uncle king

><>< 13 ><><

Ik liep 's middags achter Edan aan naar de keuken. Anita kwam direct naar me toe toen ik beneden was. Ook meerdere andere keukenmeisjes. Edan leunde tegen de muur bij de trap. 'Wat is er gebeurd' vroeg ik aan Anita.

'De koning wilde weten waar je was. Toen ik zei dat ik dat niet wist zei hij dat ik loog en sloot me op. Hij wist dat als jij dit zou horen zou je meteen hierheen willen komen. En dat deed je ook. O meisje je had hier weg moeten blijven.'

'Ik ben ontsnapt aan hen toen. Ik werd pas in de avond gepakt toen ik de wonden van James had verzorgd.'

'O...' zei ze blijkbaar verrast 'dat is knap.'

'Ik had james en Marcus. Hoe ken je hen trouwens.'

Ze glimlachte, 'dat doet er niet toe liefje. Maar wat kwam je hier doen?'

'Ik mocht met je praten. Maar... ik moest regelen met je over mijn trouwjurk.'

'Wel' zei ze. 'Meisjes!'

De rest van de meisjes kwam naar ons toe en we gingen in een grote kring staan. 'Oké' zei Anita 'wij maken de jurk voor de prinses. Maar wat doen we?'

'Wat wil de prinses zelf' vroeg Anna.

Ze keken allemaal naar mij. 'Tja' zei ik 'kant. En het moet niet te veel opvallen. Het moet ook wel een beetje gewoontjes zijn. Ik hou niet van al die frutsels dus...'

'Gewoon simpele A-lijn jurk met kant' zei Anna.

'wat is A-lijn?'

De meeste glimlachten. 'Een A-lijn draagt u nu' zei Hannah.

Ik keek naar mijn jurk en knikte, 'oké.'

'Heeft u verder nog wensen?'

'Nee, niet echt.'

Ze knikten. 'En hoe gaan we dat zo snel maken' vroeg Anna.

'Tja' zei Anita 'dat is een ander probleem. Heeft iemand een witte jurk met kant.'

'Ik heb een idee' zei één van de oudere dames 'de jurk van haar moeder.'

'geweldig idee, Magdalena' zei Anita 'maar dan moeten we naar boven.'

We keken allemaal naar Edan. Hij stond zijn zwaard te slijpen. 'Generaal' zei ik.

Hij schrok op, 'wat?'

'Kun je ons naar de gedenkkamer brengen' vroeg Anita

Hij zuchtte, 'gaat iedereen mee?'

Iedereen keek naar mij, 'ja?'

'Ja' zei ik.

Hij zuchtte, 'nou ga dan maar voor Anita.'

We liepen achter haar aan naar boven. Edan lette goed op mij. We liepen naar een grote kamer. Op het plafond waren schilderingen. Aan de muren hingen portretten van voorouders. Ook heel veel familieportretten. Als laatste was er een schilderij waar een zwarte doorzichtige doek voor hing. Ik keek anita aan. Ze glimlachte treurig, 'o liefje. als een koning of koningin overlijd dan hangen ze dat ervoor. Tot de volgende overlijd.'

Ik knikte. Ze glimlachte en liep naar de achterste kast. 'Anna' zei ze 'help eens.'

Anna liep naar haar toe. Ze haalden een jurk eruit. Daarna pakten ze een paspop. Die deden ze de jurk aan. Ik wilde het liefst niet kijken. Anita liep naar me toe en pakte mijn handen, 'prinses?'

'Zou ze dit goed vinden' vroeg ik zacht.

'Natuurlijk zal ze dit goed vinden. Ze zou het zelfs met plezier geven aan je.'

Ik keek haar aan. Ze glimlachte. Ik glimlachte even kort terug en keek toen naar de jurk. Die was prachtig. Mijn adem stokte bijna in mijn keel.