uncle king

><>< 5 ><><

de volgende dag was ik vroeg op. Ik trok mijn witte jurk aan en mijn zwarte mantel. Ik liep naar beneden naar de keuken. Ik zou vandaag weer naar het dorp gaan. Ik wilde die arme mensen helpen. Iedereen was al wakker in de keuken. Anita kwam verbaasd naar me toe, 'prinses? Wat gaat u doen?'

'Naar het dorp' zei ik 'ik wil de mensen helpen. En ik weet niet hoe. Maar ik ga eerst kijken wat ik zelf kan doen zonder hulp van iemand.'

'O liefje' zei ze 'wees voorzichtig alsjeblieft. En blijf uit de buurt van je oom en generaal Edan. Ze kwamen gisteravond aan me vragen of je in het dorp was. Maar ik heb gelogen. Ik moest moeite doen om het niet te laten merken.'

'Dank je. Maar ik moet nu gaan voordat ze me komen zoeken.'

Ze knikte, 'succes liefje. Ga maar snel.'

Ik knikte en ging weg. Buiten hing boven de velden een laagje mist. Ik liep naar het dorp. er zijn weinig mensen op straat. Hoe ga ik dit aanpakken? Er botste een meisje tegen me aan. We vielen beide op de grond. 'O' zei ze 'het spijt me.'

We stonden op. ik herkende haar vaag en zij mij ook blijkbaar want ze zei: 'sorry maar wat is je naam?'

'Ehm... Brianna?'

'Prinses' vroeg ze verbaasd.

Ik knikte, 'en de jouwe.'

'Ehm... Julia prinses.'

'Julia, als in Julia de Groot?'

'Ja prinses, weet u het nog. De spelletjes die we vroeger speelden.'

'Nog heel goed. Je bent amper iets veranderd.'

'Dat is wederzijds prinses.'

We glimlachten beide. 'Maar prinses' zei ze 'wat doet u hier?'

'Ik was hier gister ook na een hele lange tijd en ik zag hoe slecht het gaat met het dorp. Ik wil helpen maar ik weet niet hoe.'

'Misschien ik wel prinses. Op uw verjaardag is een bal georganiseerd. Er komen prinsen en prinsessen. Misschien moet u aan hen hulp vragen.'

'Ho, er is een bal georganiseerd op mijn verjaardag?!'

'Ja prinses. Wist u dat niet?'

'Nee, daarom wilde mijn oom me dus spreken.'

'Spreekt u uw oom vaak?'

'Nee, niet echt. Maar misschien wil hij dat nu vaker gaan doen. Hij wil een huwelijkskandidaat voor me zoeken.'

'Dat zou hij eens voor zichzelf moeten doen' mompelde ze. Ze sloeg een hand voor haar mond, 'het spijt me prinses. Ik ehm..'

'Je hebt gelijk' stelde ik haar gerust, 'ik vind dat ook en ook iedereen die in de keuken werkt.'

Ze glimlachte, 'dat snap ik prinses.'

De rest van de dag bleef ik bij haar en hoorde vreselijke verhalen. Ik wilde heel graag helpen en nam me voor om één van de prinsen te vragen. We maakten de opeenvolgende dagen een jurk voor het bal. Het was een gemaskerd bal dus maakten we een witte jurk als van een zwaan. En een masker. Ook van een zwaan. Er zat op het voorhoofd een lichtblauwe steen. Ik nam hem de dag voor het bal mee naar huis. Ik verstopte hem in mijn kamer en vertelde Anita van het plan. Ze vond het een geweldig idee. Ze vond ook dat mijn oom zelf eens in het dorp moest gaan kijken. 's Avonds hielp ze me met aankleden. Mijn oom vroeg me niet meer om met hem te dineren. Maar eerlijk gezegd was ik daar blij mee. Dan kon ik mijn mond niet voorbij praten.