Winterkou

Hoofdstuk 11

Het ijsglinstert prachtig als duizende diamanten, hier en daar zitten er wat kuiltjesin, maar het zou een perfecte schaatsbaan zijn. Naast me zie ik dat Alec ookeven stilstaan. Hij kijkt bewonderend om zich heen, maar laat me niet los. Ikhaal diep adem en waag me weer aan onze tocht, hoewel ik het liefst uren hierzou willen blijven staan. We hebben de tijd, maar ik laat de roedel niet graagalleen. Na drie passen laat het ijs een harde kraak horen, geschrokken kijk ikop. Ik draai me om en kijk Alec bang aan. Hij haalt zijn schouders op enverplaatst voorzichtig zijn voet. Het ijs kraakt weer. Meteen grijpt hij me watsteviger vast. Oké, we kunnen dit. Ik merk dat we op het stuk zitten waar deijslaag het dunst is. We zullen toch echt naar de overkant moeten komen.Voorzichtig zet ik een pas vooruit. Er klinkt een knap en ik voel dat Alec menaar zich toe trekt. Maar voordat ik doorheb wat er gebeurt overspoelt eendeken van kou me. Water glijdt langs mijn gezicht en kleren, alles voelt koudaan en mijn huid begint te tintelen. Zo snel als ik kan haal ik mijn hoofd weerboven water. Naast me ligt Alec ook in het water en we zitten midden in een gatin het ijs. Ik voel de kou tot aan mijn botten, maar probeer die zoveelmogelijk te negeren. Ik kijk Alec even aan, en dan schieten we in de lach. Aleclaat zich drijven en kijkt geamuseerd naar mijn glimlach. "Je lacht schattig",zegt hij. Ik voel dat zijn been even langs de mijne strijkt. We hebben maarweinig ruimte tussen de ijsplaten in dus ligt hij half tegen me aan. "Wat nu?",vraag ik hem nieuwsgierig. Hij kijkt even nadenkelijk en laat dan een zachtzuchtje horen. "Ik denk dat we het beste zoveel mogelijk kleren uit kunnen doen,als we dadelijk namelijk uit het water komen lijkt het me nou niet echt fijnals onze kleren dan vastvriezen aan ons lichaam", hij kijkt me uitdagend aan.Mijn hart mist een slag en ik raak even in paniek. Ik weet dat hij gelijkheeft, maar ik vertrouw mezelf nog steeds niet bij hem, bang dat ik de controleverlies. "Het zal wel moeten", zucht ik naar hem. Met mijn bevroren handen ritsik mijn winterjas open en ik gooi hem uit het water het ijs op. Het waterbereikt meteen mijn armen en een rilling schiet over mijn rug. Ik begin teklapper tanden. "Gaat het?", vraagt Alec bezorgd als hij me ziet. Ik knik naarhem en trek ook mijn truitje uit, ik heb nu alleen nog maar een topje en een bhaan. Ik zie hoe Alec zijn trui en zijn t shirt over zijn hoofd trekt. Ik kijknaar de spieren op zijn bovenlijf. Nu zo zonder t shirt valt het me op hoegespierd hij is, ik kan mijn ogen letterlijk niet van hem afhouden. Alec zietdat ik naar hem kijk en grijnst. Snel sla ik mijn blik weg en knoop ik mijnbroek los. Gelukkig heb ik in alle haast vanmorgen geen tijd gehad om mijndansbroekje uit te doen, ik had eigenlijk meteen mijn broek erover aangetrokken. Ik trek mijn broek uit en trek het zwarte korte strakke dansbroekjerecht. Als ook mijn broek op het ijs ligt kijk ik Alec weer aan. "Nou, daar zitik dan, in ijskoud water met een kort dansbroekje en een topje metspaghettibandjes aan", ik trek een wenkbrauw naar hem op. Hij laat zijn bliklangs mijn lichaam glijden en drijft wat dichter naar me toe. Hij had zijnbroek aangelaten, maar hij had een ontbloot bovenlijf en alleen dat was al temoeilijk voor me om te weerstaan. Een koude vlaag van water strijkt weer langsmijn lichaam. Meteen begin ik weer te rillen. Ik weet dat het buiten het waternog kouder is en ik zie er nu al tegen op. Alec is ineens vlak voor me, hijstrijkt over mijn arm en meteen schiet een lading warme tintelingetjes doormijn lichaam. De warmte die hij afgeeft is niet normaal, ik sluit even mijnogen en geniet van de tijdelijke warmte. Ik vraag me af of hij weet wat vooreen effect hij heeft op me. Hij trekt me naar zich toe en legt zijn handen opmijn heupen. Zelfs in dit ijskoude water is hij een kacheltje. Ik kom nog watdichterbij hem en bekijk hem aandachtig. Ik kan nog steeds niet geloven dat hijmij wilt. Voorzichtig leg ik mijn handen tegen zijn ontblote buik aan, ik voelzijn buik rustig op en neer gaan door zijn ademhaling. Hij wrijft met zijnduimen over mijn heupbotten en ik geniet van elke aanraking. Ik voel overalwarmte om me heen. Zijn handen glijden van mijn heupen naar mijn bovenbenen enhij gromt speels. Mijn hart slaat een paar slagen over en een duizelig gevoeloverspoelt me. Zijn ene hand speelt met de rand van mijn broekje en de anderehand blijft over mijn bovenbeen strelen. Ik wil niet meer bij hem weg, ik wilveilig in zijn armen blijven. Hij bijt zachtjes in mijn oor, eigenlijk eenwolven teken, maar het duizelt me. Hij is nog nooit zo dichtbij geweest. Nognooit heeft een jongen me laten voelen, zoals hij me laat voelen. Ik laat mijnhanden over zijn borstspieren glijden en kijk hem aan. Ik ben bang dat ik ietsverkeerd doe, maar hij lijkt prima te vinden. "Lynn", fluistert hij zachtjes inmijn oor. "Waarom ben je altijd zo onzeker, laat het eens los", zijn stemklinkt warm en zelfverzekerd. Het lijkt wel alsof hij mijn gedachten kan lezen.Ik zucht en kijk hem aan. "Jij bent altijd die grote sterke alfa geweest waarnaarik heb geluisterd. Je bent zo... Het is gewoon", ik wil mijn zin afmaken, maarhij legt zijn vinger op mijn mond. Met zijn hand aait hij over mijn wang en hijzorgt ervoor dat ik hem aankijk. "Ik wil meer dan die grote sterke alfa zijn",zegt hij simpel. En dan drukt hij zijn lippen zachtjes op de mijne. Mijn ademstokt in mijn keel en een golf paniek vloeit door mijn lichaam. Hij merkt datik gespannen ben en kijkt me lief aan. "Ontspan", fluistert hij. Hij zoent meweer, net zo teder en zacht als toenet. Ik probeer weer te ontspannen en sluitmijn ogen. Zijn lippen strijken plagend langs de mijne. Ik voel zijn warme ademop mijn huid komen. Zijn handen liggen op mijn rug onder mijn topje en hij duwtme stevig tegen zich aan. Ik heb geen andere keus dan me over te geven.Zachtjes en onzeker laat ik me mee voeren door zijn zoen, die steeds innigerwordt. Een heerlijk gevoel kruipt door mijn maag, maar zijn aanraking duizeltme nog steeds. Hij stopt langzaam met me te zoenen en aait over mijn rug. "Datwou ik al heel lang doen", fluistert hij in mijn oor. Buiten ademopen ik rustig mijn ogen en meteen kijk ik in zijn diepgroene ogen. Ze stralenrust en kracht uit, maar tegelijkertijd zijn ze ook bezorgd en beschermend. "Jehebt geen idee, wat dat met mee deed", weet ik uit te brengen, nog altijd opadem komend van zijn zoen. Hij glimlacht en gromt zacht. "Oh, geloof me, datweet ik wel", antwoordt hij. Elke keer als hij gromt krijg ik een wee gevoel inmijn buik. Voor een alfa is dat kleine speelse grommetje een teken van puurgenot. Hij laat zijn handen nog even omlaag langs mijn bovenbenen glijden en maaktzich met moeite van me los. "Je ziet er trouwens gevaarlijk sexy uit in datbroekje en dat topje", grijnst hij. Een blos schiet over mijn wangen, maar ikben blij dat ik hem amuseer. Ik wil de alfa niet teleur stellen. Ik haal mijnhanden van zijn bovenlichaam af en en bijt even op mijn lip. Ik moet meinhouden, maar de blik op zijn spieren maakt het wel erg moeilijk. Met tegenzindraai ik me van hem weg en probeer ik me op te hijsen aan het ijs. Met weinigsucces, het lijkt alsof mijn handen vast vriezen en na één poging geef ik hetal op. Ik zak terug het water in, maar nu Alec weg is begint het water weerkoud aan te voelen. Ik zie dat hij zich al uit het water heeft gehijst en hijsteekt een hand naar me uit. Dankbaar pak ik hem aan. Zonder enige moeite trektAlec me het water uit. Ik zie dat alle kleren al bevroren zijn en mijn schoenenhelaas ook. Alec was zo slim geweest om de zijne aan te laten. Mijn voetenvriezen half vast aan het ijs en zodra Alec het door krijgt tilt hij me meteenop. Deze keer ben ik hem wel dankbaar, zijn lichaam duwt weer als eenwarmtebron tegen me aan en na een paar seconden ben ik al helemaal opgewarmd.Ik kreun heel even zachtjes en leg me tegen hem aan. Tevreden kijkt hij naar meen begint hij te lopen. De kleren later we achter, we hebben er toch niks meeraan.