Winterkou

Hoofdstuk 15

Een rillingschiet over mijn rug, gek genoeg heb ik het niet koud. Ik doe mijn ogen open.Ze moeten nog even wennen aan het donker, maar dan zie ik waar ik ben, ik lignog in de tent. Hoelang lig ik hier nu al? Ik steek mijn hand uit de slaapzakom mijn mobiel te pakken. Het is nu drie uur. Ik kreun en draai me om, waaromkom ik maar niet in slaap? Carma snurkt zachtjes en de lucht in de tent voeltbenauwd, te benauwd. Ik haal een keer diep adem. Ik voel me klaarwakker. Ikmoet iets doen. Zonder na te denken sta ik op met de slaapzak om me heen.Voorzichtig maak ik de tent open en hups ik naar buiten. Een heerlijk briesjevan frisse buiten lucht slaat in mijn gezicht. Ik steek mijn hoofd nog even inde tent om te kijken of ik niemand heb wakker gemaakt. Iedereen slaapt nog enik doe zachtjes de rits van de tent weer dicht. Mijn slaapzak wordt nat van desneeuw maar ik spring verder richting het kampvuurtje, daar ligt geen sneeuw,het vuurt heeft de grond verwarmt en het is een lekker warm plekje geworden.Het is pikkedonker buiten en het bos is stil. Iedereen lijkt te slapen. Hetvuurtje smeult nog maar zachtjes, maar zodra ik er een blok houdt op gooi komthet weer langzaam tot leven. Ik leg me in mijn slaapzak op de grond naast hetvuurtje. Dit is beter, veel beter. De heerlijke winterlucht hangt overal om meheen en het geknetter van het vuurtje maakt me rustig. Ik rol me op tot eenklein bolletje en staar naar de vlammen. Misschien ziet het er heel idioot uit,een meisje die naast een kampvuurtje ligt te slapen in haar slaapzak, maar datboeit me nu niet. Gelukkig sneeuwt het niet. Ik hoor een vogeltje zingen, hetklinkt als een nachtegaal, maar ik weet het niet zeker. Voor de rest is hetoveral stil. Ik heb ontzettend erge zin om te veranderen in een wolf en tehuilen. Zin om dit bos te laten horen dat ik wel nog wakker ben. Zin om terennen en om te jagen. Maar dat gaat niet. Het mag niet en het kan niet, ik zouniet weten hoe ik terug moet veranderen, Alec haalt altijd met moeite het beeldvan eens mens naar voren om te veranderen en zonder hem zou het mewaarschijnlijk niet lukken. Ik haal mijn hand uit de slaapzak en leg hem op desneeuw naast me. De koude ijsvlokjes kietelen aan mijn handen en ik voel dat desneeuw onder mijn hand smelt tot water. Ik ga rechtop zitten trek mijn kniëntegen mijn borst. Zonder dat ik het wil moet ik ineens denken aan Gabe. Ik ziegeen duidelijk beeld meer van hem voor mijn ogen, alleen maar zijn bruinewarrige haren en zijn blauwe ogen. Hij had iets mysterieus. Ik vraag me afwaarom hij zo had gereageerd, zijn reactie was te wolf-achtig voor een mens.Hij had zich groot gemaakt en viel Alec van de zijkant aan. Precies zoals eenwolf ook zou doen. Automatisch breng ik mijn hand naar mijn voorhoofd om tevoelen aan mij litteken, het is alweer bijna verdwenen. Ik pak nog een blokhout en gooi het op het vuur. Op hetzelfde moment hoor ik een zacht gekraak engeschrokken draai ik me om. Rena komt naar me toe gestrompeld. Gespannen volgik haar met mijn ogen. Als ze me ziet zitten glimlacht ze en laat ze zichtegenover me op de grond zakken. Ik grom en kijk haar aan. 'Wat doe je hier?' vraagik haar wantrouwig. Ze steekt haar handen in de lucht en lacht. 'Rustig aan,alfa'tje, precies hetzelfde als jij, ik kom hier even ademhalen,' zegt zeverdedigend. Ik haat de toon waarmee ze me aanspreekt. 'Je hoort te slapen,'grom ik naar haar. 'En jij ook,' gooit ze terug. Dat klopt niet, ik sta veelhoger in rang, ze hoort niet zo bot te reageren. Ik kijk naar haar gezicht, hetstaat kwaad. Ik weet niet wat er is gebeurd toen ik sliep tussen Rena en Alecmaar ze is er woedend om. Ik moet er alleen voor zorgen dat ze het niet op mijgaat afreageren. Ik recht mijn rug en trek mijn lip op. 'Een toontje lager,Rena, we weten allebei dat ik veel hoger in rang sta,' grom ik. Ze lijkt evente aarzelen maar zet dan weer haar arrogante gezicht op. Geïrriteerd grom iknog eens. Ze lijkt het zelfs leuk te vinden om mij uit te dagen. 'En toch blijfik het een vergissing vinden dat Alec voor jou heeft gekozen,' zegt ze. Dat isde druppel, ze mag me niet zo aanspreken. Ik sta op en loop dreigend op haaraf. Verdedigend trekt ze haar lip op. Ik pak haar vast en smijt haar tegen degrond. Grommend hang ik boven haar. Ik zie de woede oplaaien in haar gezicht enhaar amulet begint te gloeien. Shit, ze mag niet in een wolf veranderen, danheb ik een probleem. Met al mijn kracht sleur ik haar overeind en duw ik haarrichting Alec's tent. Ze stribbelt tegen en probeert me omver te duwen, maar ikben haar al voor. Ze smakt tegen de grond aan. In de tijd die ik heb stuur ikeen beeld naar Alec, ik hoop maar dat hij nog wakker is. Rena kreunt even en erschiet een vlaag paniek over haar gezicht. Ik grom nog eens luid en zie haaramulet alweer normaal worden. Ze probeert nog eens naar me uit te halen maar opdatzelfde moment komt Blaz uit de tent gestormd gevolgd door Alec. Balz sleurtRena overeind en houdt haar stevig vast. Piepend probeert ze zich los te maken.'Mooi niet, Rena, dit keer ga je te ver,' gromt Blaz. Hij smijt haar tegen degrond aan en happend naar adem probeert ze te ontsnappen. Ik hoor een luidegrom en draai me om. Alec staat nu recht voor haar en de woede is af te lezenin zijn ogen. Nu duikt ze wel ineen. Piepend maakt ze zich klein. Maar Alecgeeft er geen gehoor aan en sleurt haar recht. Meteen daarna duwt hij haar meteen smak tegen een boom aan zodat ze geen kant op kan. 'Waag het nooit meerzoiets doms te doen, Rena,' gromt hij. Zijn handen zitten stevig om haarschouders geklemd en met zijn been pint hij haar vast tegen de boom. 'Ik heb ernooit zelfs overnagedacht om jou te kiezen, Lynn is de enige voor mij. Is datduidelijk? Hoe vaak je het ook nog probeert, ik zou nooit voor jou kiezen. Jegaat gehoorzamen naar mij en ook naar Lynn.' Rena knikt angstig met haar hoofd.Alec laat haar los en ze valt op de grond. Ze hapt naar adem en maakt zich zoklein mogelijk. 'Nog één misstap, Rena, en je vliegt uit de roedel,' zegt Aleckwaad. Ik verbaas me nog steeds over het effect van Alec. Zodra hij in zijnalfa-rol zit komt hij zo ontzettend dominant over, dat ik hem op welke manierdan ook zou gehoorzamen. Kennelijk werkt dat bij Rena ook zo. Alec draait zichom en loopt naar Blaz en mij toe. Zonder om te kijken laat hij Rena achter, diejammerend over haar schouders wrijft. Zijn ogen staan hard en agressief endreigend. Al zijn spieren staan gespannen en zijn gezicht straalt pure woedeuit. Zachtjes probeert Rena overeind te komen, maar Alec draait zich meteen om.Hij trekt zijn lip op en gromt. 'Je bent vanavond niet welkom bij ons,' laathij weten. Ze zakt meteen weer op de grond en slaat haar ogen neer.