uncle king

><>< 19 ><><

Drie weken later...

ik was hier nu weet ik hoelang. Drie weken waren voorbijgegaan sinds we hebben besloten dat ik Eduard ging trouwen. En eigenlijk zat ik er niet mee. Mijn oom wilde niet naar ons toekomen. Hij dacht dat we hem in de val lokten. Misschien gingen we dat ook wel een beetje doen. Maar goed. Mijn oom had Leonardo uitgenodigd en we hadden bericht gekregen dat hij hem gevangen heeft gezet. Hij wilde mij in ruil voor de vrijlating van Leonardo, Anita en Julia. Omdat mijn oom iedereen had wijs gemaakt dat ik gevangen zat in zijn kasteel vond niemand het erg van mijn volk. Ik was boos maar had me ingehouden. We moesten rustig zijn. Eduard en ik noemden elkaar trouwens ook geen prins en prinses meer maar gewoon bij onze eigen namen. Ook zeiden we geen u meer tegen elkaar. Dat was nu gewoon "je." Ik zat nu in mijn kamer. Ik kon niet langer wachtten. Ze hadden me ondertussen ook niet meer opgesloten. Het was heel vroeg in de ochtend. Ik keek naar de cape die in de hoek hing. Even naar buiten kon geen kwaad. Ik pakte de mantel en sloop naar beneden. Ik ging maar even paardrijden. Ik liep naar Madelief en zadelde haar op. Daarna ging ik rijden. Maar ik word opeens zo boos dat ik naar het kasteel reed van mijn oom. Ik bleef wel buiten de poort. In het bos. Ik hoorde opeens ander hoefgetrappel achter me. Ik keek om en zag Edan en nog wat soldaten. edan's ogen begonnen te twinkelen toen hij mij zag. Ik spoorde madelief aan en we reden het dorp in. Edan kwam met de soldaten achter me aan. Toen ik net bij de grens was kwamen er nog meer soldaten van mijn oom me tegemoet. Ik werd ingesloten en kon geen kant meer op. Edan grinnikte en zette zijn paard naast die van mij. Hij keek me grijnzend aan, 'wat een genoegen prinses.'

ik rolde met mijn ogen, 'breng me nou maar naar mijn oom. Dan hebben we dat ook weer gehad.'

Hij grinnikte, 'zoals u wilt prinses.'

Hij trok me van Madelief achter en trok me voor zich. Ik snoof en hij reed naar het kasteel. Toen we daar aankwamen bleef ik op het paard zitten. Met mijn armen en benen over elkaar geslagen. 'O kom op' zei hij geërgerd 'zeg nu niet dat u ijdel bent geworden.'

'Nee' zei ik 'ik ben niet meer bang voor u en mijn oom.'

Mijn oom kwam de binnenplaats op gesneld. Toen hij mij zag begonnen zijn ogen te vonkelen. Hij pakt mijn arm en trok me van het paard. Ik keek hem aan nadat ik op de grond stond, 'laat ze gaan.'

'Waarom zou ik' vroeg hij 'Leonardo hield je gevangen, Anita loog je voor en Julia heeft je verkeerde informatie gegeven.'

'Dat klinkt alsof u dat heeft gedaan.'

Hij fronste even maar grinnikte toen, 'nog beter.'

Hij wilde me meetrekken maar ik deed een stap achteruit, 'laat ze gaan. Dan pas werk ik mee.'

'Goed' zei hij met een zucht 'ik laat ze morgen gaan. Nu ga jij mee naar binnen en sluit ik je op. Overmorgen trouwen we. Zoals gepland.'

Ik knikte, 'goed.'

Hij liet me voorop lopen naar mijn kamer en sloot me op. Ik zuchtte, waarom was ik hierheen gegaan? Dit zullen ze me nooit vergeten. Allemaal niet! Zelfs Julia niet! Ik liep naar mijn kaptafel en begon mijn haar te kammen. Daarna maakte ik een vlecht en ging voor het raam staan. Ik keek naar buiten. Naar de bomen die zacht mee wiegden in de wind. 's Avonds kwam mijn oom pas weer. 'Brianna' zei hij.

'Wat wil je?'

'Anita, Julia en Leonardo geloven niet dat je hier bent.'

Ik keek hem aan, 'dus?'

'Dus ga je mee naar de troonzaal. Dan gaan we praten met ze.'

Ik zuchtte diep en liep voor hem uit naar de troonzaal. Toen ik daar kwam waren daar inderdaad Leonardo, Anita en Julia. 'O nee' zeiden ze tegelijk toen ze mij zagen. Mijn oom grinnikte, legde zijn handen op mijn schouders en zei: 'ik heb het jullie gezegd.'

'Prinses' zei Leonardo 'waarom kwam u hierheen?'

'Ik... ehm... ging paardrijden, werd boos door het vele nadenken, reed hierheen, bleef in het bos en werd ontdekt door generaal Edan. Ik vluchtte, hij kon me inhalen en bracht me hierheen.'

'En nu ben je hier' zei mijn oom grijnzend 'en ben jij overmorgen met mij getrouwd.'

'Nee' roepen Leonardo, Julia en Anita tegelijk 'bent u gek geworden.'

'Waarom laat u haar niet met iemand anders trouwen' vraagt Julia 'met iemand van haar eigen leeftijd?'

'En waarom zou u een bloedverwant trouwen' vraagt Leonardo.

Mijn oom zuchtte, 'daarom. En jullie kunnen er niets aan veranderen.'

'En als ze mijn zoon trouwt' zei Leonardo.

Mijn oom zuchtte, 'ze trouwt mij en geen verdere overhaling. O ja... ik zou ze vrij laten hé Brianna?'

Ik knikte, 'ja. Dat zou u doen.'

'Dat ga ik ook doen. Morgen. Nu laat ik ze weer opsluiten en sluit ik jou ook weer op.'

Ik zuchtte, 'dat weet ik.'

Hij grijnsde en zei: 'dan gaan we.'

Ik knikte en liep voor hem uit naar mijn kamer. Hij sloot me op en ging weer weg. Ik zuchtte nog dieper en ging op bed liggen. Ik viel in slaap.