uncle king

><>< 20 ><><

(kleren van de koning)

Mijn oom maakt me de volgende ochtend wakker. 'Brianna' zei hij 'word eens wakker.'

Ik zuchtte, draaide me op mijn rug en keek hem aan. 'Hoe laat is het?'

'Negen uur.'

Ik knikte en ging rechtop zitten. Hij pakte mijn pols, 'kleed je om voor mij.'

Ik schudde mijn hoofd, 'nee. Dat doe ik niet.'

Ik trok me snel los en stond op. Hij stond ook op. Ik stond aan de ene kant van het bed en hij aan de overkant. 'Brianna' zei hij 'laat me je niet pijn gaan doen.'

'Ik kleed me niet om voor u.'

'Brianna' zei hij dreigend.

Ik twijfelde een milliseconde. 'Nee' zei ik daarna vastbesloten 'u doet me niks.'

'Of anders' zei hij terwijl hij een stap naar de andere kant deed.

'Dan zeg ik nee.'

'waarop? Het huwelijk?'

Hij begon vals te lachen. Hij liep snel naar me toe en pakte me stevig beet, 'jij mijn nichtje, zegt ja. Of ik ben nog minder aardig dan dat ik al was.'

Ik wilde me los trekken maar hij duwde me op mijn knieën. Hij bond mijn handen met een reep stof vast. Daarna trok hij me omhoog. Hij pakte mijn kin beet, 'zo. Nu kun je niets meer doen.'

Ik trok me los, 'dus wel.'

Hij duwde me op het bed en zei: 'dan ben ik niet zo aardig meer.'

Hij trok de rits in één keer open. Hij gleed met één vinger over mijn rug. Zijn vinger was ijskoud. Ik wilde mezelf opdrukken maar hij had me te stevig vast. Hij leunde over me heen en fluisterde in mijn oor: 'ik ben verliefd op die huid van jou.'

Toen werd er geklopt. Hij stond op en liep naar de deur. Ik draaide me op mijn rug en ging rechtop zitten. Mijn armen drukte ik tegen mijn borst zodat mijn jurk niet afgleed. Mijn oom keek nog even naar mij voordat hij de deur open deed. Edan stond voor de deur. 'Het spijt me Sire' zei hij 'maar Leonardo wil niet weggaan. Net als Julia. Anita wil best in de keuken werken weer.'

'Sluit Leonardo dan op en laat Julia in de keuken werken' zei mijn oom geërgerd.

'Ze willen niet luisteren naar mij' zei Edan met neergeslagen ogen.

'Goed' zei mijn oom. Hij keek naar mij, 'mijn lieve nichtje, jij blijft hier en kleed je niet om tot ik terug kom. Duidelijk?'

Ik sloeg mijn ogen neer. 'Dat vat ik op als een ja' zei mijn oom. Hij liep de kamer uit, sloot de deur en deed die op slot.

Ik stond snel op, liep naar mijn nachtkastje en sneed de stof door. Daarna kleedde ik me snel om in mijn witte jurk. Ik zat aan mijn kaptafel toen mijn oom binnenkwam. Samen met Edan. 'Verdomme' siste mijn oom 'Brianna.'

Ik bleef mijn haar rustig door kammen en zei: 'dat had u toch wel verwacht of niet?'

'Dat klopt' zei hij 'en nu verdien je straf.'

Ik draaide me om, 'hoe kunt u me nog erger straffen?'

'Geen gepraat met Anita, Julia of Leonardo.'

'Nee! Zij zijn de enigste aan wie ik raad kan vragen!'

'Leonardo ook' vroeg Edan.

'Nee, Anita en Julia. Mannen snappen niets van vrouwen. Zoals jullie doen.'

Mijn oom zuchtte, 'wat is er gebeurd daar?'

'Waar?'

'Dat kasteel van Leonardo. Je bent brutaal. Een prinses hoort niet brutaal te zijn!'

'Ik ben niet brutaal. u bent dat. U doet dingen tegen de wil van mij in.'

'Zoals?'

'Wat er vanmorgen gebeurde misschien.'

'Je werkt op mijn zenuwen Brianna.'

Ik draaide me om, 'dan gaat u weg.'

Hij zuchtte, kwam naar me toelopen en trok me omhoog. 'We gaan naar de troonzaal.'

'Omdat?'

'Omdat er audiences zijn.'

Ik zuchtte, 'waarom moet ik dan mee?'

'Wanneer jij mijn koningin bent moet je me helpen om ze op te lossen.'

Ik zuchtte, 'ik los waarschijnlijk alles beter dan u op.'

Hij trok me mee naar beneden. Naar de troonzaal. Daar duwde hij me op de troon van mijn moeder. Ik beet op mijn lip. Mijn moeder hoorde hier te zitten. Niet ik! Mijn oom ging op de troon zitten. De mensen kwamen en vroegen om raad. Mijn oom vroeg niet om mijn hulp. Hij loste alles snel op zonder echt te luisteren. Als ik koningin zou zijn zou ik hem wel op zijn plaats wijzen. Ik was nog steeds de kroonprinses. Als laatste kwam een jonge man binnen. Hij had vegen op zijn gezicht en zijn kleding was oud en gescheurd. Maar ik herkende hem. Die ogen en zijn haar. 'Sire' zei hij.

Hij boog. 'Wat wil je' vroeg mijn oom.

'Uw nichtje' zei hij.

Het begon tot me door te dringen wie het was. Mijn oom fronste. Toen kwamen James, Marcus en nog wat soldaten binnenrennen. Ik sprong op en wilde naar Eduard toerennen die zijn gezicht had schoon gemaakt maar mijn oom pakte me beet en duwde me in de handen van Edan.