Kamelya

●1●

Derin ama sessiz bir nefes aldım. Şu an Köprü Rezil'in beni görmemesi için içimden dua ediyordum. Ve evet adamın adı Rezil'di. Ve köprü dememizin sebebi kaşlarıydı. Gerisini anladınız heralde. Neyse, adamın 14 yaşındakiler ile sorunu vardı. Hele benden ve Bora'dan. Ölesiye nefret ediyordu ki...

Geçenlerde Bora'nın yaptığı eşşek şakası yüzünden bütün sınıfa ceza vermişti. Ha! Bu arada Bora, benim oda arkadaşımdı. Ve tek arkadaşımdı. Yakışıklıydı. Bu yüzden yetimhanedeki tüm kızlar ona aşıktı. Ama tuhaflığa bakarsak onunda tek arkadaşı bendim.

"Kim var orada!?"

"Hass-" Bir elin ağzımı kapatması ile sözüm yarıda kesti.

"Ne halt ediyorsun burada!" diye fısıldadı Bora. Kaşlarını çatmış yüzümü inceliyordu.

"Oradaki kimse, bu işten yırtamazsın!?"

"Hassiktir!" dedi Bora ve elimi tuttuğu gibi 228'e doğru koşmaya başladık. 228 zaten yakın olduğu için hemen içeri girdik ve derin bir nefes aldık.

Yüzümü Bora'ya döndüm ve gülümsedim.
"İyi ki doğudun!"

Bora gözlerini devirdi ve masasına oturdu. Ben ise cebimdeki paketi çıkarmaya çalışıyordum. Sonunda paketi çıkarıp ona uzattım. Salak salak yüzüme bakıyordu. Sinir!!!

"Bu kadar koşuşturmayı yüzüme salak salak bakasın diye yapmadım. Al işte! "

"Sağ ol. " dedi. Gülümsemişti. Bunu seviyordum işte.

"İyi ki doğdun Bora! İyi ki doğdun Bora! İyi ki doğdun, iyi ki doğdun, iyi ki doğdun Bora!" diye bağırarak dans ediyordum.

Bu onu hep güldürürürdü. Yine öyle oldu.

•●•●•●•●•●

Koşturarak merdivenlerden indik ve bahçeye çıktık.

"Herkes sıraya!" diye bağırdı. Köprü Rezil.

Bir aile gelmişti. Ben buradan gitme taraftarı değildim. Sonsuza kadar burada Bora'nın yanında kalabilirdim.
Herkes sıraya girdi ve kendine çeki düzen verdi. Biz ise sadece duruyorduk.

Kadın ve adam içeriye girdi ve bizi teker teker süzdüler. Kadın tatlı birine benziyordu. Adam ise... tuhaftı ve kendini beğenmiş gibi görünüyordu.

"Zeliha Hanım, Aksel Bey. Hoşgeldiniz. " dedi yılışık müdür.
Kadın hemen gülümsedi. "Hoş bulduk." dedi.

Kadının gözü ile bize baktı ve benim üstümde durdu. Lanet!

"Merhaba." dedi bana bakarak.

Bora bana endişe ile bakıyordu. İlk defa bir aile benimle konuşuyordu. Ve gitmek istemediğimi biliyordu.

"Merhaba. " dedim zorlukla.

Gözleri biraz yüzümde oyalandıktan sonra müdüre döndü.

"Biraz konuşalım mı Serdar Bey?" dedi.