Ballan

Ballan 4/2

Çoğu mutsuzluğun sebebi mutlu olma arzusudur
vese

Bazı şeylerin yolunda gittiği zamanlar vardır. Bir kurtarıcı senin için bekler ve başın belaya girdiğinde yardımına koşar. İşler hiçte o yönde değildi.

Kara çukur içinde kalmak buydu galiba;

Çukur derindi ve Arya'nın iki yamyamla başbaşa kalmasına ramak kalmıştı.

Kapıdan tekrar yüksek sesler geldi. Arya'nın kulağına gülüşmeler geliyordu.

İçi öfkeyle kavruldu. Göz yaşları öfkesini simgeliyordu. Ama kime karşı öfke duyduğunu bilmiyordu.

Belki herkese öfkeliydi. Babası, Aral'a tüm bunları yapmasa bu olayların hiçbiri olmayacaktı. Annesi babasına engel olsa Aral gitmek zorunda kalmayacaktı

Aral onu, Özgür ile göndermese şuan bu korkuyu yaşamayacaktı. Burada o adamların tehditi altında kalmayacaktı.

Göz yaşlarını kollarıyla kuruladı ve sesli ağlamasını oldukça yavaşlattı.

Kulağını kabarttı kilitli olan kapıyı zorladıklarını anlayabiliyordu. Yüksek sesle konuşmadıkları takdirde onları duyamıyordu.

Korkudan iki büklüm olmuş dışarıdan gelicek olan olumsuzluklara karşı kendini korumaya çalışıyordu.

Aral neredeydi? Özgür'ün yüzünü tekrar görmek istemiyordu.

Arya odadan gelen yüksek gümbürtü ile korkuyla yerinden sıçradı.

Aynı gürültü tekrarlandı. Kızın gözyaşları çoğaldı. Arya korkuyordu elleri buz gibi olmuştu. Ellerini hızla kulaklarına bastırdı sıkıca. Korkmak istemiyordu. Her yeri zangır zangır titriyordu. Bi süre öyle kaldı. Sakinleştikçe mantığı yerine oturuyordu. Kapı ne kadar kilitli olsa da iki adamın zorlamalarına sağlam kalacak kadar güvenli değildi. Ellerini yavaşça kulaklarından çekti. Yeniden onu korkutucak bir ses bekledi ama beklediği gibi bir ses gelmedi.

Göz yaşlarını kurulayıp kulağını dolaba dayadı. Kızın duyabildiği ses yoktu. Kapağın aralık bıraktığı kadarıyla dışarıyı kontrol etti. İçeride bir hareketlilik yoktu. Kimse içeriye girmemişti.

Arya telaş yaptığı için titreyen elini yumruk yaptı. Sesli bir nefes verdi ve sakinleşmeye çalıştı. Ani gelen cesaretle dolap kapağını ittirdi.

Sesleri duymaya çalıştı. Kalp atışlarından dışarıda ki sesleri duyamıyordu.

Odağı kendini bulduğun da kapının oradan gelen Sese odaklandı

"Arya aç güzelim kapıyı. Arya," Aral alnını kapıya dayamış artık neredeyse fısıltı gibi çıkan sesiyle kapının ardına seslendi.

Kapıyı kırma düşüncesi kaç milyonuncu kez aklından geçti ama Arya'yı daha fazla korkutmak istemiyordu.

Arya dolabın kapağını ittirip içinden atladı. Eli ayağına dolanmış vaziyetteydi. Koşarak kapıya ulaştı. Kilitli olduğunu fark edip kilidini açtı ve Aynı duyguları hissetti.

Onu ilk gördüğün de hissettiği gibi midesi yere düştü. Kollarını çocuğun boynuna sardı. Yeniden ağlamaya başladı.

Aral, kızın ne kadar korktuğunu fark edip onu kolları arasında sarmaladı. Arya korkudan titriyordu. Aral kızın ağırlığını yüklenip odanın içine soktu. Ayağıyla kapıyı ittirip kızın başını omzunda sabitledi.

"Üzgünüm. Seni o piçe emanet etmemeliydim." Aral istemsizce yüzünü buruşturdu. O adamların Arya'ya dokunduğunu düşünmek canını yakıyordu.