uncle king

><>< 8 ><><

vier dagen...

vier dagen waren voorbij gegaan sinds ik hier was. Maar Anita was niet hierheen gekomen. Ik maakte me ernstige zorgen. James zei dat het niet hoefde maar zelf maakte hij zich ook zorgen. Dat wist ik zeker. Ik wist eigenlijk amper iets van hem. Hij was twintig, dat wist ik. Maar verder ook niet. Het was ook een goede schutter. Ik kon ook best goed boogschieten. Ik vermoedde dat het van mijn vader afkwam. Ik werd wakker en liep naar de woonkamer. James en Marcus zaten op de bank. Ze waren stil en hadden hun ogen neergeslagen. 'wat is er aan de hand' vroeg ik angstig.

Ze keken mij eerst even aan en toen elkaar. Marcus zuchtte en zei: 'uw oom heeft Anita opgesloten.'

'Wat heeft hij' riep ik.

Ik beende naar de deur. 'Wat gaat u doen' vroeg James.

'Naar het kasteel en haar bevrijden! Dit kan hij niet doen!'

'Nee' riepen James en Marcus tegelijk.

Ze renden naar me toe en trokken me terug. 'alstublieft' zei James 'prinses. u kunt niet weg. Als uw oom u ontdekt zal u hem moeten trouwen.'

'Dan heb ik een opdracht voor jullie, zorg dat ze daar weg komt.'

'O prinses' zei Marcus 'niemand weet waar hij haar heeft opgesloten. behalve dan generaal Edan.'

'Dan volg je hem. Ze moet daar weg!'

'Prinses' zeiden ze tegelijk 'we kunnen niets.'

Ik zuchtte, ging op de bank zitten en zei: 'ze moet daar weg!'

'Dat weten we prinses' zei Marcus.

'Wacht even' zei ik 'jullie moeten de keuken in. Hij heeft een liefje daar zitten. die verteld hij bijna alles. We vertrouwen haar.'

'Bent u gek' riep James.

'Een klein beetje' zei ik 'maar we gaan naar haar toe.'

'We?'

'Ja, ik ga mee. Ze luistert naar mij.'

'Nee, nee en nog eens nee' zei James 'u blijft hier. Zodra iemand u daar herkent hebben we problemen.'

Ik snoof, 'nee. We gaan, nu! En geen discussie!'

'Goed, maar doet u dan tenminste een mantel om.'

Ik knikte en deed een mantel om. Daarna gingen we op pad. Naar het kasteel. Niemand herkende me op de binnenplaats. Wel waren er meer bewakers bij de deur naar de kerker. Ik liep via de achterdeur het kasteel in. In de keuken waren wat vrouwen bezig. Ik liep naar Anna. Anna keek op toen ik bij haar was. 'P...' zei ze.

Ik deed snel mijn hand voor haar mond. 'Ssst.'

Ze knikte. Ik haalde mijn hand weg, 'Anna. Waar is Anita?'

'O nee' zei ze 'prinses bent u daarom terug gekomen?

'Anna, geen tijd voor praatjes. Alsjeblieft.'

'Ze is opgesloten dicht bij de koning. Hij wil haar in de gaten houden voor als u terug komt.'

'Dank je.'

Opeens hoorde ik gekletter van zwaarden. Ik draaide me om. Marcus en James hadden hun zwaarden getrokken en richtten die op wat soldaten. Zij hadden ook hun zwaarden getrokken. 'Prinses' siste James 'we moeten gaan.'

Ik keek Anna aan, 'bedankt.'

Ze glimlachte, 'ik heb het uitgemaakt met Edan. Wat een lul.'

Ik grinnikte en rende naar de achterdeur. We renden naar boven. toen we daar waren kwam Edan de binnenplaats oplopen. 'Prinses' zei hij grijnzend. Ik rende naar de poort.

'grijp haar' riep hij.

James en Marcus renden achter me aan. James en Marcus raakten in gevecht. James werd bij zijn arm geraakt. Ik rende naar hem toe en trok hem mee. We renden weg. Marcus dekte ons. Toen we in het huisje kwamen hijgden we. Marcus trok de deur achter zich dicht. 'Dat doen we nooit meer' riep hij.

'Dat hoeft ook niet' zei ik 'we moeten hulp vragen aan de koningen en prinsen in de buurlanden.'

'Nu niet' zei James 'we houden ons eerst schuil.'

Ik knikte en keek naar zijn arm. rond de wond was een rode vlek op zijn witte mouw. Ik stroopte de mouw op. 'Marcus' zei ik 'kun jij water halen en naald en draad.'

Hij knikte en liep weg. Even later kwam hij terug met een emmer en naald en draad. Ik duwde James op de bank en zei: 'kun je me een schoon doekje geven.'

Hij liep even weg en kwam terug met een schone doek. Ik deed die in het water en depte de wond. 'Ah' siste James 'wat doet u?'

'Die wond verzorgen' zei ik 'ik heb het veroorzaakt dus ik verzorg het.'

Hij pakte mijn pols, 'dat deed u niet.'

'Dat deed ik wel. Ik haalde jullie over.'

'Beval' mompelde Marcus.

'Oké, ik beval jullie.'

Hij zuchtte, 'prinses. We snappen het best.'

Ik knikte en ging verder met het deppen van het bloed. James bleef stil en keek gefascineerd wat ik deed. Daarna hechtte ik het. Dat deed pijn dus keek hij weg. Marcus zat in de stoel. Ik maakte de hechting af en stond op. 'Klaar' zei ik.

'Dank u' zei James.

Ik knikte en zei: 'ik... ehm... ga even nadenken, buiten.'

'Wees voorzichtig' zeiden ze tegelijk.

Ik knikte en vertrok. Ik ging op de heuvel zitten met mijn knieën opgetrokken en mijn armen eromheen geslagen.