Dondurmam - 2 - Meraklı

20. Bölüm

Bağış gecesi

Bugün bizim için büyük gündü.Bu gün bizim kaderimizi belirleyecekti.Ya başaramayacak ve bu kadar çalışmamızın boşa gitmesine göz yumarak dondurmayı kapatacaktık ya da başaracaktık ve yolumuza devam edecektik .Bu güne gelene kadar çok şey yaşamıştık ve emeklerimizin boşa gitmesini istemiyorum.

...

Zaman hızla geçip gidiyordu insanlar gelmeye başladığında heyecanım da artmaya başlamıştı .Bu kadar çok insanın gelmesini beklemiyordum.Gelenlerin arasında bazı tanınmış insanlar da vardı ve reklamlarımızın işe yaraması beni mutlu etmişti .Bazıları sadece burayı işletenin ben olduğumu öğrendikleri için gelmişlerdi.Eskiden dergide çalışırken röportaj yapmak için onların evine giderdim.Bu sayede tanışmıştık .Şimdi onlarla tanışmış olmak işime yaramıştı.

...

Günün sonunda önümde üzerinde farklı miktarlar bulunan bir çok şey vardı.Hep birlikte sırayla tüm çeklerin üstünde yazan miktarları topladık. Gerçekten büyük bir miktar para toplamayı başarmıştık ama bu kadar yetecek miydi bilmiyordum. Çantamdan kalan borç miktarının yazılı olduduğu katlanmış kağıdı çıkardım.Başarısız olmaktan korkarak kağıdı açtım .Toplanan parayı ve borç miktarını karşılaştırdım gördüklerim gülümsememe neden oldu . Başarmıştık.

...

Dondurmacıyı kurtarmıştık ama bugünkü işimiz daha bitmemişti. Ortaya çıkan dağınıklığı toplamamız gerekiyordu. Bu iş Liamla bana kalmıştı . Çünkü Luis ve Lucia gitmek istemişti . Ben de Liamla burada kalmıştım ve yaklaşık bir saatir dağınıklığı toparlamak için uğraşıyorduk. Her şeyi topladığımızda fazlasıyla yorulmuştum. Bir sandalye çektim ve oturdum. Ben oturmuş dinlenirken Liam elinde gelenlere ikram ettiğimiz dondurmadan artanlarla geldi ve karşıma oturdu. Ona gülümsedim ve getirdiği kaşıklardan birini alıp dondurmaya daldırdım .

Bir süre öyle sessizce oturup dondurma yedik . Sessizliği bozan Liam oldu . '' Konuşmamız gerekiyor . '' dedi .

'' Ne hakkında konuşacağız ? ''

'' Geçmişte yaşadıklarımız hakkında . ''

'' O konu hakkında konuşmak istemiyorum . ''

'' Ama konuşmalıyız , Criosa. Hiçbir şey yaşamamış gibi davranman canımı yakıyor . Çünkü ben yaşadıklarımızın hiçbirini unutmadım . Sana karşı hala bir şeyler hissediyorum . ''

'' Ben de bana yaşattıklarını unutmadım . Bir soruyu büyütüp bana bağırmanı , bana en çok sinir olduğum kelime ile hitap etmeni unutmadım . '' derken gözlerim dolmuştu . Liam uzandı ve ellerimi tuttu .

'' Criosa ben o an onları yaparken senin bu kadar etkileneceğini düşünmemiştim . Sana katil olduğumu söylediğimde beni bırakıp gideceğini düşündüm . Hata yaptığımı sonradan fark ettim . ''

'' Evet hata yaptın . Katil olduğunu öğrendiğimde seni bırakıp gideceğimi düşünerek hata yaptın . Ben seni bırakıp gitmezdim . Gitmenin nedeni sadece bana bağırıp duymak istemediğim o kelimeyi söyledin diye gittim ben . Zaten ben senin katil olduğunu düşünmüyorum . Sen isteyerek birini öldürmüş olamazsın . '' dediğimde aramızda kısa bir sessizlik oldu . Sonra Liam '' Sorsana . '' dedi .

'' Neyi ? ''

'' Annemi nasıl öldürdüğünü . ''

'' Sorduğumda hemen cevap verecek misin yoksa önce hakaret mi edeceksin ? ''

'' Criosa sürekli yaptığım hatayı yüzüme vurma . Onlar geçmişte kaldı . Onları unut tamam mı ? ''

'' Tamam o zaman soruyorum . Anneni nasıl öldürdün ? ''

'' O zaman sekiz yaşındaydım ve fazlasıyla meraklı bir çocuktum . Babam polisti . Onun ne yaptığını fazlasıyla merak ederdim . Sürekli ona işiyle ilgili sorular sorardım . Bir gün babam yanımda değilken sehpanın üzerinde bıraktığı silahını elime aldım . Nasıl çalıştığını merak ediyordum . Televizyonda gördüklerimden yararlanarak parmağımı tetiğin üstüne koydum . Ama silahı nasıl tutacağımı hatırlamıyordum ve silahı kendime doğru tuttuğumun farkında değildim . O sırada annem geldi . Beni elimde silahla görünce yanıma gelip silahı kendine doğru doğrultu . Ve o sırada silahtan korkunç bir gürültü çıktı . Sonra annem yere düştü . Her taraf kan içinde kalmıştı . Ben korkudan ne yapacağımı bilmez bir şekilde öylece duruyordum . O sırada silah sesini duyan babam yanımıza gelmişti ve önce yerde yatan anneme sonra da bana bakıp konuşmaya başladı . ' Anneni nasıl öldürebildin ? Sen bir katilsin . '' dedi . O konuşmadan sonra babamla başka hiçbir şey konuşmadık . Başka polisler geldi ve babamı götürdü . Sonradan amcadan öğrendiğime göre silah onun olduğu için onu hapse atmışlar sonra da orada ona düşman olan birisi onu öldürmüş . Babamın bana ' katilsin ' dediği o günden beri herkesi kendimden uzak tutmaya çalıştım . Bana soru soran herkesi hayatımdan uzaklaştırdım . Bir tek seni uzaklaştırmadım . Ama sonrasında seni de uzaklaştırdım . Ama sen kendimden uzaklaştırdığım diğer insanlar gibi olamadın . Benden uzakta olsan da aslında hep yanımdaydın . Kalbimdeydin . '' dediğinde gözünden bir damla yaş düştü . Sonra bir tane daha ve bir tane daha ...

Onu ilk defa ağlarken görüyordum . Yaşadıkları çok kötü şeylerdi . Şimdi geçmişte meraklılığımdan vazgeçmem için uğraştığını daha iyi anlıyordum . Ona bir şeyler söylemek istiyordum ama ne söyleyeceğimi bilmiyordum . Sonunda '' Senin suçun değildi . '' dedim . '' Annenin ölmesi senin suçun değildi . Sen daha çocuktun ve neyin ne olduğunu bilmiyordun . Baban evde bir çocuk varken silahını ortada bırakmalıydı . Suçlu olan baban . Sen katil değilsin . İsteyerek öldürmedin anneni . Kendini suçlama artık . Ben senin yanındayım . Keşke bunları en başta anlatsaydın . O zaman hiç gitmezdim hep yanında olurdum . '' derken benim de gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı .

'' İşte seni bu yüzden seviyorum, Criosa beni suçlamayan tek kişi sensin . Yanımda olan tek kişi sensin . Artık yaşadığım her şeyi biliyorsun . Şimdi sana soracağım soruyu öğrendiklerini dikkate alarak cevaplamanı istiyorum . '' dedi ve kısa bir an durakladıktan sonra sorusunu sordu . '' Beni seviyor musun , Criosa . ''