CHANCES and REGRETS

CHAPTER 41: missing you

four months later..

review..

condo..

gitara..

uwi ng batangas..

comfort zone..

yun lang ang takbo ng araw ko..

sa limang yan lang umikot ang mundo ko..

pero sa lahat ng yan kasama lagi si Eunna..

REVIEW

-nagrereview ako ng mabuti para kay Eunna..

CONDO

-mas gusto ko sa condo habang kasama ang mga pictures niya sa kuwarto ko..

GITARA

-kapag tumutugtog ako o di kaya kumakanta ako, siya lang naiisip ko..

UWI NG BATANGAS

-umuuwi ako dahil sa kaniya

COMFORT ZONE

-doon ako nabibigyan ng pag-asa na makasama ko ulit siya

in short..

si Eunna parin ang mundo ko..

adik lang talaga ako! tsk.

ngumingiti na rin ako..

kahit paano nagiging masaya na ako sa kabila ng pangungulila ko..

si Eunna kaya?

kailan kaya siya babalik?

kumusta na kaya siya?

naiisip niya rin kaya ako?

masaya kaya siya?

sana! :(

mali dapat pala maging masaya ako..

think positive!

sana! :))

five months later..

six months later..

finally.

tapos na ang review..

naging maganda ang daloy ng exam ko..

noong hindi ko pa alam kung papasa ba ako o hindi sinabi ko sa sarili ko na kapag pumasa ako susundan ko si Eunna dun sa Singapore..

hindi ko na kasi kayang maghintay at walang ginagawa dito..

alam kong babalik siya..

pero gusto ko na talaga siya makita..

wala akong balita kung kailan siya babalik..

hindi kasi sabihin sakin ni Charlotte..

pero sabi niya tapos na daw ang training ni Eunna dun bakit hindi pa siya bumabalik?

noong gabi bago ang board exam..

nakatanggap ako ng txt mula kay Charlotte..

nakalagay dun na pinapasabi ni Eunna na gudluck daw sakin.. galingan ko daw..

kahit hindi niya mismo sakin tinext yun pakiramdam ko nabuhayan ako ng loob naging 110% ang level ng confident ko! :)

salamat sa text na yun at naging ok ang exams ko..

sana pasa! :)

bukas na malalaman ang result..

hindi ako kinakabahan..

excited na ako na pumunta ng Singapore.. :)

excited na ako na makita si Eunna after six months in despair... :)

kaya masaya akong natulog!

namimiss ko pisilin ilong ni Eunna...

haaaaayyyy... :)

KINABUKASAN

Sabado ngayon..

nakabantay ako sa result ng mga pumasa..

tanghali na pero wala pa din..

8:45 pm

PUMASA AKO!

haha! ito na ata ang pinakamasayang araw sa buhay ko kasi natupad ko ang pangako ko kay Eunna na pagbubutihan ko..

at isa pa matutuloy na ako papunta sa kaniya!

bukas na bukas din aalis ako..

matagal ko na to naipagpaalam kina Mama at pumayag naman sila..

hindi na raw sila makapaghintay na maging ok na ulit kami ni Eunna..

pero bago yun..

naisip ko na umuwi muna sa Batangas bukas..

magpapaalam muna ako sandali sa comfort zone ko..

huling gabi ko na siguro muna bukas dun..

tapos kinabukasan aalis na kaagad ako para sundan si Eunna..

naghanda na ako ng mga gamit ko para umalis..

inayos ko lang yung mga dadalhin ko bukas..

hindi maipinta ang saya sa mukha ko..

masaya naman kasi talaga ako! :)

maaga ako natulog..

para bukas bibili na ako ng ticket to Singapore...

yes!

bago ako matulog hinalikan ko muna ang katabi kong picture ni Eunna at sinabing magkikita na rin kami sa wakas..

it's a definitely goodnight..

KINABUKASAN

SUNDAY...

masigla ako..

dumiretso na ako kaagad para magpareserve ng ticket..

at pagkatapos tumuloy na ako sa Batangas..

Bukas MONDAY..

ang biyahe ko papuntang Singapore..

habang nasa biyahe ako ngayon..

hawak hawak ko ang plane ticket..

pakiramdam ko ang lapit lapit na sa akin ni Eunna..

bahala na pagdating ko dun kung saan ko siya hahanapin..iniisip ko na lang na madali na yun pag andun na ako..

wala ako ibang inisip kundi ano mga sasabihin ko kay Eunna pag nagkita na kami..

pagkatapos ng kalahating taon mahal parin kaya niya ako?

baka may nakilala na siyang iba dun?

kaya hindi siya nagpaparamdam sakin?

nahanap na kaya niya ang sarili niya?

gusto pa rin kaya niya akong balikan?

masaya ako..

pero nalulungkot ako dahil ang dami kong tanong na hindi ko alam kung anong sagot dahil si Eunna lang ang makakasgot nun..

kakausapin na kaya niya ako??

galit pa rin kaya siya sakin?

GABI NA!

andito na ako sa comfort zone ko..

mamimiss ko ang lugar na to..

nagpapasalamat ako at naging karamay ko to sa pangungulila ko..

marami akong naging kaibigan at naging kakampi dito..

naiintindihan nila ang pinagdadaanan ko..

masakit na magpapaalam muna ako sandali dito, nasanay na rin ako na palagi andito... :(

pero alam ko matutuwa sila kung malalaman nila na aalis ako para hanapin ang kaligayahan ko..

excited na ako..

save the best for last!