ASTASYA 2 / ATEŞ ÇİÇEĞİ

4-Günahları Örten Sabah

Emotional Music - Bury my heart

Sabah, çok uzaklardan kendini göstermeye çabalayan ama hayal meyal fark edilen bir güneşin aydınlığını taşırken yeni güne, geceden kalma bir günah da yerini aldı tarihte. Bir bebek ölüme terk edileli ve insanlığa bir leke daha sürüleli henüz saatler geçmişti ama dünya her günahtan sonra yaptığı gibi yine dönmeye devam ediyordu. Doğa uyanıyor, kimi avını bulmak, kimi avlanmadan yiyecek bulmak için yuvalarından çıkan hayvanlar havayı ve çevreyi koklaya koklaya arıyorlardı kısmetlerine düşeni. Hepsi dikkatli ve tetikteydi bu arayış sırasında; Ya ölümdü çünkü o kısmet ya da yuvaya götürülecek bir ödül. Ölenler, öldürülenler ve bunlar sayesinde hayatta kalanlar kuşkusuz bir döngünün devam etmesini sağlıyordu. Tekerlek dönüyor ve araba yolculuğa devam ediyordu...

Yuşhakov Lenikov da buz gibi bir sabaha uyandığında yataktan hemen çıkmadı. Handa kiraladığı oda sönen ateş yüzünden soğumuştu ve önce kendini yorganın dışındaki soğuğa hazırlamalıydı. Bu arada gözü, pencerenin pervazına biriken kara ve cama yapışmış buza ilişti. Kışın tam ortasındaydılar, ocak donduran soğukları diye boşa denilmiyordu bu havalara. Varlıklı aileleri bile korkutan günlerdeydiler, kaldı ki sıradan halkın ödü kopardı bu soğuk günlerden. Donarak ölenlerin haberleri her kış kulaktan kulağa yayılır, sıradaki olmak istemeyenler o gece daha çok sokulurlardı ev halkına. Ocağın olduğu odaya doluşur, sarmaş dolaş ısınmaya çalışırlardı. Ama doğru düzgün bir evi, yakacak odunu ve sarılacak kimsesi olmayanlar için umutlar kendilerinden önce ölürdü.

Şüphesiz Yuşhakov soğuktan donarak ölmekten korkanları anlayamazdı. O en fazla dün geceki ölüm korkusunu bilebilirdi. Zenginlik içinde doğmuş, sıcak odalarda yaşamış ve kışı kapalı arabalarla seyahat ederek geçirmişti mütemadiyen. Tabii dün geceki at yolculuğu ve sonrasında ormana girmek zorunda kalması biraz üşümesine sebep olmuştu lakin sonuca değmişti. Ölümden kıl payı kurtulmuş ama başarmıştı planını.

''Kurt onu birkaç dakikada yemiş olmalı. Ama kurt olmasa bile o soğukta zaten bir-iki saat içinde donarak ölürdü muhtemelen. Her şekilde talih benden yanaydı.'' Yatakta yan dönüp pencereyi seyrederken kendi kendine gecenin analizini yapıyordu yeniden. Gece pek düşünmeye vakti olmamıştı, üşümüştü ve ocağın karşısında peynir yerken şarabını yudumlamış, sonra da sıcak yatağında mışıl mışıl uyumuştu.

''Babam deliye dönmüştür.'' Derken yüzünden babasına duyduğu öfkeyi gizlemeyen bir karanlık geçti.

''Ama orada olup en çok Desa'nın haykırışlarını duymak isterdim. O kızıl cadı babamı etkisi altına almış, gözünü boyamış ve onu büyülemiş olabilir ama beni, Yuşhakov Lenikov'u kandıramaz! Pis cadı, benimle aynı yaşlarda ama o babası yaşındaki bir adamı ayartıp, karısı olmaya hiç utanmıyor.'' Öfkeyle karışık bir başka duygu daha vardı içinde. Yatakta doğruldu ve dizlerini kendisine çekip kollarını bacaklarına doladı. Kafasını, yüzü pencereyi görecek şekilde dizlerinin üzerine yasladı.

Çok yakışıklı sayılmazdı ama koyu saçları, keskin hatlara sahip yüzü, köşeli uzun çenesiyle karakteristik ve akılda kalıcı biri olduğu aşikardı. Babasının açık kumral saçları ve mavi gözleri yerine annesinin fiziksel görüntüsünü miras almıştı. Hatta dahası, dayısı gibi zayıf ve uzun boyluydu. Oysa babası orta boylu ve daha geniş yapılı bir adamdı. Yuşhakov seçim şansı olsa annesi yerine babasına benzemek isteyip istemeyeceğini düşündü bir an. Babası, annesine göre daha güzel bir adamdı kuşkusuz ama ona duyduğu öfke ağır bastı ve zavallı annesine benzemiş olmayı tercih edeceğini düşündü. Böylece onun anısını kendi bedenine taze tutabilirdi.

Varsın babasına minik kızıl şeytan benzesindi, nasılsa artık oda hayatta değildi. Babasına benzeyecek bir evladı yoktu artık, oysa annesine benzeyen kendisi hayattaydı ve babası mecburen onu kendi yerine Vikon atayacaktı. Yuşhakov parmaklarıyla dizlerinin üzerindeki yorganı sıktı. Böyle olmayabilirdi, babası onun yeteneğini ve Vikon olmaya ne kadar layık olduğunu görüp mantıklı karar verebilirdi. O küçük şeytan yerine kendisine hak ettiği ünvanı vermeyi düşünebilirdi. Ama kızıl cadı Desa kandırmıştı babasını. Alendurov Lenikov bir cadının pençesine düşmüş, öz oğlunu haklı ünvanından mahrum bırakmayı seçmişti. O halde dün gece olanları en az o cadı kadar hak etmişti.