Winterkou

Hoofdstuk 13

De geur vaneten maakt me wakker. Ik zit nog steeds op Alec's schoot bij het kampvuur. Ikrek me zachtjes uit en Alec merkt dat ik wakker ben. "Hee", fluistert hijzachtjes en hij geeft me een kus op mijn haren. De roedel luistert naar Jess,die een verhaal aan het vertellen is. Ze hebben allemaal bakjes eten op hunschoot. "Hoelang heb ik geslapen?", vraag ik aan Alec. Iedereen kijkt meteenmijn kant op als ze mijn stem horen. "Ongeveer twee uur", zegt Blaz grijnzend."En ondertussen heb je een hele boel gesprekken gemist", voegt hij nog toe. "Ikvraag me af of ik jullie gesprekken wel wil volgen", zeg ik droog. Ik kijkrond. Er ontbreekt iets. Rena mist, het stoeltje naast Jess is leeg. Mike volgtmijn blik en begint al uit te leggen. "Rena werd wat te koppig, dus Alec heefthaar even een time-out gegeven, ze is in de tent". Ik trek mijn wenkbrauw op enkijk Alec aan. Wat heeft Rena nu weer uitgespookt? Hij gaat er niet verder opin en port met zijn stok in het vuur. Lowe kijkt onze kant op en voor één keerduikt hij niet weg als Alec hem aankijkt. Verbaasd bekijk ik hem. Hij zitminder in een gekrompen als normaal en hij lijkt nu een stuk zelfverzekerder engroter ook. Hij is me nooit echt opgevallen maar als ik hem zo bekijkt lijkthij me eigenlijk best wel sterk. Ik zie zijn lippen bewegen en hij begint ietste vertellen, zijn stem verbaasd me. Zo vaak hoor ik die niet. Hij heeft eendonkere stem met een zacht kraakje erin en klinkt zorgzaam. Totaal niet zoalsdie van Alec of Blaz, die stralen pure kracht en bescherming uit. Voor heteerst sinds twee jaar zie ik de omega lachen, hij maakt grapjes en verteltgezellig mee. Blaz zit ook een stuk relaxter naast hem, normaal zou Blaz heelbeschermend zijn naar Lowe, zijn taak was om de omega te beschermen, maar Loweleek vanavond meer een van ons. Ik denkdat Lowe uit zijn rol als omega aan het kruipen is. Alec's beeld haalt meuit mijn gedachten. Zelfs de alfa lijkt het te merken. Ik vraag me af wie danonze omega wordt. En jij keurt dit goed?vraag ik hem terug. Ik zie hem twijfelen maar daarna lijkt hij zijn beslissingte hebben gemaakt. Ik laat hem gaan, hijheeft genoeg voor ons en mij gedaan, hij heeft zich altijd opgeofferd en nooitgeklaagd, we hebben het hem moeilijk gemaakt ja, vooral ik, en hij heeft zijnrol prima volbracht. Ik denk dat het tijd is voor hem dat hij weer eens gaatleven. Hij is aan zijn rol gekomen omdat hij ooit een keer heeft gevochten metme, maar ik denk dat hij dat al lang weer heeft goed gemaakt.Ongeloofelijk, na twee jaar van lijden en strijden, ontsnapt Lowe aan zijn rol.Kleine wolf, dat betekent zijn naam letterlijk, maar nu moet ik het anders gaanzien. Kleine wolf, misschien wel klein, maar nog steeds een wolf, krachtig vanbinnen. Hij heeft gevochten en gestreden en ik denk dat hij zijn naam eer doet.Ik dacht altijd dat onze namen bepaalden wie we voor de rest van de tijd waren,maar misschien moet ik onze namen anders gaan zien. Lowe lacht en lijktgelukkig. Beeldschoon, dat betekent mijn naam, niet dat je er veel aan hebt alswolf. Toch lijkt het iedereen op te vallen. Vroeger verborg ik me, verstopte ikme in hoody's en jeans, maar sinds de roedel ben ik uit mijn vel gekropen. Mededankzij Carma. Vertrouwen, dat betekent haar naam, en die past precies bijhaar. Carma zou bepaalde dingen zelfs niet doorvertellen aan Alec, ook al zoudie haar dwingen. "Ik heb een verrassing voor jullie", zegt Alec ineens alsLowe is uit verteld. Zes paar ogen kijken hem aan. "Oh god, nu komt het", graptJess. Alec kijkt haar even streng aan. Hij gaat wat rechter zitten en stuurteen beeld door, een prachtig groot huis met een ruime woonkamer en een modernekeuken. Ook krijg ik een klein flitsje van een slaapkamer te zien. Er staat eengroot hemelbed en de muren zijn in aarde tinten geverfd. Blaz lijkt als eerstewakker te schudden. "Wow", weet hij uit te brengen. "Waarom stuur je ons dat enwie woont daar?" vraag ik hem. Een scheef en ontdeugend glimlachje verschijntop zijn gezicht. Hij wacht even en kijkt me dan uitdagend aan. "Wij", antwoordthij simpel. Ik staar hem aan, maar zie dat hij geen grapje maakt. "Meen jedie?", vraagt Mike. Waarom dan? stuurik hem als privébeeld. Blaz begint langzaam te grijnzen. "Supercool!",schreeuwt hij ineens uit. Alec schudt zijn hoofd en antwoordt mijn beeld, maarhij stuurt het naar iedereen. Het is mijnvader's idee. Hij wilt dat we vlakbij Riverclosed gaan wonen, aangezien wealtijd wolf willen blijven en het nogal moeilijk is om een ander bos te zoekenwaar een stelletje wolven kan leven. Dus denkt hij dat hij slim is als we eenhuis bouwen midden in het bos. Meende hij dit echt? Meende hij serieus datwe met z'n alle samen gaan wonen? "Jullie ouders weten het al allemaal enhebben al allemaal ja gezegd, dit weekend zijn ze begonnen met bouwen. En ikkan jullie zeggen het wordt mooi", voegt hij nog toe. Hij strijkt met zijn handover mijn haren en kijkt me met een nieuwsgierige blik aan. "Oh Mijn God! Jemeent dit echt!", gilt Blaz. "Dit wordt zó fantastisch!". Uit enthausiasmespringt hij op uit zijn stoel en doet hij een vreugde dansje. Hoofdschuddendkijk ik hem aan. "Het lijkt me super", fluister ik in Alec's oor. Tevredenkijkt hij naar het vuur. "We krijgen zes kamers, aangezien we met z'n achtenzijn, Lynn en ik delen er een en ik was eigenlijk van plan om het eerstekoppeltje toe te staan", hij kijkt de roedel even rond. Mijn hart klopt watsneller zodra ik besef dat Alec en ik samen één kamer krijgen. Een paar kijkeneen beetje verbaasd als ze horen dat er een koppeltje gaat komen, maar Alecgaat gewoon weer door. "Voor de rest komt er een ruime woon- en eetkamer, eensportkamer, twee studeerkamers en vijf badkamers. En een zwembad met hek eromheen, het zou namelijk nogal onhandig zijn als we als wolf er in flikkeren", nuzijn zegje is gedaan gooit hij nog een blok hout op het vuur. Ik bensprakeloos. "We trekken er over een paar weken al in, het huis is namelijk albijna af, maar ik wil dat iedereen zich erop voorbereid", vertelt hij door."Geweldig", glimlacht Jess. Iedereen is duidelijk vrolijk. "Supercool geregeldman!", zegt Mike tegen Alec. Ik zie dat Carma op haar vinger bijt, dat doet zealtijd als ze te vrolijk is, en Blaz wiebelt onrustig op zijn stoeltje. ZelfsLowe grinnikt voor zich uit. Als Alec ziet dat iedereen het plan bevalt zakthij weer achteruit in zijn stoeltje en trekt hij me dicht tegen zich aan."Mike, Lowe, Jess, het is voor jullie trouwens tijd om naar de tenten te gaan",hij kijkt de jongsten aan. Ik hoor Jess even zachtjes piepen als klein protest,maar Lowe staat al op. Mike kreunt en blijft zitten. "Moet dat nou echt?",vraagt hij geïrriteerd. Alec trekt zijn bovenlip naar hem op en laat een zachtgrommetje horen. Een duidelijkere "Ja" bestaat niet. Langzaam staat ook Mike open met z'n drieën lopen ze naar de tenten. Jess loopt tussen Mike en Lowe in.Ik hoor ze nog zachtjes praten als ze weglopen, maar na een paar secondenverdwijnen ze al de tenten in. Rena gaatook slapen, Alec stuurt zijn beeld naar Jess. Ik weet niet wat Rena heeftgedaan, maar hij heeft er flink de pest aan.Begrepen, stuurt Jess terug vanuit de tent. "Zo, de pups liggen op bed",grinnikt Blaz. Hij schuift wat stoeltjes aan de kant en komt wat dichterbij envuur en dichterbij ons zitten. Carma volgt zijn voorbeeld. Alec knikt enschuift wat onder zijn stoeltje vandaan. Ik hoor het gerammel van flesjes. OpBlaz's gezicht verschijnt meteen een glimlach en hij geeft Alec een stomp. Alecglimlacht terug maar houdt zijn hand nog even op als Blaz wilt aanvallen op hetkratje met flesjes bier. "Geen comazuipen Blaz, met mate drinken, oké?", zegthij en hij kijkt Blaz duidelijk aan. Blaz knikt braaf en pakt rustig een flesjeals Alec zijn hand weer laat zakken. "Wat moet ik toch met je?", vraagt hijplagend. Hij zucht even en glimlacht mijn kant op. Blaz en Carma beginnen tepraten over Gabe, Alec verstrakt meteen, al zijn spieren staan gespannen,beschermend slaat hij zijn armen wat steviger om me heen. Carma merkt hetmeteen en wisselt van onderwerp, ze beginnen te praten over het nieuwe huis.Blaz fantaseerd hoe zijn kamer eruit zou komen te zien en Carma lacht om zijn rareideeën. Alec's schouders zakken alweer naar beneden en hij laat me langzaamweer los. De hitte van het vuur danst langs mijn gezicht en ik hoor het vuurtjeaf en toe knetteren. De geur van verbrand hout hangt overal om ons heen en degeel oranje gloed van het vuur geeft een gezellige sfeer. Ik zit hier prima, ikhoef nu nergens anders te zijn. Ik hoor Jess en Rena vanuit de tent lachen.Alec draait zijn hoofd om en gromt even naar de tenten. Meteen valt het weerstil.