Livs moeder, zonder in te gaan op zijn ouders.
'De rockacademie?' vroeg Richard. 'Wat word je dan? Rockster of iets dergelijks?' Hij keek Zac met opgetrokken wenkbrauwen aan.
Misschien vonden haar ouders het wel helemaal niets, dat hun dochter uitging met een muzikant. Ze hadden natuurlijk liever een kantoorpikkie met een vaste baan, die elke avond om zes uur thuis was. Hij slikte bij het idee. Dat zou hij nooit voor haar kunnen zijn.
'Ja, zoiets,' mompelde hij.
'Zac zit in een band,' zei Liv, 'en ze doen het best goed. Ze hebben al een aantal fans en treden best vaak op in de kroeg.' Ze knikte er vastberaden bij, alsof ze wilde zeggen dat hij het al helemaal gemaakt had en haar ouders zich echt niet druk hoefden te maken over hun inkomen.
Gelukkig begon Monique de tafel af te ruimen. 'Ik heb nog een toetje, jongens.'
'Oh mam, ik zit echt wel vol en we moeten echt zo gaan anders missen we de trein.' Liv keek met een gemaakt pruilipje naar haar moeder.
'Mis je de trein? Je kunt toch prima hier een nachtje blijven of moeten jullie ergens naartoe? Dan kun je morgen toch gaan? We zien je bijna nooit Livje en ik vind het maar wat leuk om deze jongeman te leren kennen.'
Liv zuchtte, terwijl haar moeder naar de keuken liep met een stapel afwas. Zac greep onder de tafel haar hand vast, alsof hij wilde zeggen dat het wel prima was. Het enige probleem was, dat hij inmiddels misselijk was van de zenuwen. Als ze hier de hele avond moesten blijven, dan duurde dit kruisverhoor nog wel even. Het was al lastig om met die rotarm zijn bord niet van tafel te schuiven en ondertussen moest hij ook nog eens zijn antwoorden afwegen op de vragen.
Hij was maar wat blij dat Livs ouders onder het toetje waren gestopt met vervelende vragen stellen aan hem. In plaats daarvan hadden ze Liv aan een verhoor onderworpen over haar schoolprestaties. En ook al vond hij het vervelend voor haar, hij was enorm opgelucht.
Nu liepen ze terug naar de woonkamer, waar ze in de banken gingen zitten. Liv kroop dicht tegen hem aan, wat hem een ongemakkelijk gevoel gaf. Wat zouden haar ouders wel niet denken?
'Zac, lust je misschien een biertje?' Richard keek hem aan, terwijl hij al onderweg was naar de keuken. 'Uhm, ja hoor, meneer,' antwoordde hij.
'Meneer hoeft niet hoor,' lachte haar vader, 'Richard is prima. Ik ben nog geen tachtig.' Hij knipoogde erbij en Zac werd rood. Zijn opa had altijd gezegd, dat je mensen die je niet goed kende meneer noemde. Dus sindsdien had hij dat altijd gedaan. Hij hoopte dat dit betekende dat Livs vader hem mocht.
'Heb je het gehoord van Bailee?' kirde Monique tegen haar dochter.
Die knikte. 'Ja, ze is zwanger, toch? Hoe houdt Blake zich?' Liv keek haar moeder onderzoekend aan.
'Hoe houdt hij zich? Hij wordt vader, dat is toch geweldig?'
Liv schudde haar hoofd. 'Mam, je weet dat hij pas tweeëntwintig is en dit niet helemaal gepland was?'Monique keek haar dochter vreemd aan. 'Hoezo niet gepland? Ze wonen al een jaar samen.'
'Mám.' Liv klonk beschuldigend, maar ze ging er verder niet op door.
Op dat moment kwam haar vader terug en haar moeder vertelde hem wat Liv zei. Richard knikte alleen maar. 'Ze zijn inderdaad wat aan de jonge kant, Moon,' zei die tegen zijn vrouw.
JE LEEST
Roberts #3: She's got a boyfriend anyway
Teen FictionEen vervolg op My American Apparel Underwear en Stole my heart, maar is los te lezen. Is minder leuk, maar het kan. Liv is het middelste kind van de familie Roberts. Ze is een combinatie van haar oudere broer Blake en haar tweelingbroertje Levi. Ze...