uncle king

><>< 16 ><><

Twee dagen later...

de afgelopen twee dagen was ik veel in mijn kamer. Ik was rusteloos en kon amper nadenken. Mijn gedachten dwaalden telkens af naar Julia, Marcus en James. De mannen van Leonardo hebben ze nog steeds niet gevonden. waar kunnen ze in hemelsnaam zijn? De afgelopen dagen had ik amper gegeten. Alleen wat fruit. Prins Eduard had ik amper gezien. Leonardo daarin tegen vaker. Hij maakte zich zorgen om me. Wat ik heel vriendelijk vond maar ik vond ook dat hij zich niet om mij moest bekommeren. Hij had grotere problemen aan zijn hoofd. Mijn oom was het grootste van allemaal. Ik was weer in mijn kamer. Ik leunde tegen de muur bij het raam. er werd geklopt. 'Binnen' zei ik.

De deur ging open en Eduard kwam binnen, 'goedemiddag prinses.'

'Goedemiddag prins eduard.'

'wat doet u?'

'Nadenken.'

'Waarover als ik vragen mag?'

Ik keek hem aan, 'alles. Mijn oom, de keukenmeisjes, mijn drie vrienden zo door en zo door.'

Hij knikte, 'zal ik uw gedachten verzetten?'

'Hoe wilt u dat doen?'

'Ehm... u gezelschap houden zodat u zich geen zorgen gaat maken. U piekert te veel dat is niet goed.'

Ik draai me naar hem toe, 'en waar gaat u me gezelschap houden?'

'Zullen we gaan paardrijden?'

'Ik zou dolgraag willen maar ik weet niet hoe ik zou moeten gaan paardrijden.'

'U kunt niet paardrijden?'

Ik schudde mijn hoofd, 'nee. Mijn vader had het me belooft om me het te leren zodra ik oud genoeg was. Helaas stierf hij voor die tijd.'

'Dan leer ik het u. Gaat u mee?'

Ik haalde diep adem, 'ik heb geen andere keus.'

Ik liep achter hem aan naar de stallen. Hij liep naar een zwart paard. 'Dit is Nobel' zei hij 'en hij is ook heel nobel.'

Ik glimlach, 'en dit is een...?'

'Fries.'

Ik knikte, 'oké. En dit is jouw paard.'

'Jazeker.'

'Dan gaan we nu naar Madelief. Dat is zijn beste vriendinnetje.'

Hij liep weg en ging naar een wit paard. Ze is heel mooi. 'Dit is Madelief' zei hij.

'En zij is een...?'

'Schimmel.'

Ik gniffel. 'Ja' zei hij 'ik meen het. Een schimmel is een soort paard. Meestal zijn ze wit maar ze kunnen ook grijs zijn.'

Ik knikte, 'oké.'

'Laten we eerst Madelief opzadelen.'

Ik liep achter hem aan naar een hok even verderop. Er hingen allemaal zadels, touwen en teugels in. Hij liep naar een haakje en zei: 'deze zadel en teugels zijn van Madelief.'

Hij tilde die van het haakje af en gaf ze aan mij. het was zwaar dus liet ik het bijna vallen. We liepen terug naar Madelief. Hij vertelde me hoe ik een paard moest opzadelen wat ik deed. Daarna ging hij Nobel opzadelen. We liepen naar buiten. En verder buiten de poort. naar een weiland. Er was een groot hek in het midden wat in een rondje was neergezet. Er was precies één rondje binnen het hek waar geen gras groeide. 'Oké' zei Eduard terwijl hij het hek opende, 'ik zal Nobel even aan het hek vastmaken dan leer ik u eerst paardrijden.'

Ik haalde mijn schouders op, 'oké is goed.'

Hij bond de teugels van Nobel aan het hek vast aan de buitenkant. Daarna liep hij naar mij, 'oké opstijgen. Uw linkervoet in de rechterbeugel.'

Ik deed wat hij zei en hij hielp me. Hij leerde me even rijden en daarna steeg hij zelf ook op. We reden een tijdje gewoon in draf. Daarna gingen we in galop. We reden naar het kasteel. Toen we op de binnenplaats aankwamen kwam koning Leonardo aanlopen. Hij wachtte tot we waren afgestegen en zei toen: 'prinses. We hebben Julia gevonden.'

'waar is ze?'

'Bij uw oom.'

'Wat! Hoe?!'

'Dat is voor ons ook een raadsel.'

'Hoe weet u dat trouwens.'

'we hebben een spion erheen gestuurd om te kijken hoe het daar gaat. Hij laat alle dienstmeisjes bewaken als ze werken.'

ik zuchtte, 'o hemel. En nu?'

'We hebben Marcus en James nog steeds niet gevonden.'

'Dat hoeft niet meer' hoorde ik achter me.

Ik draaide me om. James en Marcus stonden bij de poort. 'God zij dank' mompelde ik.

Ik liep op ze af. 'Waar is Julia?! wat is er gebeurd?!'

'Ze is bij uw oom' zei James 'en we weten ook niet hoe het is gebeurd.'

'Ze moet daar weg, nu!'

'O nee, u gaat uzelf niet weer uitleveren om haar vrij te krijgen.'

'als ik moet doe ik dat.'

'dan houden we u deze keer wel tegen.'

'Dat durft u niet.'

'Prinses' zei Marcus 'alstublieft. Blijft u hier dan zorgen wij wel dat we de rest gaan halen.'

'Nee, u blijft ook hier. Ik wil niet dat u weer gewond raakt.'

'Dat was niks' zei James.

'Ik moest het hechten, het was wel wat!'

'Prinses' zei Leonardo 'dit zijn James en Marcus?'

'Ja, Marcus James dit zijn prins Eduard en koning Leonardo.'

'Sires' zeiden James en Marcus tegelijk.

Ze bogen. 'Prinses' zei Leonardo 'u wilt dat ze hier blijven.'

'Ja, ik wil niet dat ze zichzelf verwonden en dat mijn oom ze in handen krijgt.'

'Prinses' zei James.

'geen discussie of me niet proberen om te praten. Ik verander niet van gedachten!'

Marcus en james zuchtten, 'ja prinses.'