Winterkou

Hoofdstuk 16

Alec

De volgende ochtend word ik wakker met Lynn naast me. Voorzichtig haal ik mijn arm onder haar uit en wurm ik me uit de slaapzak. Ze zucht even, draait zich om, maar blijft gelukkig slapen. Ik blijf even staan en kijk hoe vredig ze daar ligt. Haar haar zit een beetje warrig en ze ligt in een rare houding, maar dat maakt niet uit. Ze blijft prachtig. Ik grinnik even als ik me besef wat voor een geluk ik met haar heb. Mike en Lowe slapen ook nog, alleen Blaz is nergens te bekennen. Ik rits de tent open en loop naar buiten. Het kampvuur is inmiddels uitgedoofd en het kampterrein ligt er vredig bij. Carma is ook al wakker en heeft alles opgeruimd. 'Goedemorgen', zegt ze met haar altijd vrolijke humeur. 'Hé', zeg ik met een schore stem. 'Heb je Blaz gezien?'. Ze knikt met haar hoofd richting het bos. Ik begin te lopen, maar dan draai ik me weer op. 'Carma, wil een oogje in het zeil houden als ik weg ben? Lynn ligt nog te slapen in mijn tent, maar ze heeft gisteren haar arm opengehaald en ik wil zeker weten dat alles goed is met haar'. Carma knijpt haar ogen even samen, maar glimlacht dan en stuurt een beeld. Prima! Wat is er dan gebeurd? Ik zag Rena vanmorgen ook al niet... Ik antwoord haar beeld niet meer en zet het op een lopen richting het bos. Een flits van een beeld dat Carma naar Jess stuurt krijg ik nog mee. Waarom is 'ie altijd zo mysterieus? Ik lach in mezelf en ga sneller rennen. Het duurt niet lang voordat ik Blaz heb gevonden, mede dankzij de geur van aftershave die te ruiken is door het hele bos. 'Hé Alec!', roept hij als ik in zijn zicht kom. Hij hangt aan een tak van de boom. 'Aan het sporten?', ik kijk hem aan en lach. Hij laat zich naar beneden vallen en landt netjes op zijn voeten. 'Ik moet toch in vorm blijven als bodyguard', kijkt hij me uitdagend aan. We nemen beiden een vechthouding aan en zetten een stap naar elkaar toe. Blaz mag dan wel sterker zijn als mens, ik had nog steeds het voordeel dat mijn wolveninstincten beter zijn, waardoor ik ook sneller ben. Hij probeert uit te halen met zijn vuist, maar voordat hij me ook maar kan raken duik ik naar beneden, pak zijn vuist vast en draai hem op zijn rug. Hij kreunt als ik zijn arm stakker naar boven trek. Mooie poging, stuur ik hem lachend. Blaz is een jongen die ongelofelijk sterk is, er is geen enkel menselijk wezen dat het tegen hem op kan nemen. Ik geloof zelfs dat hij wint van de wereldkampioen in boksen, maar hij kan het niet tegen mij opnemen. Tevreden laat ik hem los. Hij mompelt iets, maar moet dan ook lachen. Stukje gaan rennen?, vraagt hij. Nog voor ik kan antwoorden schiet hij al tussen de bomen door richting het meer waar Lynn en ik gisteren waren. Binnen een paar seconden heb ik hem al weer ingehaald. 'Gast, hoe kun jij rennen zonder ook maar even buiten adem te raken of te zweten', hoor ik Blaz hijgend zeggen. Ik lach en kijk hem aan. Geen idee, zal wel een wolvending zijn. Even later komen we aan bij het meer. Blaz doet zijn vest uit en moet lachen als hij het gat in het ijs ziet. 'Aha, daar zijn jullie dus gisteren bezig geweest', zegt hij ondeugend. Ik grom naar hem en laat speels mijn tanden zien. 'Niet jouw zaken, Blaz', antwoord ik. Hij glimlacht even, maar kijkt dan serieus. Je hebt geluk, man, met haar... Ik zou een moord plegen om iemand zoals haar veilig te houden. Hij zucht en kijkt me aan. Weet ik, Blaz, ik ook. Ik besluit hem om hem nog niet te vertellen over mijn plannen om hem te koppelen aan Jess. Ik zal wachten tot Lynn erbij is.