Ayris P.O.V
Hanggang sa pagpasok namin sa School katulad dati palaisipan parin ang nangyayari sa panaginip ko.
Bakit ko nakita ang sarili ko? Bakit Feeling ko totoo talaga? Bakit pareho ang mga nakikita ko dun sa nakikita ko sa mundong ito? Arghh! Nalilito na ako.
At the age of 16 iniisip kona yan. Sa edad kong to nananaginip na ako nang ganun.
"As usual wala nanaman sya sa ulirat."
"Huy! Earth on Ayris please."
Napapitlag naman ako nung nakita ko si Brittney na winawagayway ang kamay sa harap nang mukha ko.
"Ahm sorry. Kasi I don't think na paniniwalaan nyo ako pag kinuwento ko sa inyo eh." I said.
"Ano ba yung kukwento mo?"Christine ask.
" Kasi 2 days na akong nananaginip Pero Parang totoo talaga eh. I feel that I'm there in reality. Nung una, Hindi ko maaninag ang mga mukha nang tao kasi Blurred. So yun, I keep following that girl. Then I found out nung kinausap sya nang matandang babae ang pangalan nya ay Sirya." Mukhang nagulat naman sila Brittney at Christine.
"Wait naguguluhan ako diba panaginip na yun? So bakit naaalala mo pa?" Brittney asked.
"Yun na nga eh, Feeling ko talaga totoo lahat." I said
"OK continue."
"So yun nga the 2nd day which is kanina lang, Pumunta yung girl sa school tapos may umaproach sa kanyang dalawang babae. At naalala ko kayong dalawa. Tapos ito pa Biglang naging maliwanag ang paligid and you don't believe what I see." I said. "I just saw ME."
"W-wait what?" Kunot noong tanong ni Christine.
"I saw myself. Duplicate kumbaga. Tapos bigla nalang akong napabangon then nawala na sya."
"Ang creepy naman nyan Friend."
"Oo nga. Wag mo nalang yun isipin."
I just shrugged Mahirap lalo na't naaninag ko na yung kamukha ko.
BINABASA MO ANG
Parallel Universe
FantasiDalawang tao, magkapareho nang panlabas na anyo pero magkaiba nang pang loob na ugali. Ikaw, alam mo ba na may kapareho kang mukha? Pero hindi sa mundong ito kundi sa kapareho nang mundo na ating ginagalawan. Welcome to the World! To the Parallel Un...
