uncle king

><>< 22 ><><

twee weken later...

ik was in mijn kamer. Anita, Anna, Magdalena en Julia hielpen me met mijn jurk. Ik was zenuwachtig. Eduard en ik zouden vandaag trouwen. Eduard had alles geregeld en ik wist eigenlijk niet wat hij allemaal had geregeld. Ik kijk Anita aan via de spiegel. Ze is mijn haar aan het doen. Ze glimlachtte, 'het komt wel goed liefje.'

Ik knikte, 'dat weet ik. Ik wilde alleen dat mijn ouders hierbij waren.'

'Dat weet ik liefje' zei ze 'dan was deze ellende met je oom niet begonnen.'

Ik knikte. Ze ging door met mijn haar. Daarna deden we mijn make-up en daarna begon de trouwerij. Ik was zeer zenuwachtig en had de neiging om weg te rennen. Maar Anita, Anna, Julia en Magdelane spraken me moed in. Dat hielp enorm. anita liep met me mee naar het altaar. Eduard glimlachte. Net als Leonardo. Ze hadden me meerdere keren gevraagd aan me of ik het goed vond. Na een tijdje had ik ze erop gewezen dat ik het echt niet erg vond. Ik was verliefd op Eduard en niets kon dat in de weg staan. Eduard stond bij het altaar. Ik haalde diep adem. Ik kon niet meer terug nu. Anita en ik liepen naar het altaar. De adel was blij. ik trouwde eindelijk. Mijn oom was niet blij. Hij zou worden opgesloten ergens ver van ons af. De trouwerij ging een beetje aan me voorbij. Nadat Eduard me had gekust kwam ik eigenlijk pas weer terug op aarde. Eduard en ik gingen weg. We gingen naar onze kamer. Daar ging ik op bed zitten. Hij sloot de deur achter zich. Hij keek me aan. 'Dus nu ben jij mijn koningin' zei hij.

Ik glimlachte, 'dat klopt. En jij mijn koning.'

Hij glimlachte en ging naast me zitten. 'Dus' zei hij 'wat gaan we als eerste doen als koning en koningin?'

Ik beet op mijn lip, 'ik denk dat we het dorp moeten gaan herbouwen.'

Hij knikte, 'dat vind ik ook.'

Ik keek hem aan en glimlachte. Ik kuste hem. Dat verbaasde hem blijkbaar want hij keek me verbaasd aan. Ik glimlachte even kort en sloeg toen mijn ogen neer. Hij tilde mijn kin op en kuste me terug. Hij duwde me daarna zachtjes op het bed en leunde over me heen. Hij kuste me nog eens. 'Laten we ons omkleden' fluisterde hij tegen mijn lippen aan 'voor het banket.'

Ik knikte en trok zijn shirt uit. Hij grijnsde en stond op. 'Oké' zei hij 'als je het zo wil doen.'

Hij pakte mijn pols en trok me omhoog. Hij draaide me om en vroeg: 'mag ik?'

'Wat wil je doen?'

Hij gleed met zijn hand over de knoopjes op de rug, 'dit losmaken.'

Ik knikte. Hij begon ze los te maken. Daarna liet ik de jurk afglijden. We kleden ons verder snel om. Daarna gingen we naar beneden. Naar het banket. De rest van de avond. Werd er gezongen, gedanst en gelachen. Ik lachte ook. Dat verbaasde iedereen blijkbaar want iedereen werd de eerste keer stil toen ik lachte. Alleen Eduard grinnikte. Hij had me nog nooit horen lachen. Niemand niet eigenlijk. Ja vroeger. anita en Julia hadden elkaar aangekeken en elkaar omhelsd. Ik was blij en dat stelde hen gerust. Na die nacht waren Eduard en ik geen maagd meer.