Roberts #3: She's got a boyfriend anyway

36. Zac: Platencontract?

36. Zac: Platencontract?

De jongens waren door het dolle, maar hij stond als verstijfd. Het voelde alsof de afgelopen twintig minuten niet echt waren. Ergens in de verte zag hij blond haar op zich afkomen, maar zelfs dat leek een beetje onwerkelijk.

Youri schudde hem door elkaar. 'We mogen op gesprèk komen over de voorwaarden. Zac, we krijgen een contráct.'

Het enige dat hij deed was wezenloos voor zich uit knikken.

'Zác.' Liv stond plots voor hem en sprong op en neer. Ze greep zijn armen vast en bleef springen. 'Echt? Jullie krijgen een contract. Dat is super gááf.' Een enorme glimlach zat op haar gezicht geplakt, maar Zac wist niet goed hoe hij moest reageren. Zijn maag maakte enorme salto's en de informatie in zijn hoofd bleef zich maar herhalen. Xander en Youri liepen voor hen uit en Liv trok hem aan zijn arm mee terug naar haar broer en zijn vriendin.

Een paar uur later zaten ze met zijn allen bij Xander. Een biertje werd in zijn hand geduwd en hij nam een grote slok. Al die tijd had hij weinig gezegd. Hij voelde hoe Liv hem in de gaten hield, maar hij ontweek haar blik. Hoe moest hij nou aan haar uitleggen wat hij voelde? Haar broertje was gelukkig iemand die tegen iedereen aan kletste, dus ook nu was hij geen moment stil. Zac was er maar al te blij mee, want zo viel zijn stilte minder op. Ook begreep hij nu wat Liv bedoelde, zei dat ze hem miste. Op zulke momenten was het makkelijk dat hij zo aanwezig was. Hij dronk rustig van zijn biertje en hield Livs hand vast. Langzaam speelde hij met haar vingers, duwde zijn vingertoppen op haar nagels en staarde wat voor zich uit. Youri was zo enthousiast over het hele gebeuren, dat hij de dappere strijd met Levi aan ging over wie de meeste woorden per minuut kon produceren. Zijn blik gleed het groepje rond en zijn blik bleef op Zoë hangen. Het meisje hing tegen haar vriend aan en luisterde zo te zien niet eens naar wat hij zei. Ze zou het wel gewend zijn, dat hij zoveel kletste. Hij wist niet goed wat hij hier deed en wilde het liefst naar huis. Hij zette zijn flesje aan zijn lippen.

Nadat hij het biertje op had, fluisterde hij: 'Zullen we zo gaan?' Vanonder zijn wimpers keek hij naar Liv, die voorzichtig knikte.

'Leef, gaan jullie ook? Ik slaap wel bij Zac, dan geef ik jullie mijn sleutel, zodat je in mijn bed kunnen.' Ze keek naar haar broertje, die ineens langer dan twee minuten stil was.

De blik van haar broertje ging naar zijn vriendinnetje, die slaperig tegen zijn schouder hing. 'Misschien wel een goed idee,' zei hij toen knikkend en stond op.

Met zijn vieren verlieten ze het appartement en buiten gingen ze uit elkaar, aangezien Levi en Zoë de andere kant op moesten.

'Wel alles heel laten, a.u.b.,' zei Liv speels en stompte haar broer tegen zijn arm. Die rolde alleen met zijn ogen.

In stilte liep het tweetal naar Zacs appartement. Hij voelde gewoon dat Liv iets wilde zeggen, maar zich inhield. Eenmaal voor de deur pakte hij zijn sleutel en opende het slot. Binnen schopte hij zijn schoenen uit en ontdeed zich van zijn kleding. Uiteindelijk stapte hij in zijn boxer in bed. Liv rommelde in de badkamer en kwam vlak daarna naast hem liggen. Hij draaide van zijn rug op zijn zij en keek haar aan. Haar grote blauwe ogen kolkten in het donker. Zachtjes duwde hij zijn voorhoofd tegen de hare. 'Het is echt zo, hè?' zei hij zacht.

'Ja.' Haar ogen gleden op en neer, focusten zich niet op één punt. 'Het is zó spannend.' Het koste haar moeite om haar enthousiasme te temperen. 'Het is iets dat je altijd al wilde, toch?' Nu keek ze hem recht in zijn ogen en hij slikte een brok weg.

'Wat ík altijd heb gewild, ja. Maar ík was toen alleen,' zei hij fluisterend.

Ze kneep haar ogen samen. 'Wat bedoel je, Zackie?'