uncle king

><>< 4 ><><

Ik liep naar de kast en pakte er een jurk uit. Die deed ik aan. Ik deed mijn haar in een vlecht en ging bij het raam staan. Mijn oom at om zes uur. Meestal at ik alleen in mijn kamer of in de keuken bij Anita. Wel zo gezellig. Na een tijdje werd er geklopt. 'Binnen' zei ik.

Anita kwam binnen, 'prinses. Is het waar dat u met uw oom mee eet?'

Ik knikte, 'ja. hij vroeg het me en ik kan niet afslaan. Dan zal hij argwaan krijgen.'

Ze knikte, 'oké. Duidelijk. Gaat u mee dan? De koning vroeg me of ik je wilde halen.'

Ik knikte en liep voor haar uit naar beneden. We gingen naar beneden. Ze liep voor me uit naar de eetzaal. Ze klopte aan en we hoorden zeggen: 'binnen.'

Ze opende de deur en liet me naar binnen lopen. Ze liep achter me aan. Mijn oom stond bij het raam. Hij had zijn handen op zijn rug. Hij keek over zijn schouder, 'ah Brianna. Kom zitten. Anita?'

'Ja majesteit?'

'Ga maar terug naar de keuken.'

'Ja majesteit.'

Anita maakte een reverence en liep weg. Ik bleef staan waar ik stond mijn oom merkte het en draaide zich half om, 'wat is er Brianna?'

'Niets.'

'Mmh. Er is wel iets. Je houd iets achter voor me is het niet?'

'Nee, echt niet. Een prinses liegt niet dus dat zou ik ook niet.'

Hij liep naar me toe. Mijn hart ging als een gek tekeer. Mijn oom kwam vroeger en nu nooit bij me in de buurt. Hij pakte mijn kin vast en zei: 'je was wel in het dorp, niet?'

Ik schudde mijn hoofd, 'nee echt niet.'

Hij fronste en pakte mijn hand. 'Dan gaan we dineren' zegt hij 'Edan eet niet mee vanavond.'

'Omdat ik nu hier eet' vroeg ik zacht.

Hij schudde zijn hoofd, 'ik heb hem een opdracht gegeven. Die moet hij uitvoeren voor me. Nog voor vanavond.'

Ik knikte. Hij trok me mee naar de stoel aan zijn linkerkant. Daar duwde hij me op. Hij ging zitten. We aten in stilte. Daarna zei hij: 'Brianna. Ik zou graag nog even met je willen praten.'

'Waar?'

'De zitkamer. Ga je mee?'

Ik knikte en liep achter hem aan door het kasteel. We kwamen bij de zitkamer. Vroeger kwam ik hier vaak. Dan was mijn moeder jurken aan het naaien en ik speelde op de grond met kleine poppenprinsjeses en prinsjes. Ze had een pop gemaakt die precies op mij leek. Ik had hem ergens veilig opgeborgen. Mijn oom keek mij aan en glimlachte, 'ga even zitten.'

Ik ging in één van de stoelen voor de open haard zitten. Mijn oom stookte het vuur wat op en ging toen in de andere stoel zitten. 'Waarom wilt u me spreken' vroeg ik zacht.

'Je bent mijn nichtje' zei hij 'en ik ken je amper. het enigste dat ik van je weet is je uiterlijk, je naam, je leeftijd en waar je de hele dag bent.'

'Waarom wilt u meer weten?'

'Je weet dat jij de kroonprinses bent en dat ik moet trouwen of jij. Dus gaan we opzoek naar een huwelijkskandidaat.'

'V-voor mij?'

Hij knikte, 'ja. Dus vertel eens iets over jezelf.'

'Wat wilt u weten?'

'Tja, wat vind je leuk om te doen?'

'Lezen, zingen en gewonde dieren verzorgen.'

'niets meer?'

'Helpen.'

'Wie?'

'Maakt niet uit. Iedereen die hulp nodig heeft.'

Hij knikt, 'oké. Dus je bent zorgzaam, vriendelijk en leergierig denk ik.'

'Dat denkt u goed.'

Hij knikte, 'duidelijk.

We blijven de rest van de avond stil. Daarna vertrek ik terug naar mijn kamer en ga liggen. Waarom wil mijn oom nu opeens praten? En waarom begint hij nu over een huwelijkskandidaat? Ik wil nog niet trouwen! Ik weet amper iets over dat soort dingen. vroeger speelde ik altijd dat ik verliefd werd op een knappe vriendelijke prins op een bal.