Odamdan çıkmak için kapının kilidini açıp çıktığımda ayaklarımın ucuna birisi düştü.Gözlerim 8 saat boyunca kapalı durduğundan ve akşam olmasına rağmen ışıkların açık olmasından dolayı bulanık görüyordu.Bu kişinin Mert olduğunu gözlerimi bir kaç kez kapatıp açtıktan sonra anladım.
"Mert!" Diye bağırdım onu öylece kanlar içinde görünce.Diz kapaklarımı yere çarpıp oturdum ve kafasını ellerimin arasına aldım.
Ben hâlâ 'Mert!' Diye bağırıyorken o tepkisizce ellerimin arasındaydı.Bir an bağırmayı bıraktım ve gözlerimden akan yaşların Mert'in kucaklarına düşmesine izin verdim.
Bir kaç dakika sonra kendime geldiğimde başını bıraktım ve cebinden telefonunu çıkarıp ambulansı aradım.
Açtıklarında "Bir yaralı var,yardım edin ne olur!" Diye bağırdıktan sonra adresi söyledim ve kapattım.
10 dakika sonra geldiklerinde bir zil sesiyle Mert'in kafasını omuzlarımdan ayırıp onu yavaşça bıraktım ve kapıyı açmak için aşağı kata koştum.
"Yukarıda,çabuk olun lütfen!" Diye sitem ettim.
Onu ambulansa taşırlarken ellerim onun ellerinde onlarla birlikte koşturdum.İkimizinde her tarafı kan içindeydi.
"Ne olur beni bırakma Mert.Sen bari bırakma!" Derken gözlerimden yaşlar akıyordu.Ambulansa ben de bindim ve hastaneye gidene kadar hemşire kızın 'bırakın lütfen.' Demesine aldırmadan ona sarıldım.
--
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ZAMAN ⏳
Romance●◎▼◎▼◎● ⏳İki insanı birbirine bağlayan ve koptuğu zaman onları tekrar bir araya getiren şey aşktır. Ve tamda bu söze uyan bir hikaye. Toprak ve Mert tesadüfen tanışırlar ve arkadaş olurlar fakat aralarındaki elektrik iki arkadaştan ötedir.Toprak, öl...
